Lezen doet je goed. Leerjaar 7b

[p. 56]

11 De wereld rond in tachtig dagen (2)

De rijke Engelsman Phileas Fogg heeft voor de helft van zijn fortuin gewed dat hij in 80 dagen om de wereld kan reizen. Hij wordt achtervolgd door detective Fix, die denkt dat hij de Bank of England heeft beroofd. Fix laat Fogg in India aanhouden.

Fogg had de helft van zijn fortuin ingezet voor de weddenschap. De andere helft had hij meegenomen om de reis te bekostigen. Dat kwam nu goed van pas.

Volgens de wet kon een veroordeelde die niet direct de gevangenis in wilde, een borgsom betalen. Het geld kreeg hij terug als hij zijn straf kwam uitzitten. Fogg betaalde. Zijn vermogen daalde aanzienlijk, maar ze konden in ieder geval de boot naar Hong Kong halen.

Fix was boos dat Fogg hem ontsnapte. India was in die tijd een kolonie van Engeland. De Indiase politie werkte samen met de Engelse. Fix zou Fogg pas weer kunnen inrekenen op het eiland Hong Kong. Dat was toen ook een Britse kolonie. Fix had zich ingescheept op dezelfde boot als Fogg. Hij was van plan Passepartout verder uit te horen. Maar Passepartout was niet zo dom! Hij vond het vreemd

[p. 57]

dat ze deze meneer Fix steeds tegenkwamen: in Egypte, in India, zelfs op de boot naar Hong Kong.

‘Hij is vast een spion van de Reformclub’, dacht Passepartout.

De boot stopte een paar uren in Singapore om steenkool op te slaan. Meneer Fogg en de lieflijke weduwe Aouda maakten een uitstapje. Het kon nog. Toen de boot weer vertrok, had Fogg een voorsprong van een halve dag op zijn schema. In Hong Kong ging het gezelschap op zoek naar het familielid van Aouda. Die bleek verhuisd te zijn naar Nederland. Fogg vroeg Aouda of ze hem wilde vergezellen tot ze Europa weer bereikten. Na wat aandringen nam Aouda zijn aanbod aan. Passepartout kocht drie tickets om van China naar Japan te varen. Bij het loket hoorde hij dat het schip dezelfde avond al zou vertrekken. Voordat hij het nieuws kon brengen aan zijn baas, kwam hij detective Fix tegen.

Het arrestatiebevel was nog niet aangekomen in Hong Kong. Hong Kong was de laatste kans voor de detective om Fogg te arresteren. Buiten het eiland had het bevel geen kracht. Fix besloot Passepartout in vertrouwen te nemen. Hij vertelde hem over zijn vermoedens dat Fogg een gezochte bankrover was. Passepartout kon het niet geloven. Hij kende Fogg als een eerlijke man! Als een laatste list bracht de detective Passepartout naar een bar. Daar voerde hij de Fransman dronken.

De volgende dag kon Fogg zijn bediende nergens vinden. Tot zijn grote schrik was hun schip ook weg! Het volgende schip zou pas over acht dagen vertrekken! Fogg liep de haven af op zoek naar een schip dat de zee tussen China en Japan kon oversteken. Maar alle schepen waren te klein. De kapiteins durfden het niet aan, hoeveel geld Fogg ze ook bood. Eindelijk vond hij een kapitein die zei: ‘Er is een schip dat naar San Francisco vertrekt vanuit Shanghai. Daar kan ik u wel naartoe brengen. Onderweg doet dat schip trouwens ook de Japanse stad Yokohama aan.’

Shanghai lag een stuk noordelijker, aan de kust van China. Weer een paar honderd pond sterling armer, vertrok Fogg met Aouda naar Shanghai. Ze lieten een bericht achter voor Passepartout dat ze niet langer konden wachten.

Wat was er met Passepartout gebeurd? Wel, hij was helemaal dronken uit de bar gegooid. Toen hij strompelend zijn weg naar het hotel probeerde te vinden, viel

[p. 58]

hij per toeval op de loopbaan van een schip. De loopbaan werd binnengetrokken. Toen Passepartout wakker werd, zag hij dat hij op het schip naar Yokohama zat! In Japan ontmoette hij Fogg en Aouda weer. Hij ging weer verder met hen, naar San Francisco. Die stad lag aan de westkust van Amerika.

Detective Fix bleek ook een passagier op het schip te zijn. Toen Passepartout hem zag, wilde hij hem aftakelen. De man had hem dronken gevoerd en de reis in gevaar gebracht! Maar detective Fix had zich bedacht. Fogg reisde om de wereld, dus hij zou uiteindelijk weer in Engeland terecht komen. ‘Daar doe ik hem de boeien om’, dacht Fix bij zichzelf. Hij zei tegen Passepartout dat hij Fogg wilde helpen om zijn reis te voltooien.

