|
| |
| |
| |
Aen de Amsteldamsche Jonck-vrouwen.
WYL wyse Dichters u met deftigheyd bedencken,
En alle soete lust der Poësye schencken;
Ja met geleerheyds-styl u brenghen aen den dagh
Al watter eenigh gheest met Pennen schryven magh.
Schoon dat ick (soet geslacht) al wat ick heb quam deelen
Van soet-gevoysde Zangh, te locken u tot queelen,
Goddinnen van het Y, ey! lieve seght het mijn,
En soud' het niet te recht verlooren arbeyd sijn?
VVyl HEYNS geleertheyd toont in styl van Rym, en Reden,
U lusjes daegh'lycks boet met soete deftigheden.
Juffrouwen, wat wilt zyn: dat ick u 't myn vereer,
Ten aensien dat ghy zyt vereert met thien-mael meer?
VVaer isser meer vermaeck als in de wyse Boecken
Die een geleerde CATZ haelt uyt de Zeeuwsche hoecken?
Die alle Tught en Plicht, die Min en Vryery,
Ja hoe dat haer gebruyck in all's te pleeghen zy,
Met soete Rymen leert. VVat kent ghy meer begeeren?
So lusten zyn geneyght om te Philosopheeren,
Ghy vind in't kloeck gedicht van schrand're VONDEL stof.
En zyt ghy Hoofs gesint: HOOFT volght de wys' van't Hof.
HOOFTS staetigh voys gedicht, dat herten weet te steelen,
En lieve stemmen dwinght zyn Kunsten uyt te queelen.
Dat hebt ghy naer u wensch. Dat hebt ghy soet geslacht.
Noch duysent sulcke meer, van and'ren voort-gebracht.
VVat wil ick dan bestaen? Dat ick u soeck te stichten
Te locken tot vermaeck met plompe Boers gedichten?
Goddinnen, ach! het is, het is (na myn verstand)
De grondeloose Zee uyt-hoosen met myn hand.
Had ick HVGENIJ gheest, en styl van Rymerye,
Ick soud' met myn gedicht uyt-brallen u waerdye.
Ick soud'r met al myn macht gaen legghen daer op aen:
Versoecken met gedicht in uwe gunst te staen.
Ick soud' van dagh op dagh, met hertelyck begeeren,
Voor u Altaeren mijn gebeden presenteeren.
Ick soud' van dagh op dagh uytstorten myn gebeen:
V smeecken altemael; V altemael om een;
Om een die my so vaeck, ach! Pen wat sal dit wesen?
Schryft niet, of schryft het so dat yeder het mach lesen.
Cypresse Minne-moer, ach! Lodd're Schuym-Goddin,
Ey! doet u ooren op, en laet myn klaghten in.
Dat ick u Hoogheyd smeeck'Eerbiedigh soeck te dienen;
Dat is (Goddin) om my een goed woord te verlienen.
Ey, treckt het zeyl uw's gunsts in't alderhooghste top.
Ey, Moeder, zet doch u gekreuckte Huyck eens op.
Ziet doch eens uyt voor my. Ick sal't voor alle saecken
VVeer soecken met myn dienst en Liefde goed te maecken.
| |
| |
Laet eens u vlugghe Zoon, laet eens u lieve Kind
Om mynen't wille doch eens uyt-sien in de wind:
Laet hem eens snuyven om, ey, laet u Zoontje soecken,
En my een soete Maeght stommelen uyt de hoecken.
Ach! by u selven denckt: wat ist een swaere pyn
Een langhe winters-nacht in't Bedd' alleen te zyn.
Ach, wou den Amstel een van haer Nimphjes verliesen,
Ick weet wie dat ick soud' uyt duysenden verkiesen.
Ach! woud' my het geluck doen paeren met een Vrou,
Ick weet wie dat ick tot myn Bruyt verkiesen sou
Ick weet wat koers of streeck dat my soud' staen te houwen,
Ick weet op wat Compas dat ick myn soud vertrouwen,
Ick weet in welcken Kust, ick weet het op wat strand
Dat myn gelaeden Schip soud veyligh zyn beland.
Ick bidd' u soet geslacht, u Amstelsche Juffrouwen,
Loop ick wat buyten spoor, wilt my ten besten besten houwen,
't Behaghen van de Min dat dryft myn Pen dus voort,
En of myn schryven quam ter plaets daer't niet behoort,
Of daer het schynen moght (Juffrouwen) wat vermeeten
Dat ick u Hoogheyd groet, en 't slechte volck vergeete,
Dat is myn meenigh niet; 't gheen ick brengh aen den dagh,
Streckt dat my ieder een goed' gunst betoonen magh.
Holla, niet al te hoogh; De oorsaeck van myn schryven
Is om met soet vermaeck de tyd te doen verdryven.
Bataefsche Nimphjes als de lust begeerte teelt,
Dat uwe lieve Tongh een Minnaers druck uyt-queelt,
So opent eens dit Boeck, en slaet u lieve ooghen
Op dit myn Zang-gedicht, dat ick na myn vermoghen
Tot lust voor u vermaeck, vol minnelyck geklagh,
Om u, en mynen't wil, doe komen aen den dagh,
VVant stadigh wil de lust tot daeghse plicht niet duuren,
Daerom verkiest met my Vermaeckelijcke uuren.
