Betemt ghy 't niet // Het teelt verdriet.
TIS eens gebeurt (so de Poëten ons verhaelen)
Dat Iupijn, Venus Wicht dreef uyt der Goden Zalen:
Om dat hy d'Hemel niet soud stoocken in den brand.
By Iupijn ick gelijck een wijs minnend' verstand.
Port Liefde iemand aen. Doet Min het hert ontsteecken,
Elck denck met achterdocht wat datter mach ontbreecken,
Sijn insicht en beleyd niet by het geyl begheer;
Ghy werd vaeck meer als slaef, is Min u over-Heer.
TIS gewisselyck en seker, dat soo wanneer een Kuyper een Vat over 't vuur zet, dat hy dat doet om tot sijn wil te kryghen, ende te voeghen; Ende ist by al dien dat hy de kracht van 't vuur niet en betemt met water, hy heeft schade te verwachten van verbranden. Soo mede gaet het toe in't vryen: So men sijn begeerten niet in den band houd, maer al te dra laet uytspringen, 't veroorsaeckt schade, soo wanneer men in de Liefde niet en achtervolght, ofte betracht, als alleenlijck het gheen dat de lusten ken boeten, en te vreden stellen, sonder te letten op de persoon ende goede gelegentheyd. Inder waerheyt daer en is niet schaedelycker, niet moeyelijcker, nochte ellendigher ofte verdrietigher, dat men sonder achterdocht een persoon bemint, alleenlijck na een zot welbehaghen, en voorders niet verder en sien. Hoe menigh slaet sijn minder aen, om uyterlijcke bevalligheden, die sijn zotte ofte haere malle sinn'lijckheydt bekooren, op hoop van die selfde altyd na wens te genieten, en in ghedienstigheyd tot hun wil te verwerven. Maer eylaes! 't luckt dickmaels anders, en verkeert de sinn'lijckheyd in teghenheyd. Die and'ren gedient hebben, laeten alsdan hun duncken waerdigh te sijn gedient te worden. VVaer door niet te vergeefs geseyt wort dit oude Spreucje:
Auteursrechtvrij