Mijn leven

Mej. Mina Krüseman.
Zondag morgen.

Beste Mina, wat ben ik verdrietig over die loop! Daar zoo ontvangt Dek een rederijkers-weekblad uit Utr. dat is de aanleidende oorzaak tot dit schrijven, want 't doet me zeer dat er nu zoo'n dissonant is die alles bederft tusschen u en hem. Hoe jammer!

Ik vond wel Dek 'n beetje gelijk had tot verstoordheid over je klacht dat je voor ons je vleugels zoo lam vocht - waarom deed je 't? - maar ik begrijp ook dat zijn laatste brief van 17 Jan. je gewond heeft. Jij was zeker niet in je humeur toen je dien brief over de vleugels schreef, en Dek niet erg in 't zijne toen hij antwoordde. Dit zijn dingen die bij alle menschen nu en dan voorkomen en bij artisten vooral, - naar ik verneem.

Geen van u beiden zal nu, vrees ik, de eerste stap tot toenadering doen, en dat is dood jammer, juist nu.

Ik kan me niet denken als je nu Louize's rol bestudeert dat het jou niet hinderen zou. En als Dek jou als L. ziet moet het ook hem leed doen. 't Samenwerken zou zoo schoon wezen!

[p. 19]

Als Dek nu de uitnoodiging krijgt om de repetities bij te wonen, zal ik alles doen om hem te bewegen te gaan... als ik wist, als ik durfde hopen dat jij hem bij de eerste gelegenheid de hand zult toesteken. Hij is nu zoo, dat hij dan op eens alles onaangenaams zou vergeten zijn. Dat ligt in zijne élan-natuur. Toe, zeg dat je dit wilt!

Je begrijpt hij van dit schrijven niets weet. Zoo hij 't wist zou hij mij van iets als verraad beschuldigen. Maar 't spijt me zoo erg, lieve beste Mina, ik kon 't niet nalaten te probeeren een mouw aan te passen.

.........................

O, ik zou zoo blij zijn als 't weer in orde was!

Met hartelijke groeten

t.t.

Mimi H.S.