Lezen doet je goed. Leerjaar 7b

[p. 61]

12 De legende van Robin Hood

Robin Hood is een legendarische Engelse volksheld. Het eerste verhaal waarin hij voorkomt, werd in de 14e eeuw geschreven door William Langland. Robin Hood woonde in het bos met zijn kameraden in de buurt van het plaatsje Nottingham. Men vertelt dat hij van de rijken stal om aan de armen te geven.

In het bos van Sherwood stikte het van de bandieten. De zakenman Staynton bleef er liever ver vandaan, maar de machtige sheriff van Nottingham had hem ontboden. De kortste route liep door het bos. De sheriff wilde trouwen met zijn dochter Elizabeth of zijn nichtje Matilde. Eén van ze zou zijn vrouw worden. Onderweg gebeurde wat de zakenman vreesde. De koets werd gestopt door een bende.

‘Goede heer, we willen uw reis vergemakkelijken door uw zakken wat leger te maken’, riep de bendeleider.

‘Wees kalm’, fluisterde Staynton tegen de meisjes. Hij pakte een kistje met goudstukken en maakte de deur van de koets open.

[p. 62]

‘Alsjeblieft, hier is alles wat ik aan waarde heb. Laat u alsjeblieft deze jongedames ongedeerd, in de naam van de heilige Maria’, smeekte hij.

De bandietenleider was een jongeman met een korte, blonde baard. Op zijn hoofd had hij een puntige, groene hoed waar een veer uitstak.

Hij zei joviaal: ‘Maar goede heer, waar ziet u mij voor aan? Ik zou nooit een vrouw kwaad doen. Ik ben Robin Hood en dit zijn de mannen van mijn Vrolijke Bende!’

Voordat hij kon verdergaan, sprong Matilde uit de koets. Haar oom en nichtje keken verschrikt toe! Wat deed ze?!

‘Je bent niet anders dan een ordinaire crimineel. Hoe durf je onschuldige mensen te beroven’, beet ze hem toe. ‘Had ik een zwaard of boog, dan zou ik je een lesje leren!’

Robin Hood lachte.

‘Die uitdaging neem ik aan! Will Scarlet, breng ons een goede boog!’

Will Scarlet, zijn beste vriend, bracht twee bogen. Robin liet een zak vullen met zand. Will moest twintig meter verder gaan staan en de zak omhoog gooien.

Zowel Matilde als Robin moesten de zak proberen te raken. Als het Matilde lukte, kregen ze hun kistje met goud terug en vrije doortocht door het bos. Will gooide de zak omhoog. Op het moment dat Robin zijn pijl schoot, spande ook Matilde haar boog en liet snel een pijl los. Haar pijl botste tegen die van Robin en raakte de zak zand, terwijl de pijl van Robin weg geketst werd. De bandietenleider was onder de indruk. Hij hield zijn woord en gaf het kistje terug. Met zijn Vrolijke Bende vergezelde hij de koets tot ze uit het bos reden.

In Nottingham bekeek de sheriff de huwelijkskandidaten. Hij koos Matilde en zei dat Elizabeth moest trouwen met zijn vriend, Guy of Grisborn. Elizabeth en

Matilde moesten niets van de mannen hebben. De sheriff was een gemene man die hoge belastingen van de burgers eiste en hen mishandelde als ze dat niet

[p. 63]

konden betalen. Zijn vriend was nog erger. Hij vermoordde mensen voor zijn plezier en dankzij zijn vriendschap met de sheriff werd hij niet gestraft. Elizabeth vluchtte naar een klooster, maar Matilde wilde dat niet. Het vrome nonnenleven was niets voor haar. Ze ging naar het bos van Sherwood en sloot zich aan bij de Vrolijke Bende. Ze nam een nieuwe naam aan: Marian.

De sheriff van Nottingham haatte Robin Hood. Het lukte hem maar niet de schurk te pakken die geldwagens beroofde. De arme mensen hielden wel van hem, omdat hij het geld onder hen verdeelde. Robin Hood was zelfs niet bang voor de monniken die kerkbelasting ophaalden. Toen een monnik tegen Robin zei dat zijn ziel verdoemd was door gierigheid, antwoordde hij: ‘Welnee. De volgende arme persoon die ik tegenkom, krijgt alles wat ik van jou genomen heb.’

Hij is gewoon een opschepper met een grote mond, vond de sheriff. De sheriff kreeg een idee. Hij zou Robin Hood in een val lokken.

Hij liet bekendmaken dat er in Nottingham een boogschutterstoernooi gehouden zou worden. De winnaar zou een gouden pijl krijgen. Toen Robin Hood dat hoorde, wilde hij meedoen. Will Scarlet en Marian waarschuwden hem, omdat ze vermoedden dat het een valstrik van de sheriff was.

‘Laten we ons dan vermommen’, zei Robin. ‘Verbergen jullie je zwaarden in geval er iets gebeurt.’

