Eerlycke tytkorting

Vijfde Handelingh.

Cypriaen.

ONluckich is den mensch, die niet bedenckt sijn staet,
Hoe 't menschen leven als een teere blom vergaet:
Onluckich zijnse die niet dencken op dees saecken,
En zijnde wel te pas, haer rekeninge maecken;
Onluckich is de mensch die nimmermeer betracht,
Het alder grootst geluck: maer (leyder!) minst geacht:
Onluckigh leeft die mensch, die 't leven acht in waerde,
Als oft het lichaem noyt sal rotten inde aerde;
Onluckich leeft die mensch, die soo sijn dagen slijt,
Als oft na dese Eeuw, noyt komen sal een tijt,
Een tijt van rekenschap: onluckich aertsche menschen,
Die alle valscheyt pleeght om tijtelijcke wenschen,
Onluckich leeft die mensch, die eer, die staet, die pracht,
Die dit aertsch leven meer; als 't Hemels leven acht:

[p. 54]

 

Onluckich leeft die mensch die selfs sich derf in beelde,

 

Dat hy 't aertsch leven mach gebruycken in de weelde:

 

Ach! wat veranderingh getuyghden my 't gemoedt,

 

Als ick flus overdacht, mijn afgestorven bloedt:

 

Waer zijnse, die voor mijn op aert plachten te leven?

 

Rijck, arrem, edel, slecht, out, jongh, waer doch gebleven?

 

Waer hy, die Gelt en Goedt met hoopen kreegh by een?

 

Waer hy, die door zijn macht trotseerden het gemeen?

 

Waer hy, die door sijn kracht soo menich Ziele velde,

 

In kloecke feyten sich, als Mars ten strijden stelde?

 

Waer zijn sy al die op haer daden droegen roem?

 

Gebroocken als een glas, verdort gelijck een bloem,

 

Wat baedt den Minnaer nu die voor tijts placht te wesen,

 

Seer aengenaem onthaelt, en by sijn lief gepresen:

 

Wat baet dien Minnaer nu 't geen hem doe was sijn vreucht?

 

Dat was sijn liefs aen schijn, 't wel leven in haer jeucht:

 

Waer ist gout geele hayr gekrult en soet bestrengelt,

 

Met Sijde snoertjes, en met strickjes dicht door mengelt?

 

Waer't hooge voorhooft wit, waer wangen bloosent blanck?

 

Waer't lieffelijck gespel? waer't aengenaem gesanck?

 

Waer al het soet gevry, waer doch al dese dingen,

 

Tot stof en as vergaen door tijts veranderingen?

 

Ach! als ick dit bedenck, en slae mijn oogh op mijn,

 

Soo werd ick overtuyght, dat ick mijn Celestijn

 

Heb grootelijcx misdaen, 'k heb haer belooft te trouwen,

 

'tGeen ick te breken socht, maer ach! 't is mijn berouwen:

 

Ick wil mijn Celestijn met heusche dienst, en groet

 

Eerbiedich spreecken aen, en vallen haer te voet:

 

Met bedingh dat sy my, mijn misdaet wil vergeven,

 

En dat ick haer getrou sal dienen al mijn leven.

[p. 55]

Celestyn in de kleedingh van Rosemondt,
Rosemond' in de kleedingh van Celestyn,
Raniclis in Boere ghewaedt.

DAer komt mijn Celestijn: ach! Hemel doet mijn tuyge
Aen haer mijn groot berou; eerbiedich ick my buyge
Voor uwe voeten neer, deuchd' waerde Celestijn,
'k Bid u, dat mijn misdaet mijn mach vergeven sijn:
Indien ghy waerdich kent u liefde my te thoonen,
'k Sal die met trouwe dienst mijn leven langh beloonen;
Ontfanght my in genae, en neemt mijn liefde an.

Rosem.

't Is nu soo verr', eylaes! dat het niet wesen kan,

Ten aensien ghy van my onwaerdichlijcke scheyde,
En vrijden Rosemondt, en mijn u liefd' ontseyde:
Heb ick dees Huysman nu gegeven mijne trou,
Soo dat ghy Rosemondt, betracht voor uwe Vrou.

Cypriaen

Ach! Celestina, ach! waer sal ick my dan keere?

Ach! Hemel goede Goon laet dese Ziel uyteere
In quyningh en geknaegh, in quellingh en verdriet,
Dat mijn ontrouwicheyt is aen mijn lief geschiet:
Ick bid u Celestyn, soo 't is in u vermooghen,
Ontfanght my in genae, en thoont mijn u medooghen:
Sijt ghy noch niet getrout, soo thoondt u trou aen mijn,
Ick sal ter doot getrou in alle dienst u zijn:
Medooghd u waerde lief, thoont mely (door 't berouwe,)
En 't geen ick heb belooft, mijn lief, laet my dat houwe.

Celestyn

Ten ken niet sijn, vermits dees huysman is haer man,

Die voor sijn Herderin haer neemt in d'echte an,
Ach! Cypriaen is u mijn liefde nu dan tegen?
Daer ick op 't hooghste ben tot Cypriaen genegen.

[p. 56]

 

cypriaen

 

'k Heb geen genegentheyt als tot mijn Celestijn,

 

En soo 'k die niet geniet, soo salt oock niemant sijn,

 

Dies ick in eensaemheyt wil slijten gaen mijn daghen,

 

In bittere quijningh, en in droeve quellingh knaghen,

 

Tot boete mijns misdaets, en straffe mijnes sond',

 

Vaerdt Celestina wel.

 

celestyn.

 

Meendt ghy 't?

 

cypriaen

 

Iae 'k Rosemondt.

 

Celestyn

 

Is u genegentheyt soo groot, om haer te trouwen?

 

Cypriaen

 

Och jae.

 

Celestyn

 

Soo sult ghy dan u Celestijn behouwen.

 

cypriaen

 

Mijn lief, hoe dus mijn lief?

 

Celestyn

 

Noch meer sult ghy bevinden,

 

Ick kus mijn waerde lief.

 

cypriaen

 

En ick mijn wel beminde.

 

Rosem.

 

Ick ben niet die ick schijn, aenschout eens Cypriaen,

 

Wat wy uyt liefde niet al hebben onderstaen;

 

In dit Boerins habijt heb ick mijn lief gevonde.

 

Raniclis.

 

Daer leyt het Boere kleedt, ick kus mijn Rosemonde.

 

Rosem.

 

Ick kus mijn Raniclis.

 

Celestyn

 

En ick mijn Cypriaen.

 

Cypriaen

 

En ick mijn Celestyn: hier meed ist al gedaen.

 

Raniclis.

 

Vergeefs ist niet geseyt, liefd' is een wonder dingh,

 

Vermits wy sien dat liefd', werckt veel veranderingh.

J. H. Krul.

Ghedenckt te sterven.

EYNDE.