Meer van zulke kreten overspoelen Rioolmeisje. De mensen trekken aan haar armen, terwijl iemand het rooster weghaalt. Haar voeten bengelen wild. Een schoen raakt los. Dan voelt ze dat ook Anya uit haar zak hangt.
‘Wacht, Anya valt, Anya valt!’, roept ze uit, maar de mensen trekken en trekken tot het meisje helemaal boven is. Rioolmeisje zoekt in haar zak. Die is leeg.
‘Anya, nee, Anya!’
De bovenwereld maakt Rioolmeisje bang. De zon is verblindend en heet; de mensen krioelen om haar heen als awari's in een nest; het hemelplafond met die vreemde witte vlekken is zo ver weg en haar enige vriendin is in het riool achtergebleven.
Dat er een meisje in het riool gevonden is, wordt groot nieuws in Suriname. RIOOLMENSEN IN CORONIE, en RIOOLMEISJE JAREN ALLEEN IN RIOOL, koppen de kranten. Er worden militairen het Water Systeem ingestuurd om naar meer mensen te zoeken, maar ze vinden alleen awari's.
Rioolmeisje wordt in het ziekenhuis opgenomen. Ze is mager en haar benen zijn krom door een vitaminetekort. Als het beter gaat, mag ze naar school, eerst privé, en dan met andere kinderen.
Het kost veel tijd om te wennen aan de bovenwereld, maar twintig jaar later heeft Rioolmeisje, of Anyava zoals de Corionanen haar noemen, een eigen huis en een schoenencollectie van voornamelijk boots. Ze heeft zelfs een nieuwe mobiele telefoon, Stefanie. Die is slimmer dan voorgaande modellen en Anyava denkt soms dat ze slimmer is dan de meeste mensen.
Toch mist ze Anya, haar eerste vriendinnetje, nog steeds. Ze gaat weleens naar het Water Systeem, hoewel dat eigenlijk verboden is. Vreemd genoeg houdt niemand haar tegen. Haar holletje heeft ze eens teruggevonden, maar de oude Vindal was er niet meer.
Anyava heeft vaker gezocht onder de snoepwinkel, maar noch op de grond, noch
Auteursrechtelijk beschermd