Op de dag van het toernooi waren Robin Hood en zijn Vrolijke Bende nergens te bekennen. Het toernooi begon met dertig schutters, maar op een gegeven moment waren er slechts drie over. Eén was Guy van Grisborn. De tweede was een netjes geklede jongeman, die zichzelf Lord James noemde. Hij had een bruine baard en brede schouders. De sheriff wist dat Robin smalle schouders had en een blonde baard, dus die man kon hem niet zijn. De laatste was een vreemdeling, die zich had aangemeld als De Rooie. Hij droeg een voddig pak, waarvan de scheuren gelapt waren met bonte stukjes stof. De capuchon van zijn rode mantel had hij ver over zijn gezicht getrokken. Je zag alleen een ooglapje en een blonde baard.

Guy spande zijn boog en nam een tijdje om te mikken. Zijn pijl boorde zich een halve centimeter naast het middelpunt van de roos. De Rooie spande zijn boog

[p. 64]

en in een vloeiende beweging schoot de pijl weg. Raak!

Precies in het midden! De sheriff kreeg een vermoeden wie de vreemdeling was. Nu was het de beurt van Lord James. Hij spande zijn boog, mikte en trof ook raak. De pijl van De Rooie werd in het midden gespleten. Iedereen juichte.

De sheriff feliciteerde de winnaar en gaf hem de gouden pijl. Daarna keerde hij zich naar de vreemdeling.

Met een vlugge beweging trok hij de capuchon weg.

‘Hier is de verliezer: de schurk, Robin Hood!’, riep hij.

Maar tot ieders verbazing was het Marian die zich had vermomd als De Rooie. Robin Hood bevrijdde zichzelf van zijn valse schouders en hield de gouden pijl omhoog. ‘Dank je voor de gouden pijl, sheriff!’

De mannen van de Vrolijke Bende trokken hun zwaarden. In de chaos die toen ontstond, ontsnapten Robin en zijn bende aan de sheriff.

Robin Hood beleefde nog vele avonturen, totdat koning Richard van Engeland het bos bij Sherwood bezocht. Hij had veel gehoord over Robin Hood. De koning amuseerde zich met zijn streken en waardeerde zijn hulp aan de armen. Hij wilde Robin Hood graag zelf ontmoeten. Zijn ridders hadden een idee. Ze zouden zichzelf en de koning vermommen als kardinalen die kerkgeld vervoerden. Als ze door het bos van Sherwood reden, zou dat de Vrolijke Bende wel aantrekken.

Ze kleedden zich in lange kardinaalspakken met staf en mijter en begonnen aan hun tocht. En ja, bij Sherwood werden ze aangehouden door de Vrolijke Bende. Robin Hood bood gul aan om hun geldzakken te dragen die zo zwaar leken aan hun heupen. De als kardinaal vermomde koning stemde toe, maar zei dat als Robin Hood hun geld nam, hij ook hun dorst moest lessen.

Robin vond dat een goede gedachte. Ze reden naar de schuilplaats van de Vrolijke Bende in het bos en dronken samen veel wijn. Het werd erg gezellig en Robin Hood nodigde de kardinalen uit samen de maaltijd te gebruiken. Onder het eten kwamen de verhalen goed los. Robin Hood vertelde over de sheriff en de boogschutterswedstrijd.

[p. 65]

De koning wilde met eigen ogen zien hoe goed de rovers konden boogschieten. Robin, Marian en Will spanden hun bogen en schoten in een boomstam. Will ging als eerst. Daarna Marian, wiens pijl vlak naast die van Will belandde. Robin spande zijn boog, maar omdat hij zoveel gedronken had, vloog zijn pijl mis en verdween in het bos. Hij mopperde, maar zijn mannen lachten alleen maar.

Het feest werd verstoord toen een ridder, die bevriend was met Robin Hood, het kamp binnenreed. Hij haastte zich naar de bendeleider en riep: ‘Robin, je moet vluchten! De koning is met zijn mannen op zoek naar je!’

Toen zag hij de kardinalen en tot zijn schrik herkende hij de koning. De koning wist dat het tijd was om de waarheid te vertellen.

‘Ja, Robin, ik ben inderdaad jullie koning, Richard van Engeland.’

Iedereen knielde voor de koning als teken van eerbied.

‘Robin Hood’, vervolgde de koning, ‘ik had veel over je gehoord en nu heb ik zelf gezien wat soort man je bent. Ik heb respect voor je bedoelingen en goede daden, maar ik kan geen misdadigheid toestaan in mijn rijk. Ik schenk je vergeving voor alle misdaden die jij en je mannen begaan hebben, maar in ruil daarvoor moet je je bende ontbinden en jezelf voegen aan mijn zijde. Je zult een krijger voor het rijk worden.’

Robin kon dit natuurlijk niet weigeren. En dat was het laatste avontuur van Robin Hood en zijn Vrolijke Bende.