Mijn leven

(1877)–Mina Kruseman– rechtenstatus



[pagina 29]
Mevrouw V.N. Brussel, 25 November 1861. ......................... Het heeft wel lang geduurd, maar de mierenaard zit er toch in, en, al gaat het dan ook niet vlug, het but wordt bereikt, wanneer men slechts blijft doorkruipen. Sedert lang reeds weet gij dat het Conservatoire de finale was, waarmede elk thema besloten werd, en, na lang haspelen en vechten zal ik het maar noemen, hebben wij het nu dan toch zoo ver gebragt, dat wij een examentje gedaan hebben en aangenomen zijn voor piano en zang, zoodat Nen en ik nu voortaan drie keeren per week, van elven tot drieën onder handen zullen genomen worden; één ding bevalt ons echter niet, namelijk dat wij voor de pianolessen eene dame krijgen, en eene vrouw is toch maar een ongelukkig ding, kruk geboren om kruk te blijven, in alle mogelijke opzigten op één na, omdat de kleinste helft van het menschdom zich daar niet mede occupéren kan, jammer genoeg! ......................... Mina.