Mijn leven
(1877)–Mina Kruseman–
Auteursrechtvrij22 Januarij.......................... Wij zijn deze laatste veertien dagen zoo uithuizig geweest, dat ik naauwelijks tijd gehad heb om aan iets anders te denken dan aan toiletten arrangeren en muziek studeren. In ééne week ben ik op een diner, op een monsterbal en op drie soirées geweest, en de week daarna op drie soirées, op één diner en eens in de opéra. Enfin, ik heb mij dol geamuseerd en als ik u verteld zal hebben hoe en met wat alzoo, dan parieer ik dat ééne van u allen mij een zeker klein toevalletje envieeren zal. 1o. dan ben ik alleen op een groot diner bij F. geweest, ter | |
[pagina 111]
| |
eere van Mevrouw's verjaring. Papa had niet veel lust om te gaan, maar kon er niet goed af, toen hij gelukkig den dag van te voren een kleine aanval van rhumatiek kreeg, die hem van de pret sauveerde. Mevrouw F. had mij reeds meermalen geréprimandeerd (altijd in het amicale) over mijne wijze van met heeren om te gaan. ‘Il faut pourtant vous marier!’ dat was altijd het refrain van alles, en dan werden de éloges gemaakt van den handelstand in het algemeen, en van een zekeren bankier, die schatrijk en ongetrouwd was, in het bijzonder. ‘L'homme le plus gentil, le plus charmant du monde!.... Il n'est pas beau, il n'est plus très jeune non plus, mais enfin, on ne peut pas tout avoir!’ volgde er dan half verwijtend. ‘Et si vous n'aviez pas l'habitude de juger un homme à première vue, vous finiriez par le trouver très aimable, car il y a des personnes qui ne plaisent pas au premier abord et qui pourtant valent mieux que les autres; le banquier est de ce nombre.’ Ik begreep uit al die éloges al heel gaauw dat ik weldra een ouden, leelijken bankier tegen het lijf zou loopen, en dat zij hebben wilde dat ik daartegen heel lief zou zijn om hem in te pakken. Daar kwam de invitatie voor het diner. Papa ging niet en toch moest en zoude ik komen. ‘De Bankier!’ zeide ik bij mijzelve, en de bankier was dan ook werkelijk présent. Naauwelijks had ik één voet in de kamer gezet, of daar kwam een oudje op mij afschieten als een haai op zijne prooi. Ik lachte in mijn vuistje en dacht dadelijk: ‘Dat is hij!’ maar hield mij dom en zag zeer goed dat de man mij digne vond om als objet de luxe in zijn hôtel geplaatst te worden! ‘Monsieur le Banquier ***’ begon de présentatie, ‘qui désire beaucoup faire votre connaissance. Mademoiselle Krüseman, notre charmante voisine, dont je vous ai si souvent parlée.’ Monsieur *** maakte een gala buiging en stotterde iets waarvan ik niets verstond; ik zeide niets voor de gemakkelijkheid. Mevrouw F. ‘Monsieur *** possède la plus jolie campagne de tout le Hainant, un vrai byou! Vous deviez la voir, Mlle Mina, vous la trouveriez charmante, superbe, et vous seriez obligée d'avouer que vous n'en avez jamais vue de plus belle.’ Ik, lagchend: ‘Monsieur habite la campagne? Hij, enchanté. ‘Oui, Mademoiselle.’ Ik. ‘Oh! que c'est triste!’ Mevrouw F. ‘Mais non, ce n'est pas triste du tout, au contraire! Le jardin par exemple, mais il n'y a rien de plus gaie au monde que ce magnifique jardin avec ses petits bosquets, ses parterres de fleurs et ses jolis gazons! Puis tout au bout, sur une montagne, cet élégant petit établissement, tout garni de fleurs, d'oú l'on a une vue superbe sur les immenses prairies qui se déroulent à vos pieds.....’ | |
[pagina 112]
| |
Ik. ‘Un petit établissement, tout seul, sur une montagne, et rien que des prairies à voir? Oh, c'est encore triste!’ Hij, met een teleurgesteld gezicht: ‘Vous n'aimez pas la campagne, Mademoiselle?’ Ik. ‘Non Monsieur, pas du tout! J'ai été condamnée à y demeurer trois ans, mais j'espère bien que le bon Dieu m'épargnera le chagrin d'y retourner jamais!’ Hij. ‘Aussi je crois bien que je me déciderai enfin à venir demeurer en ville.’ Mevrouw F. ‘Mais oui, faites ça! Vous qui êtes riche, qui vous empêche de vous acheter un bel hôtel ici à Bruxelles? De tenir équipage et de vivre comme un bien-heureux? Car enfin, il est riche, Mlle Mina, riche, au point qu'il est dans les chiffres et dans l'argent du matin au soir! Il a de l'argent jusqu'au dessus de la tête, cet heureux mortel!’ Ik, altijd lagchend: ‘Vous êtes si riche que cela, Monsieur?’ Hij, met eene onbeschrijfelijke zelfvoldoening. ‘Madame exagère un peu.....’ Ik. ‘Aussi, je vous plaindrais bien si elle n'exagérait pas! N'être riche que pour compter et calculer! N'avoir de l'argent que pour avoir la peine de le garder! Oh! Je ne voudrais pas être riche à ce prix là! Et votre existence me paraitrait plus triste encore que votre grande et belle campagne!’ Hij. ‘Que je quitterai bientôt, car je crois, comme vous, Mademoiselle, que Bruxelles vaut mieux que la campagne. Vous aimez Bruxelles, Mademoiselle?’ Ik. ‘Oui, Monsieur, beaucoup.’ Hij. ‘Moi aussi j'aime beaucoup Bruxelles. On peut mieux trouver ici cette vie d'esprit, de coeur, qui vous manque à la campagne. Mai surtout, j'y suis seul, Mademoiselle, et je souffre de cette solitude de coeur, aussi j'espère bien.....’ Ik. ‘Autrement, vous pouvez fort bien vous passer de votre coeur ici! Laissez-le là bas, et venez ici avec deux bons yeux et autant de bonnes oreilles, c'est tout ce qu'il vous faut pour vous amuser à merveille ici à Bruxelles, où l'on a tant de belles choses à voir et à entendre, qu'on n'a réellement pas le temps de penser à son coeur!’ Mijnheer F. kwam met mij spreken en maakte dus plotseling een einde aan ons discours. Naauwelijks had ik mij van het oudje afgewend, of ik hoorde hem tegen Mevrouw F. zeggen: ‘Elle est charmante, ravissante, cette jeune personne!’ Hoe men de conquête van een ouden geldman maakt! Een paar dagen later kwam Mevrouw F. mij in volle verrukking vertellen: ‘Le Banquier est tellement épris de vous, qu'il a chargè mon mari de lui chercher un bel hôtel ici en ville, de préférence sur la Chaussée de Charleroi. Il espère, bien que le Général voudra le recevoir, il désire beaucoup faire sa connaissance, | |
[pagina 113]
| |
il viendra vous rendre visite sitôt qu'il sera à Bruxelles. Mon mari lui a promis de le présenter au Général, et de cette façon là, tout s'arrangera pour le mieux.’ ‘Vous ne croyez pas, j'espère, que moi je voudrais devenir la femme du Banquier?’ ‘Et pourquoi pas? Savez vous bien qu'il est très riche? d'une famille très honorable....’ ‘Oh! non, il serait dix fois plus riche et plus honorable encore, que je ne voudrais pas encore de lui pour mari!’ Daarover is de goede buurvrouw eenigszins beleedigd geweest. Het woord bankier is niet meer genoemd geworden, maar als zij mij, na dien tijd, over het chapitre huwelijken iets leelijks zeggen kon, heeft zij het toch niet gelaten. Zoo was er eenige dagen geleden sprake van schaatsenrijden. De engelsche buurmeisjes, die alles durven en alles willen leeren, hadden verleden jaar voor het eerst schaatsen gereden, en vonden dat zóó amusant, dat zij mij van den winter volstrekt mede op het ijs wilden hebben. Twee dagen had het goed gevroren en den derden dag zoude ik medegaan, maar den tweeden dag 's avonds kwam Mevr. F. hier: ‘Ainsi, vous voulez patiner, vous? Mais le Général ne le permettra pas, j'espère!’ ‘Si, si, il le permettra bien, tout le beau-monde est sur la glace cette année ci!’ ‘Et qu'est ce que le beau monde vous fait à vous? Vous ne voulez pas vous marier pourtant, c'est inutile de faire des connaissances alors.’ ‘Me marier? non, ni faire des connaissances non plus, mais patiner tout simplement.’ ‘Allons donc! Vous êtes trop grande pour vous faire remarquer ainsi! Et si vous tombez donc?’ ‘Mais, je me relève!’ ‘Et vous tomberez encore.’ ‘Et je me relèverai encore, et je tomberai et je me relèverai toujours, jusqu'à ce que je ne tomberai plus! - Vous viendrez voir, n'est ce pas, Madame? Vous rirez bien, et moi aussi!’ ‘Oui, riez seulement! Vous riez toujours et vous riez de tout.... cependant....’ ‘Vous aimeriez mieux me marier, n'est ce pas? Et bien, non, je ne veux pas me marier! Je me moque des hommes et je ris des amoureux surtout! Voulez-vous savoir ce que je voudrais?’ ‘Dites toujours.’ ‘Eh! bien, au lieu d'un mari, donnez-moi un bon cheval, bien fougueux, avec une belle petite selle pour dame, et une paire de bons patins, avec cela l'espace est à moi! Et je vous donne la permission de rouler tous les hommes à marier dans du coton et de les planter le long des boulevards, pour remplacer les grands arbres qu'on vient d'abattre partout!’ | |
[pagina 114]
| |
