't Vonnis van Paris en d'onschaeckinghe van Helena

[fol. A3r]

Eerste Deel. Eerste uytkomste.

OEnone een Harderin.

T'Vytspruytent lieve groen in't voorjaers eerst begin
Het hart so niet verheucht als wel de soete min;
De Blompjes die Zephier uyt blaest door Godes wercken
In veel koleurtjes schoon de geest soo niet verstercken
Als wel de liefde doet; die in een reyn gemoedt
De geyle tochten haet en sich op deuchden voed.
Wat baert de wellust doch in het onkuys beminnen?
Niet als een na berou en warringh in de sinnen,
Verwoestingh in 't gemoet, vernieulingh voor de jeucht,
Die al haer glants verquist om schijn van weynigh vreucht:
De Lenten is het eelst van al de jaer ghetijden
En kan daerom oock minst de Noorder winden lijden.
Want dan is alles teer en in sijn soet begin,
Soo doet de jonckheyt oock int fleurtje van de min.
Ghelijck de Lenten wort bestormt van gure vlaghen,
Soo wort een minnend' hart ghequelt door vele plaghen;
Hoe dickwils sietmen (laes) dat een onnosele Maecht
De wulpse min heurs lents haer leven langh beklaecht;
d'Een door een valsche tongh, en d'ander doort gheloven
Van dartele Minnaers klacht, slechts om haer eer te roven:
Men vreest de slanghe niet die onder 't lof verborgen
Bedecken hun fenijn, men is al sonder sorghen:
Hierom o Harders kindt! O EOnone voor u siet,
Ghy niet te vele jonst aen uwe Minaer biet:
De suchjes van de min wilt in u hart verberghen,
Dat sy niet al te seer u trouwe Paris terghen;
Maer sent doch vande strant u klachjes Zee-waert in,
En uytert daer u liefd, en bootst int sant u min:
Gaet doch! ey lieve, gaet! u lieve Minnaer vinden
By X'antus koele stroom ontrent sijn groene linden;
Dan 'k heb hem veel te seer mijn hartje toe vertrout,
Waer of de tuyg'nis staet in d'eycken schorschen hout,
Daer wy de middach Son ontwijcken ende rusten
Terwijl 't onnosel Vee voldeed' hun honghers lusten?
Sint heeft hy wel ghemerckt OEnoon uyt u ghesicht
Hoe dat u hartje was tot hem gheheel verplicht
Ghelijck 'tis in der daet, en waerom soud' ick schromen,
Wie sou het klappen doch, de kruyden of de bomen?

[fol. A3v]

 

Of't weeldrigh pluym ghediert dat op de telghen schuylt?

 

Of Iovis voghel naer die in de bosschen huylt?

 

Of heeft het Vee ghesien u dartel kusjes menghen

 

Met die van Paris t'saem; en soudent die gaen brenghen

 

Aen uwe Ouders? neen, wat vreest ghy dan voor wee?

 

Veel stouter Thirsus was laest met sijn Galatee:

 

Want hy al langh na Son quam hare Schaepjes drijven

 

Te samen na de koy: ick hoord' haer Moeder kijven;

 

Het Nimphje sweech beleeft, haer kransje wert ghedruckt

 

Door Moeders haestigheyt, 't geen hy had voorts ghepluckt,

 

En geestich op ghetoyt, ontrent haer liefs voyagie,

 

Die doe beregent wert met haestighe kytagie;

 

Soo soud 't met u oock gaen indien u Ouders beyd'

 

O Nimphje! waer bewust u groote stoutigheyd';

 

Dat ghy verborgen hout voor haer u heymelijck minne,

 

Mits dien al over langh Huysvesten in u sinne

 

De min van Paris: hier in Yda op gevoedt,

 

Ghelijck een vondelingh gantsch arm en sonder goedt:

 

Hoe wel hy wort gheacht van sulck vernuft en zeden,

 

Al waer hy op ghevoedt in Dardans rijcke Steden:

 

De Harders hier ontrent hem toonen sulck ontsach,

 

Mits van de grage Wolf hy 't Vee te vryen plach

 

Wanneer het aen de Beeck ghedreven wert te drencken,

 

En d'hongherighe Gier het selfde docht te krencken:

 

Hy hoeden 't Vee voor roof, en dese Harderin

 

Die roofden hy haer hart door heymelijcke min.

 

O buy na Sonnen schijn! o mist op teere vruchten!

 

Een anders ongheval doet my het mijne duchten;

 

Ick vreese dat mijn min sal komen aen den dagh,

 

Vermits ons Demon laest noch by mijn Paris sagh,

 

En 't is den rechten aert van al de jongh ghesellen

 

Dat sy ons garen met eenighe Minnaer quellen:

 

Dan sal het wesen licht hoe soet en aenghenaem

 

Sach ick u laestmael met u Vryer Paris t'saem

 

Legghen in 't klaver gras ontrent de water beecken,

 

Een lachjen sal san licht sijn 't rechte waerheyts teecken,

 

En klappen al 't gheheym: doch Paris is ghetrou,

 

En sijn beloften ick voor vast en seecker hou.

Binnen.