Een trou gemoedt // Gaet boven goedt.
HEeft niet, heeft Orpheus niet door minnelijck gequel
Sijn tweede ziel vervolght tot in de naere Hel?
So doen ic van gelijc, wanneer mijn Lief haer sinnen
Toont ongeneygt aen my, daer ic haer trou beminne.
Iuffrouwen, leert hier wt, ey! leert hier wt verstaen:
U ooghen op de Deughd, en Trouwigheyd te slaen.
Denckt dat een Minnaer met Orpheo daelt ter Hellen,
Als strafheyd niet en ken sijn Liefd' ter zyen stellen.
HOe verblindt sijn hedensdaeghs de ooghen der veeljariger, ick laet staen de onbedachte Jonckheydt, hoe berooft van achterdocht, hoe groot van begrip, en hoe kleyn van kennis. Ist niet beklagelyck, 't gheen men menighmael siet gebeuren in't begrip der Ouders in 't uyt-heylicken van haer Kinderen, so wanneer zy (sonder kennis) begrypen veele dinghen haer kinderen ter VVereld te behoeven? Ick vraghe wederom: Of dit sonder kennis, ende niet waerachtigh is? dat den Mensch veel behoeft is seecker, daer deur ist begrip niet sonder, maer met kennis; Doch hier in ontbreeckt haer de waere kennis, dat zy niet in en sien, nochte op het achterste niet en dencken dat is, op de sekerheyt des doots, ende op de onsekerheyt van dit corte leven; waer door de Natuur selfs leert, dat behoeftigheyt int kleyn bestaet, 'twelc is in een cleyn ghemoet, door hoop in God. Maer eylaes! den Mensch (door onnutte sorgh verblindt) doet hier in blycken meer vertrouwen op het aerdsche goet (dat maer Distelen en Doornen voor de ziel is) als op God te hebben. Ist niet waerachtig, datter hedensdaeghs sodanige Menschen bevonden werden, die door 't gheluck van VVereltsche gaven rijckelijck bedeelt sijn, in't besteden van haer Kinderen (om de gierighe begeerte, uyt begrip sonder kennis ghesprooten) te peyen, dat zy niet aen en sien persoon, deugt, omme-gangh, den aert, ofte het leven van een Jongman. So waerachtigh als dit is, immer so beklaghelijck ist: want men bevindt, datter veel grooten tot cleyn geraecken. VVaerom? door't begrip sonder kennis. VVederom, hoe menig cleyn raecter tot groot. VVaer door? Door't trou ghemoet in God, dat nimmer ontbreeckt, maer mildelijck van Gode gezegent wert.
HIerom die Min in't herte voed,
Ooght niet alleen op geld, en goed:
Maer siet de deughd' en trouheyd an,
Die geven u een rijcker Man.
Ghy Ouders, luystert na de reen,
Als ghy u Dochter wilt besteen:
So ghy bespeurt een trou gemoed,
En laet het niet om geld, of goedt;
Doch geeft het goed u trouheyds hoop:
Krijght ghy't van beyds, 't is beter koop.
Auteursrechtvrij