Inhout
POlikander, Konink van Boyens en Ambartes wort beoorloogt vande Coninginne van Pictes, en Santons, genaemt Argire, dewelcke Celiodante, als Veldt-Overste, met een maghtigh Leger in s'Conninx landt doet vallen; Policander ten uyttersten benauwt, ende sijn laeste toevlught ghenomen hebbende inde Stadt Avarik, ende aldaer sterck besloten, en omlegert, siende gheen ander uytkomst als sijn ruyne; versoekt (hoe wel met wanhoop, door beleyt van sijn Dochter Rosanirel bystant ende hulp aen den Ridder Rosilion; dewelcke ter liefde vande Princes, en Konink (als daer toe verbonden door genote deughde) een maghtigh Leger van verstroyden Adel, ende Krijghslieden by een vergadert; valt in s'Vyandts Leger, slaet door en ontset de Stadt, neemt Celiodant ghevanghen, ende stelt den Coninc wederom in 't Rijk.
Hy, tot beloningh van sijn ghetrouwe dienste, eyscht des Coninx Dochter Rosanier ten Echt, 't welck hem den Conink toestaet.
Celiodante, als ghevangen vyandt des Coninx, vindt zigh inde liefde van de Princesse Rosaniere so seer ontsteken, dat hy zigh ghenootsaekt voelt om by den Conink op het huwelijk aen te houden; den Conink vreesende de maght van Celiodante, insiende sijnen staet, ende Coninklijken afkomst, vindt nut met toe stemminge van alle sijn Raedt, Rosaniere te trouwen aen Celiodante, niet tegenstaende sijn beloften eerst aen Rosilion ghegeven.
Rosanire (die haer liefde had geset op Rosilion) dit verstaende, neemt voor, haer Vader te verbidden, edogh, valt vergheefs, en vruchteloos; derhalven doet aen Rosilion beloftenis van ghetrouwigheyt ter doot toe.
Den Conink Policander (om een eeuwighe vrede te besluyten met de Koninginne Argire, tot groot voordeel van sijn Rijk) wil Rosanire (tegens dank) aen Celiodante doen trouwen, ende haer met dwangh de liefde tot Rosilion doen afstaen, welcke geruchten ter ooren ghekomen zijnde van Verance, doen den selve ten hoof verschijnen, den Konink voor ooghen stellende sekere tekenen, waer door sijn Majesteyt wordt bekent gemaekt, dat Celiodante is des Koninx Soon, dewelcke hy in onecht by de Koninginne Argire geteelt heeft, waer van Verance soodanighe waerachtighe verklaringhe doet, dat den Konink hoe wel (verwondert) de waerheydt voor ooghen siet, ende zigh genootsaekt vindt, alsoo Celiodant sijn Soon, en Rosanier sijn Dochter is, van dat huwlijk af te staen; ondertusschen komt de Koningin Argire in 't Hoff van Polikander: vindt aldaer Verance dewelcke aen den Koninck, Polikander, als ook aen de Koninginne Algire warachtighe kentekenen voorstelt, dat den Ridder Rosilion is de Echte Soon van de Koningin Argire, waer wt ontstaende groote blijtschap, vereenigt den Konink Polikander (zijnde Wedunaer, met de Konincklijcke Weduwe Algire, in vredelijk besluyt, ende neemt haer aen voor zijn wettige gemaellinne; trouwt Rosanire met Rosilion, ende Celiodante met Cephise, zijnde een voor-dochter van des Koninx Polikanders overleden huys-vrouw de Koninginne, ende eyndight alsoo dese Comedie.
Auteursrechtvrij