‘Vous êtes une impie! Une méchante créature! Une femme sans coeur! Et j'espère bien qu'il dégèlera demain!’ Den volgenden dag was het uit met de pret! Alles was water en er was aan geen schaatsenrijden meer te denken. Dat was voor mijn straf geweest! kwam zij triomphante vertellen. ‘Et pourtant je ne me marie pas! Après les patins, le cheval!’ Tot tegenhanger hiervan heeft eene andere buurvrouw het in haar hoofd gekregen om mij te willen bekeeren! Zoo als de eerste mij mede naar bals en diners genomen heeft, zoo wil deze mij naar de kerk slepen! De eene wil mij aan een roomschen Belg koppelen, uit angst dat ik met een engelschman verder ga, en de andere, die gereformeerd is, wil mij onder den preekstoel vast metselen, om zeker te zijn dat ik niet met een catholieken engel eindig! Het is maar gelukkig dat die twee haar werk te gelijk begonnen zijn, zoo sauveert de eene mij van de andere en blijf ik, zoo vrij als een vogel in de lucht, in het midden zephyreren, en braaf lagchen om al de kluchten die ik beleef. ‘Impie!’ zoude Mevr. F. weer zeggen, en ik zoude het mèt haar zeggen, ware het niet dat er reeds zóó veel treurigs in de wereld is, waarover men niet lagchen kan, dat al wat dwaas is ook maar als dwaas beschouwd moet worden. Tegenwoordig bijv. maakt hier de typhus (of eene soort van typhus) zulke vreeselijke ravages, dat het geheele quartier Léopold en half Ixelles met stroo belegd zijn, om het rammelen der rijtuigen te temperen. De meeste scholen zijn gesloten, de hospitalen zijn zóó vol dat men de zieken niet meer bergen kan, en de sterfte is zoo groot, dat het getal der dooden niet meer, naar waarheid, in de couranten opgegeven wordt. Een zonderling verschijnsel van deze ziekte is, dat het bijna uitsluitend jonge vrouwtjes en meisjes zijn die er aan sterven; bij G. op school zijn reeds vier meisjes overleden en verleden week, bij V. twee. Miss E. is zóó bang, dat zij tusschenbeide van angst geen raad weet, en elk oogenblik naar de stad dwaalt om kruiden te koopen, welke zij op de eene of andere wijze toebereid om er haar huis mede te zuiveren. Van wat? De hemel weet het! Want zij heeft nog in het geheel geene zieken gehad en zal er waarschijnlijk ook geene krijgen op dien hoogen, kalen, eenzamen weg, waar het altijd zoo koud, en guur, en winderig is, dat geene ziekte er wezen wil. Verleden week met eenige engelschen in de zoölogie zijnde, hebben wij ons eens laten wegen, en hoeveel denkt gij wel dat de ondergeteekende woog? Alle jonge dames waren ligter dan ik, toen kwam zoo'n stevige, lange engelschman aan de beurt, en tot mijne schande moest ik beleven dat dat groote schepsel nog twee kilo's minder woog dan ik; hij kon naauwlijks de zeventig halen, en ik had mijne twee-en-zeventig ruim! foei! Laat u toch ook eens wegen, liefste jeugd, en, als het moge- | |
[pagina 115]
| |
lijk is, troost mij dan eens met een alles overtreffend cijfer! O! daar lees ik reeds iets dat tot een kleine consolatie strekken kan! Een beer van 360 kilos! 't Is fabuleux! En dat lieve dier hebben ze nog wel uit Rusland naar Parijs gezonden om..... te slachten! Die lekkerbekken! 't Is schande! Dat is maar een proefbeertje geweest, als 't goed gesmaakt zal hebben, zal de beerenhandel heel wat schatten in beweging brengen, en, wie weet welke groote révolutie in de edele kookkunst maken! - Weet gij reeds hoe charitable men tegenwoordig in Amerika is? Een booswichtGa naar voetnoot1 werd ter dood veroordeeld en, om hem in de pénible oogenblikken van te hangen, geen pijn te laten lijden, heeft men hem vooraf gechloreformiseerd. 12 Minuten na de exécutie had zijne pols opgehouden te slaan. Men veronderstelt dus dat hij gestorven is zonder het zelf te weten. Tant mieux! Als men dat systema ook in andere gevallen van toepassing wilde brengen, zoude ik er voor wezen dat alle onschuldige kippen en koeijen enz. enz. alvorens geslacht te worden, behoorlijk werden gechloreformiseerd. ......................... | |
10 Februarij.Wel familie lief! Welk een boekdeel heb ik nu reeds aan u volgeschreven! Dat is om pardon te vragen voor mijn vreeselijk getreuzel. Als gij maar eens wist hoe druk ik het in den laatsten tijd gehad heb, dan zoudet gij zeker zeggen: ‘Het oudje heeft toch haar beste beentje vóór gezet!’ .........................
Mina. |
|