Amstelsche linde
(1627)–Jan Harmensz. Krul–
Auteursrechtvrij
[pagina 193]
| |
Stemme: Si tante gratiosa.O Soete brandt der minne,
Die in mijn hert u vonckjes hebt ontsteecken:
Voert my by mijn Goddinne,
Daer ick met haer in eensaemheyt magh spreecken:
Hoe mijn de tijt
Van 't af-sijn spijt:
Om dat ick haer moet derven.
Ongunst der Goden
Doen mijn wel duysent dooden
Om haer sterven.
| |
[pagina 194]
| |
Ist Aerdrijck overtooghen,
De wolcken swert met dicke duysterheden
Dwerrelen voor mijn ooghen:
Een ander slaept gerust en wel te vreden.
Ick dwael alleen
Met naer geween
In 't Dool-hof van mijn sinne:
Waer ick verhale
U deughden teenemale,
O! Goddinne.
Voegh ick mijn gheest tot slapen,
So seyt de Min: wech soete dieverye.
Daer is gheen rust geschapen
Voor die, die haer begeven tot het vrye.
| |
[pagina 195]
| |
Nu ick begin
Met soete min
Te voeden mijn gedaghten,
Voel ick mijn eyghen
Gemoedt en sinnen neygen
Tot veel klaghten.
Door oorsaeck datter Wetten
Sijn, wiens verbondt van wreetheyd my doen klagen
En soecken te beletten
Mijn liefde, die ick u so lang sal draghen
Als op dit dal
Mijn ziele sal
In't broosche Lighaem swerven.
Hoop sal mijn peyen
| |
[pagina 196]
| |
Tot Ziel en Lighaem scheyen
Door het sterven.
|
|