Amstelsche linde
(1627)–Jan Harmensz. Krul–
Auteursrechtvrij
[pagina 236]
| |
Stemme: Vaert wel scepters, etc.HIer coom ick voor u deur, Goddin, door hoop gedreven,
Nu dat de stille nacht de bruyne Aerd' bedeckt,
Nu dat een yeder sigh tot rusten gaet begheven,
Begheef ick myn ter plaets daer myn u schoonheyd treckt.
VVaeckt op, Goddin, waeckt op, ey! staeckt u sluym'righ slapen,
Ontsluyt de Hemelen, daer u ooghjes binnen sijn.
U ooghjes, die eylaes! tot quellingh sijn geschapen,
Geschapen tot verdriet, voor niemant, dan voor mijn.
VVaer meed' heb ick verdient de strafheyd ende plaghen
Die ick, Goddin, door u af-keerigheyd geniet?
Hoe lastigh valt het myn, dat ghy na u behaghen
Een Pyl van strafheyd in myn teere boesem schiet.
Doet op Iuffrou, doet op de Vensters van u ooghen,
Goddin, ey! kyckt een uyt, siet wie hier buyten staet,
| |
[pagina 237]
| |
Ontfonckt u koele borst dan gantsch door geen medooghen
Dat ick dus eenigh hier gae doolen over straet.
Gae waren voor u deur, met klaghtighe gebeden,
VVaer ick de Steenen meed' beweeghe tot geween;
Die spraeckeloos, eylaes! getuygen de droefheden,
Die ick om uwen't wil tot dus langh heb gheleen.
Hoe menighmael, Goddin, heb ick wel voor-genomen
Te knielen voor de Godheydt van u ooghens glans,
Maer ach! so drae ick sie een ander by u comen,
So gaen ick deur, en denck: hier is voor myn gheen kans.
Hoe menigh reys sien ick u lieffelijck lief-koosen
Als ick verby u deur by avond, Lief, com gaen,
Het bloedt styght my na 't hooft, en doet myn schaemroot bloosen
Als ick u daer omhelst sie by een ander staen.
So gaen ick hopeloos myn ongeluck beweenen
Alwaer 't vertrouwen myn door reen te vreden stelt,
Dat u de Minne-God wil waerdigher verleenen,
Tot meerder droefheyd van mijn al te droeven Helt.
|
|