Het is een vaste wet, het is een seecker dingh:
De gheest moet tot vermaeck somtyds veranderingh,
VVanneer de soete Min ontsteect in u ghedachjes,
Verloopen Vryery, voorleden Minnaers klachjes.
Of als geneyghde Liefd' u lust tot paeren raet,
VVanneer een gheestigh quant na wederminne staet.
VVilt ghy sien op wat wijs, men sich daer in moet draghen,
Ghy hoeft het maer alleen dit simpel Boeck te vraghen.
VVilt ghy sien oh wat wys' de Min te pleeghen zy,
So slaet u oogh te met op dese Rymery.
Ist dat ghy weten wilt hoe ick af-beelde dese,
So ick int schryven doe, so doet ghy oock in't lesen:
So my de tyd vergund een uurtjen op den dagh,
Het is my een vermaeck dat ick het schryven magh.
Myn oeffeningh, in deughd, soect door verscheyden saecken
Myn'oordeels deughdelijck een ieder te vermaecken.
Al schynt myn slecht gedicht somtyds van ander stof,
Al maect het (in u sin) myn Pen somtyds te grof,
Vertrouwt dat schyn bedrieght, door't onverstandigh oordeel,
En acht het iemand schaed', ick reecken het voor voordeel.
VVat wil ick? wel hoe dus? Jonck-vrouwen, ach! ick houw
Dat ick in dese saeck treck aen't verkeerde Touw.
| |
| |
Myn schryven streckt alleen (alleen ben ick gheneghen)
De Nimphjes van het Y tot gunsten te beweghen,
En met een soete dienst my na haer wil te spoen,
In alle Eer en Deught haer alle dienst te doen.
Ick kniel ootmoedigh neer, Lof-waerdighe Goddinne,
In't Koor van my gedacht voor 't Altaer van de Minne,
En dringh gebeden uyt met Lof-zang voor de Throon,
Daer als een Coningh heerscht de naecte Venus Zoon,
Dat hy myn Boeckjes wil op sulcke plaetsen draghen
Daer zy een Maeghd'lyck hert beweeghen door het klaghen,
Dat uyt de Borne van myn droeve herts-toght vliet,
Door laster die my van een swacke Maeght geschiet.
Ist laster? Swijght, ey! swijght. O neen, 't is spyt der Minne.
VVel aen dan, schrijft het toe de swackheyd der Godinne.
De swackheyd? Neen: De macht die een Godinne heeft,
VVaer door zy na de wet van wil en wellust leeft.
Nu dan. O soet geslacht, door Venus voort-gekomen,
Myn Penne heeft noch iets te segghen voor-genomen:
Te Eeren met ontsagh u Hooghe Majesteyt,
Te Offeren gebe'en in alle dienstigheyt.
Of u Cupido quam een van myn Boeckjes gheven,
So siet eens watter is door sijn gebied geschreven,
So siet eens offer is in eenigh deel misdaen,
En oft ick iemand heb in Eer te nae gegaen,
VVaerom ick stuur en dreuts de averechtse ooghen
Onschuldigh moet met smaed van licht-geloof gedooghen.
Dan nu: Ick ben't getroost, en teghen Nyd gemoet,
Ten aensien dat het quaed' beklyft aen die het doet.
Godinnen van het Y, komt u Cupido deelen
Myn Rympjes, met u stem soet-luydend' uyt te queelen,
So wenst' ick dat hy'al moght brenghen aen den dagh:
Om sien ofter niet waer dat u beweeghen magh
Tot meed'ly van myn druck. VVilt uwe jonst my toonen,
Niet in de Min alleen, maer't redelyck verschoonen:
VVanneer een laster-tongh haer boos fenyn uyt-schiet,
So toont u reed'lyckheyd, en acht haer valscheyd niet.
Dit is myn hooghste beed', myn uyterste begeeren,
En dat ick Eer bemin, dat sal tyd (hoop ick) leeren.
Ick volgh myn eerst versoeck; Ick teer op't Oude Lagh;
En smeeck u, om u gunst, waer dat ick ken of magh.
O pronck van Amsteldam, die met u soete krachjes
Myn Pen so menighmael beweeght tot Minne-klachjes,
VVanneer dat myn gesicht het poesel soet geniet,
En uyt u soet gesicht veel lieve lonckjes schiet,
So voel ick in myn hert veel soete vreemde grillen,
Ach! denck ick, wat of dit doch mach beduyden willen.
Jonck-vrouwen dit alleen, gewis vertrouwt het myn,
Het is om met een Nimph in Liefd' getrouwt te zyn.
Hier omme soeck ick u Eerbiedelijck te dienen,
Om my in dese saeck een goed woord te verlienen.
Hier toe neemt dit Gedicht, ey! Nimphjes doch in danck,
En denckt dat dit geschied uyt Venus soete dwanck.
EYNDE.
|
|
Auteursrechtvrij