Eerlycke tytkorting

[p. 109]

Sonnet.

CLaeght, treurt, en droevigh weent veld-Goden, die in 't Wout
(Als heerschers van het Bosch, waer suyv're Beeckjens stromen)
Hier dus lang hebt gewacht: op hoop dat ick soud' komen
By 't Beeckje, daer ghy mijn Godin verthonen soudt.

Runst Veld-Godinnetjes, ey! u gelaten houdt.

Ick bid (gheen moeyten doet) wilt uwe gunsten staken:
Na tijds gelegentheydt sal ick mijn vaerdigh maken.

Ach! stort nu tranen uyt en 't groene gras bedout.

Barst uyt bedroefde stem: op dat mijn Nimph mach hooren
Al het verdriet dat my dus schielijck comt te vooren:

Eylaes! door 't bitsigh weer van de Noord-Ooste Wind,

Koud, guur, en wreed van aert; wiens buyten my beletten
(Door bulderende kracht) mijn Zeyltjes op te setten;

Maer wachten doet, tot tijd beter bequaemheyd vind.