Lijnen van liefde

[p. 80]

Epiloog

Gitá lag op bed. Ze staarde naar het plafond. De oorlog was voorbij. Haar moeder was dood. Haar vader was dood. Gek, met zijn dood was ook haar wrok tegenover hem verdwenen. Terry was naar Brazilië. Hij had een beurs gekregen om telecommunicatie te studeren. Ze hadden elkaar beloofd te schrijven. Ze moest nog een jaar naar de middelbare school. Als haar moeder nog leefde, zou ze er op gestaan hebben dat ze daarna doorstudeerde. Op het witte plafond vormde zich langzaam de beeltenis van Irini's gezicht. Gitá glimlachte haar geruststellend toe.

Lieve mama, al ben je er niet meer, ik zal doen wat ik kan om tenminste dàt ideaal van je waar te maken.

Simbah verscheen in de deuropening van haar kamer. ‘Kowé arep ngrewangi nggorèng chips aku?⁶⁹’, vroeg ze. Gitá stond op en volgde haar naar de keuken. Door de geopende keukendeur zag ze Paké op zijn gemak een sigaretje roken. Ze pakte de bananenschaaf. Simbah liet de eerste portie geslijsde bananen in de walmende olie glijden.

69 Kom je me helpen chips bakken?