Amstelsche linde
(1627)–Jan Harmensz. Krul–
Auteursrechtvrij
[pagina 160]
| |
Stemme: La volage.IUffrou u Ieught
(Begaeft met hooghe deught)
Ontsteect mijn ziel dickmaels met vreught:
Als ick aenschou
De schoonheyd van Me-Vrou
So ben ick weer in sware rou:
Dat ghy, op my te trots u soet gelaet
Met wreedtheydt slaet, Goddin,
Daer ic u ongeveynst met goeder herten min.
| |
[pagina 161]
| |
En u altijdt
Gedient heb en gevrijdt,
Ey! Schoone, waer toe dese spijt?
Seght eens voor my
Dus obstinatigh ghy
U strafheyd toont met Heerschappy?
Wat quaet, wat smaet heb ick betoont aen u
Dat ghy so schu, voor mijn,
So bitter, en so wreet op u Dienaer kent sijn?
Of ist Goddin,
Dat u verkeerde sin
De rijckdom meer acht als de min,
Om 's Werelds staet
Getrouwe min verlaet,
| |
[pagina 162]
| |
Die alle schat te boven gaet,
Neemt acht, wat magt, getrouwe minne heeft
Wat vreught zy geeft op Aerdt,
Daer zy in lieve lust veel soetigheden baert.
Maer d'overvloedt
Van 's werelds schat of goedt
Dickmaels veele twisten voedt:
Want rijckdoms kraght
Voedt trotsheyd op haer maght,
Niemant diensten waerdigh aght,
Iuffrou, ick hou het alder-ongesienst
Bequaemst ten dienst, dunckt mijn,
De rijcke sijn gewent geen dienst: gedient te sijn.
| |
[pagina 163]
| |
Maer min met deught
Teelt d'aldersoetste vreught
Die ghy Nimph bedencken meught.
En matigh goedt
Gaet boven d'overvloedt,
Vernoeging maeckt een rijck gemoedt,
De min, Goddin, vol soete soetigheydt,
Als de ziel scheydt, het goet
Hier op der Aerden blijft, en gantsch gheen vordeel doet.
|
|