Voor-reden.
NIet min ist waerachtigh als gemeen, dat Eer gaet boven goed, aengesien de rijckdommen so seer valsch als verganckelijck zijn. Hoe waerachtigh dat het selfde zy bewijst ons het verhuysen des Ziels uyt den Lichaem, wanneer de vlugghe tijdt ons brosse levens-draed ten eynde ghereckt heeft. Yemandt sijnde van de Fortuyn des Werelds mildelijck begaeft met tijdelijcke Eere, Lof, ende Rijckdom, dervende de Deught, Naem ende goede Faem; Ruymende dese wereldt, wat kennen die selfde baten? In der waerheyt, zy ghetuyghen selfs, dat sy ymmer so valsch ofte valscher zijn als verganckelijck. Valscher door reden deses: Sy schijnen der Menschen leven met beloften als oock machten die zy hebben van wellust, eer, ghemackelijck leven te behagen. Ondertusschen, men neemt haer beloften aen; men ghebruyckt haer gaven: Noodsakelijcke oeffeningh der deughde werter door vermindert. Eyndelijck, de dood doet de Ziele desen kercker des lichaems ruymen. Onse Eere is ten eynde. Onse glory is te niet. Onse wellust is verdweenen. Somma, 't is daer mede alles ghedaen. Seght my eens, sijn wy niet onderworpen vele miserien, ellendigheden van eeuwighe tormenten. Ick sorghe Ia, indien 't saecke is dat de Heylige Schriftuure by redelijcke Christenen plaets hebben mach. Ter contrary, de Deughde dervende de gaven des Fortuyns, ofte tijdelijcke Rijckdommen, en is niet onderworpen de valscheydt der selfde. Hier omme alle deughd-lievende persoonen en Lief-hebsters der kuyscheydt, dese kracht der deughden toe-eygenende, als een Spiegel, hoe
Auteursrechtvrij
