Eerlycke tytkorting
(1634)–Jan Harmensz. Krul–
Auteursrechtvrij
[Folio *3v]
| |
Op sijn Boeck, Eerlijcke Tydt-kortingh.DE langh verwachte tijt met Arrebeyt verkreghen,
Tot roem van dijnen naem, en mach niet zijn versweghen,
Mits glori van haer Lof, en glinsterende deuchd,
Verweckt het Musen CHoor, tot een volkomen vreuchd
Door 't Goddelijcke sap dat ghy hebt in gesoghen
Wt Pegasi Fonteyn, doch hier weer uyt-ghespogen
Met open lippen van u vol ghedroncken pluym
Op 't wit papier, dat het bruyst van het swarte schuym,
Tot een verwonderingh van die dit sullen lesen,
't Welck door de geest van een Gekrult Breyn is gheresen,
En voorts ghedronghen (uyt het VVonderbaerlijck Net)
Door al de decksels waert rontom met is beset
In dit versamelt pack van snoo verworpen doecken,
Met naersticheyd ghesuyvert, waer in ghy sult soecken
Ia vinden tot u lust, en harsens soet gherijf,
Dees vloeyende Poëts' Vermak'lijck Tijdt-verdrijf:
Wiens recht vermaeck'lijckheydt 't vermaeck u niet sal weyg'ren,
Maer door haer soete geur doen in de wolck'ren steyg'ren
V op-ghetogen Ziel, by 't onsterff'lijck geslacht
Der Goden, om te sien hoe in hem is ghebracht
Dees langh gewijde Const van Maet, Rijm, en ghedichten,
| |
[Folio *4r]
| |
Niet min vermaeckelijck, als Goddelijck te stichten.
Aenvaert dan dees sijn gift, en neemt haer in de hant
Met aendacht, leest, her-leest, want het sal u verstant
Door 't queel-vloyent gesangh so rijckelijck vernoegen,
Dat ghy met alle vlijt u sinnen weer sult voegen
Om te her kauwen staegh het ingenomen sap,
Wt dees gheçierde Bloempjens, van sijn wetenschap.
De prickelende Geest, Lees-sucht, sal u steedts terghen
Om meer, en meer dit Rijm, door-snuff'lende te verghen
in 't hand'len van dit Boeck, te keeren blat voor blat,
Tot dat ghy in u breyn gheplant hebt dees fijn schat
Wt d'Ouden Eg'lentier, wiens bloem soo lief om suyghen
Is, dat ick 't niet te recht, maer voor mijn sal getuyghen
Dat onverstorven beelt, en Amstels Oude Maeght
Lief-Bloyende, wiens lof noch al de werl't behaeght;
Hoe wel sy niet en leeft, nochtans niet is ghestorven,
Maer met een Slaep'rich nat ten delen is bedorven:
Of soo ick het recht segh volkomen is ghe-Bolt
Van Midas vuyl ghebroet, die haer hebben ghesolt
Soo seer, dat sy waenden haer sou begeven 't leven,
Der-halven hebben haer, uyt vrees slaep-kruyt gegeven
Om rusten in haer pijn; doch nu dit lootjen schiet,
Wt d'Oude Eg'lentiers Stam, en 't Roosjen keurich, biet
Aen d'oorspronck van het Rijm, bescherm-heer van de kosten,
En Goddelijcke licht, Apollo sal zijn gonsten
Toe-draghen dese Maeght, en door zijn Medecijn
Wt d'Hypocrenen Stroom, sal sy ontslapent zijn
Wt haren diepen slaep; en als een trou Voorsprake
Sal sy het bits gesnap van haer schempers doen stake,
| |
[Folio *4v]
| |
En al wat dat bestaet aen Momi, Zoili, bloet,
Met een welspreeckentheydt vertrede met de voet:
En nemen onder haer bescherrem-rijcke vleuch'len
Dees waerde Poësy, om lasteraers te teuch'len;
Haer snel beweeghlijck lidt, en spits drie kante tongh,
Die noyt noch mensch, noch Dier, noch eenich dingh bedwongh
Dan d'opper-Goon alleen, d'welck sullen voor u stryen
Lief-Bloyend' teere Maecht, op dat ghy moocht bevryen
Dit Rijck Gecierde Boeck van ons begaeft Poëet,
Die met een goede gunst zijn Kunst aen u besteet:
Op dat het onder u beschermingh mach zijn groyende;
By d'Heliconides, u Susters, In Liefd' Bloeynde:
By wien 't ghebonde stof van Redens Rijcken aert,
En ed'le wetenschap, is van soo grooten waert;
Dat sy sullen u schrift, met Hemels melodyen
Den Gelaurierden Godt, Apollo, toe gaen wyen,
Hoogh op Pernassi top, al waer dijn grooten naem,
En Tijtel van dit Boeck sal eeuwich blijven staen:
Tot een gheheuchgenis, hoe dat ghy in u leven
Met liefde tot dees Konst gestadich zijt gedreven:
Om 't alderminste deel gheschreven door u hant,
Op 't off'ren met den reuck van wil'ge offer-brant:
Op d'Altaer van ons lief en waerde Konst-Godinnen,
Die 't alder kleynste Rijm van u, alst grootst beminnen;
Dit thoonent met der daet tot glory van dyn naem,
En lof, het welck sy doen uyt-roepen door de Faem:
Hoe ghy voor uwen loon van 't VVerck hier eerst sult erven
Een onsterff'lijcken naem, daer na: Gedenckt te sterven.
Fons G. C. |
|