In San Francisco nam het viertal een trein, die dwars door het wilde westen naar New York ging. New York lag aan de Atlantische Oceaan. Tijdens de reis werden ze overvallen door inheemse krijgers. De passagiers hadden allemaal pistolen en wisten de aanvallers af te weren tot een militair regiment hen kwam helpen.

Passepartout bleek weer vermist. Fogg wou zijn knecht dit keer niet achterlaten. De militairen wisten hem uit handen van de krijgers te bevrijden, maar toen hij terug was, hadden ze twintig uur achterstand. Detective Fix vond een oplossing om die tijd terug te winnen. Een reuzenslee met een zeil!

De trein maakte een omweg om verschillende stations aan te doen. Met de reuzenslee konden ze rechtstreeks naar het laatste station. Dat duurde maar vijf uren. Probleemloos arriveerden ze in New York.

Het leek erop dat het avontuur bijna voorbij was. Ze moesten alleen nog de Atlantische Oceaan overvaren. Ze spoedden zich naar de haven. Daar moest de boot naar Liverpool liggen. Voor hun pech bleek dat die boot drie kwartier tevoren vertrokken was.

Fogg ging op zoek naar een ander schip. Uiteindelijk vond hij een kapitein die op het punt van vertrek stond. De man vroeg wel een flink bedrag per persoon om passagiers mee te nemen. En hij ging niet naar het Engelse Liverpool maar naar het Franse Bordeaux.

Eenmaal op het schip wist Fogg, door gul te zijn met zijn geld, de bemanning ervan te overtuigen om het schip over te nemen. Ze sloten de kapitein op in zijn hut. Zo gingen ze toch op weg naar Liverpool! Omdat Liverpool verder was

[p. 59]

dan Bordeaux, verbruikten ze al hun steenkool. De laatste paar dagen braken ze stukken hout van het schip om als brandstof te gebruiken. Fogg beloofde de kapitein dat hij alle onkosten zou vergoeden.

Op de tachtigste dag kwamen Phileas Fogg, Passepartout, Aouda en detective Fix in Liverpool aan. Ze waren nog zes uren van Londen verwijderd. Daar moest Fogg zich melden bij de Reformclub. Maar op het moment dat Fogg voet zette op Engels grondgebied, legde Fix zijn hand op zijn schouder.

‘In naam van de koningin arresteer ik u.’

Fogg moest wachten in een kamer van het douanekantoor. In zijn reisboek schreef hij de data van zijn reizen op. Hij moest zich vóór zaterdag 21 december kwart voor negen in de avond aanmelden. Terwijl hij verschillende treinschema's bestudeerde, werd een beschaamde Fix het kantoor binnengeduwd door Passepartout en Aouda. De detective bood zijn welgemeende excuses aan. De echte dief was drie dagen geleden aangehouden. Fogg was onschuldig!

In vliegende haast namen Fogg, Aouda en Passepartout de eerstvolgende trein naar Londen. Misschien kon Fogg de deadline nog halen. Maar op de klok van het station in Londen zagen ze de tijd. Tien voor negen. Fogg had de weddenschap verloren.

De dag erna zat Fogg terneergeslagen in zijn kamer. Hij wilde niemand zien, maar Aouda klopte op zijn deur. Fogg verontschuldigde zich bij Aouda. Hij had haar naar Europa gebracht. Hij hield van haar, maar kon haar niet veel bieden. Hij had maar duizend pond sterling over. Aouda vond dat niet erg. Ze wilde niets liever dan met hem trouwen. Fogg stuurde Passepartout naar de kerk. Hij moest de priester vragen om het huwelijk de volgende dag te voltrekken.

De heren van de Reformclub, die de weddenschap hadden aangenomen waren, in hun schik. Op zaterdagavond 21 december waren ze present in de club. Ze keken vol verwachting naar de klok. Die wees bijna kwart voor negen. Maar voordat ze konden juichen, werd de deur opengeschopt. Daar was Phileas Fogg. Hij was precies op tijd!

Wat was er gebeurd? Fogg was op zijn reis over de datumgrens gereisd. Elke keer dat hij een lengtegraad verder ging, werd de dag voor hem vier minuten korter.

[p. 60]

En Fogg, die nauwkeurig de vertrektijden bijhield, zette zijn horloge altijd op de lokale tijd. Uiteindelijk was hij 24 uur vóór op de tijd in London. Passepartout ontdekte dit toen de priester opmerkte dat hij de volgende dag de mis moest verzorgen. Dat deed hij altijd op zondag. Ze waren dus op vrijdag aangekomen en niet op zaterdag. In allerijl had Passepartout zijn baas naar de Reformclub gestuurd.

Phileas Fogg had de weddenschap gewonnen. Hij was er niet rijker van geworden, want hij had de helft van zijn fortuin uitgegeven aan de reis. Maar hij had Aouda gevonden en Passepartout bij zich. Daarmee was hij dik tevreden.