HOe verblint sijn veel tijts de oogen der veel-jarigen, hoe groot van begrijp, en hoe kleyn van achterdocht, so wanneer sy hare Dochters, in alle ghetrouwicheyt ghelieft, als lievende sien, 't selfde wederhouden, om datter niet ghenoch en is daer de begeerlijckheyt mede ghepayt kan worden, voorghevende, dat den mensch in dit leven veel behoeft, hier in is haer begrijp groot, maer de achterdocht kleyn, aenghesien sy de seeckerheyt des Doods, ende d'onseeckerheydt haers komste niet en dencken, en dan dit korte, ende Sterffelijcke leven met een weynich ken onderhouden werden, door dien de Natuer met luttel te vreden is, die ons leert dat de oprechte Rijckdom, in 't ghenoegen, ende niet in overvloedt bestaet, soo dat de mensch (door onnutte sorge verblint) dickwils, en menichmael, een oorsaeck is van sijn kinders qualick varen, ten aensien haer vertrouwen meerder staet op gelt, en goet, dat maer distelen, en doornen is voor de Ziele, als op de zegen die Godt kan geven aen die gene, die in oprechte Liefde, haer met een kleyn genoegen, hoe getrouw, en eerlijck menich Ionghman en Dochter Lieft, ende door sijn ghetrouwicheydt tot wederliefde beweeght, wert nochtans menichmael, om zijn kleyne midd'len van de Ouders verstoten, die niet aensiende de affectien van beyde syden, willen sulcx verhinderen, maer te vergeefs, sulcx dat de verliefde (buyten wil des Ouders) Liefd's wetten volgen, ende also om 't goets wille van Ouders verstooten, ende van anderen, geen hulp hebbende, komen dickmaels in ellende te vervallen.
Als deuchd' u Kinders lieven doet,
Weer-houdt het niet om gelt of goet:
Maer siet de deuchdt, en trouw'heydt an,
Die geven wel een Rijcker man:
Ghy Ouders, smaelt niet op mijn reen,
Soo ghy u Dochter wilt besteen,
Voor al dient u hier op ghelet,
Te sien waer sy haer Liefde set:
Mint sy door deucht, een trouw ghemoet
En laet het om geen gelt oft goet;
't Is al vergeefs, is Liefd' ghetrouw,
Die Vrysters was, die wort een Vrouw.
Auteursrechtvrij
