Huiselijke poëzie

[p. 7]

De levensweg aant.

H. Tollens Cz.
Het rad van avontuur

't Noodlot draait zijn wentlend rad;
rijdt en rolt de aardbol plat
bergen op en over holen;
't rost en jaagt en zwiert en giert,
toom en teugel botgevierd,
rond en om naar lijn en polen
door zijn luimen voortgestierd.

Holt het over schat en pracht,
het verplet ze door zijn vracht
en vermaalt ze waar zij blinken;
schokt het tegen tronen aan,
zij verbrijzlen waar zij staan
en verstuiven en verzinken
met de heersers en hun waan.

Maar gezwenkt, in vlugge vaart
tilt het anderen op van de aard,
die zich slingren om zijn speken;
't voert hen voort uit slijk en puin
tot op zetels van arduin,
waar zij 't hoofd ten hemel steken
met de roofprijs op de kruin.

't Werpt, in de onbesuisde loop,
wat omhoog snelt overhoop
en verheft wie nederzijgen;
't rolt naar boven met Tibeer,

[p. 8]

 

maar met Varus komt het neer;

 

't moog met Cesar steiler stijgen,

 

met Pompejus stort het weer.

 

 

 

Allen, rondom opgetast

 

klemmen we aan het rad ons vast

 

als in wedloop voortgestoven;

 

allen, op de prijs verhit

 

draven we in de dolle rit,

 

maar wij wentlen onderstboven...

 

Veiligst wie in 't midden zit.

 

 

 

Allen, langs verscheiden spoor

 

tuimlen wij de wereld door,

 

slingren, schokken, zwenken, zwaaien;

 

wat zich ophief glipt en glijdt,

 

wat terneerlag rijst en rijdt,

 

tot het rad, in 't eeuwig draaien,

 

de een bij de ander nedersmijt.

 

 

 

Allen op de struikelbaan

 

wagen lust en rust eraan

 

om een eindweegs voort te rollen;

 

wie het pletterend rad verniel',

 

wie er steeg of nederviel-

 

allen grijpen 't aan, en hollen...

 

Niemand steekt een spaak in 't wiel.