Amstelsche linde

[p. 139]

Den Drucker.

OP-merckende Leser, en Kunst-lievende Sangher: de aerdigheydt van dese Amsteldamsche Linde, die my sonderlingh gheviel, ende 't aendringhen van eenighe Liefhebberen, die (wetende dat de selfde onder my berustede) niet op-ghehouden hebben de vorderinghe desselfs tot den Druck, beweeghden my nu V. L. de selve ghemeen te maecken, neffens dit stightelijck Tractaetgen, wereld-hatende Noodsaeckelijck. Het sal mogelijck eenige mishaghen, dat soo verscheyden Materyen t'samen ghevoeght worden, d'Autheur daer inne bedenckende, maer die sullen weten, dattet buyten zijn ordre geschiet is: Die moghelijck 't selve niet toe-ghestaen, maer liever ghehadt soude hebben dese Linde

[p. 140]

in zijn Ieught so cierelijck t'saemen ghevloghten, noyt aen den dagh ghekomen waere: Niet om datse in haer selven onstightelijck zijn, tot lichtvaerdigheydt leyden, ende 't VVereld-haten recht en-teghen zijn, als wel om dat hy 't stightelijck boven al bemint, daer inne hem alleen nu soeckt te benaerstigen; jae hem selven (so het schijnt) qualijck daer in ghenoegh doen can. Dit niet teghenstaende, hebbe my verstout dese verscheyden (ick seg verscheyden, ende niet contrarye) Materien by een te voeghen: Vertrouwende d'Autheur, en alle Kunst-beminders, sullen ghedencken, dat zy oock jongh gheweest, ende goedt behagen in dese en diergelijcke aerdighe (de Ieught in't ghemeen lievende) Liedekens en Dighten ghehadt hebben, en my alsoo verschoonen. Die traghte niet alleen de Oude, maer oock de jonghe Ieught met Eerelijck vermaeck ten dienste te zijn. Vale.

J.A. Calom.