EVen alsoo gaet het met een Minnaer, als het doet eender die een waghen ment, siende voor hem het spoor aen d'eene kant veel hoogher, als aen d'ander syde, 't selfde niet mijdende, is het om-vallen onderworpen: VVaer uyt hem schade, ende naedeel staet te verwachten, van ghelijcken gaet het met een Minnaer zijn affecti, ment hy na de hooghte, dat is, hy stelt zijn Liefde op sulck een Persoon, die in goedt en middelen hem verr' is overtreffende, loopt groot perijckel van schade, aenghesien, de begeerte ghewoonten ghebaert heeft, door de welcke het aen de Menschen als eyghen schijnt te sijn, meer op het gelt en goedt als yet anders te ooghen, sulcx dat door dese een Minnaer die boven sijne Staet soeckt te Vryen, lichtelijck kan worden af-gheslaghen, waer over hy de schade zijns verloren arbeydt beklagende, ghenootsaeckt is, om lagher te dalen.
Wie seecker wil in 't Minne gaen,
Die moet na sijns ghelijcke staen:
Of die hem 't weygeren niet ontsiet
Die moet beminnen met verdriet,
,,Wanneer een Boom met Vrucht belaen,
Het soetst, heeft by de hooghste blaen,
En soo daer nochtans eenigh hert,
Wt lust wert tot ghenot ghetert;
En klimt hy na de hooghe tack,
Soo krijght die lichtelijck een knack,
In 't klimmen na een schoone Peer,
Den klimmer valt van boven neer:
Schoon, hy hem se'er door 't vallen doet,
Beswijckt noch geensins inde moet:
Maer klimt weer met een nieuwe vondt,
Na 't gheen hem gaf de eerste wondt;,,
Wie hem niet steurt aen 't veel afslaen,
Verkrijght wel door langh aen te staen.
Auteursrechtvrij
