Lezen doet je goed. Leerjaar 6c

[p. 56]

Les 16 Een gevaarlijke spijker

Met zijn arm om de schouder van zijn vrouw, kijkt vader naar de verbouwing. ‘Mams, het gaat er mooi uitzien als het af is’, zegt hij. Moeder glimlacht.

‘Ja, het is tijd dat Sylvia een kamer voor zichzelf krijgt. Ze wordt te groot om een kamer met haar broer te delen. Voor Robby is dat ook beter.’

Sylvia wil dolgraag een eigen kamer. Robby zeurt altijd dat ze de lapjes, waarmee ze poppenkleertjes maakt, niet zo moet laten rondslingeren.

‘Het erf is wel een troep’, zegt moeder. ‘De arbeiders moeten de planken die ze verwijderd hebben aan de kant zetten. Overal zitten gevaarlijke spijkers aan.’

‘Ik zal vragen of ze er een stapel van kunnen maken’, zegt vader.

Een paar dagen later ligt onder de manjaboom een stapel planken.

Sylvia heeft vanuit het raam van haar nieuwe kamer een tros boomrijpe manja's vlak boven de stapel zien hangen. Ze heeft trek in een manja.

Als ze op die houtstapel gaat staan, kan ze er net bij, denkt ze.

Eigenlijk mag het niet. Papa had haar verboden op het hout te klimmen.

‘De planken zitten vol spijkers. Ga er niet op spelen, want voordat je het weet, heb je een spijker in je voet’, had hij gezegd.

Sylvia gaat naar buiten. Ze zal heel voorzichtig doen en goed uitkijken voor spijkers. Helemaal bovenop de stapel kan ze de onderste manja plukken. Bij de anderen kan ze net niet. Ook niet als ze op haar tenen gaat staan. Ze hipt omhoog, het lukt niet. Ze neemt een kleine sprong. De planken verschuiven zodat de stapel niet hoog genoeg meer is om bij de manja's te komen.

Héé..., ze veert! Ze springt weer. Leuk is dat. Dan begint ze over de stapel te lopen en te springen. Ze veert en amuseert zich. Even kijkt ze naar het huis. Ze ziet niemand, gaat door en vergeet helemaal dat ze daar niet mag zijn. Ze springt van de hoop planken op de grond en rent er dan weer op. Leuk! Net een wipplank. De slippers die ze aan heeft

[p. 57]

hinderen haar. Ze schopt ze uit. Sylvia springt en rent weer, maar dan glijdt een plank onder haar voet vandaan en voelt ze hoe een spijker langs haar enkel krabt en haar huid binnendringt.

Au..., dat doet pijn! Het bloedt ook! De wond is diep. Ze hinkt naar de buitenkraan. Als het bloeden een beetje gestopt is, trekt ze haar slippers aan en gaat naar binnen. Zonder dat iemand het merkt, kan ze uit de medicijndoos een pleister pakken en op de wond plakken. Ze gaat stil op haar bed liggen. Als haar ouders ontdekken dat ze op de stapel heeft gespeeld, krijgt ze zeker straf.

[p. 58]

Sylvia voelt zich de volgende morgen helemaal niet lekker. Ze is een beetje warm en haar voet doet pijn. Papa heeft niets door.

‘Meisje kom dan, haast je een beetje. Ik moet ook aan het werk!’

Op school valt het de juffrouw op dat Sylvia niet zoals anders flink meedoet met de les. Na de pauze ligt Sylvia met haar hoofd op haar armen op de tafel. De juf loopt naar haar toe en legt haar hand op Sylvia's schouder. Ze schrikt. Dat kind is gloeiend heet!

‘Je bent ziek’, zegt de juf. ‘Waarom hebben je ouders je naar school gestuurd?’

Sylvia kijkt met koortsige ogen op en zegt: ‘Ze weten het niet.’

‘Hoezo weten ze het niet?’, vraagt ze en meteen er achteraan: ‘Jona, vraag aan het schoolhoofd of ze even kan komen.’

Als het schoolhoofd er is, vertelt Sylvia wat er gistermiddag gebeurd is en dat ze niets gezegd heeft, omdat ze bang was om straf te krijgen. Het schoolhoofd vraagt naar het telefoonnummer van haar vader. Hij moet haar direct naar de dokter brengen.

Als hij op school is, kan Sylvia haast niet lopen. Haar voet is stijf en doet erg veel pijn. Vader belt direct naar de dokter. Die stuurt hen naar de Spoed Eisende Hulp, de SEH. Sylvia moet een tetanusprik krijgen.

Vader weet dat tetanus, of klem, zoals bijna iedereen het noemt, heel gevaarlijk is. Je kan eraan doodgaan. Je spieren gaan verkrampen. Als er zich veel tetanusbacteriën in je lichaam gevormd hebben, kan soms je nek niet meer bewegen en als het heel erg is, kan je hart blijven stilstaan. Sylvia heeft nu al problemen met slikken. Ze ligt met haar hoofd op de schoot van haar vader, die zijn arm om haar heengeslagen heeft. Ze rilt, ze heeft het koud. Vader is vreselijk bang. Zijn meisje, zijn Sylvia, laat haar alsjeblieft beter worden!

De dokter van de SEH komt. Hij onderzoekt Sylvia en vraagt wat er gebeurd is. ‘Ze moet twee injecties krijgen’, zegt hij. ‘Eén tegen klem en één om stoffen aan te maken die gaan vechten tegen de bacteriën, die nu in haar lichaam zijn.’

Sylvia schudt zwakjes haar hoofd. Ze is bang voor spuitjes.

Haar vader zegt: ‘Lieverd, je mòèt, je wilt toch beter worden?’

Hij tilt haar op en draagt haar naar de behandelkamer. Sylvia stribbelt niet tegen. Ze voelt zich zo ziek, dat ze nauwelijks merkt wat er met haar gebeurt.

[p. 59]

Vader heeft naar huis gebeld om moeder te vertellen dat hij met Sylvia bij de SEH zit. Moeder wil alles weten, maar vader zegt alleen: ‘Sylvia heeft op een spijker getrapt en is erg ziek. Maak een bed voor haar in onze kamer. Dan kunnen we vanavond op haar letten. Over een half uurtje zijn we thuis.’

Thuis heeft moeder alles in orde gemaakt. Sylvia valt meteen in slaap, onder de deken waarmee mama haar toegedekt heeft. Vader en moeder zijn erg ongerust, maar ook boos.

‘Waarom luisteren kinderen nooit als je ze waarschuwt’, zegt vader. En direct daarna: ‘Ik ga even naar de apotheek. Als ze wakker wordt, moet ze pillen slikken en over een maand moet ze terug voor een herhaal-injectie.’

Sylvia slaapt tot de avond, drinkt warme cacao en valt weer in slaap. De volgende morgen voelt ze zich al wat beter. Ze eet flink. Mama maakt een heerlijke kippensoep voor haar. Dat lust ze wel.

De juf belt op. Ze wil op ziekenbezoek komen en Sylvia's vriendin meenemen. Als ze een dag later komt, heeft ze ook één van de jongens bij zich. Clarissa, Sylvia's vriendin, geeft haar een grote enveloppe.

‘Dit hebben de kinderen van de klas voor je gemaakt.’

In de enveloppe zitten tekeningen. Alle kinderen hebben een beterschapswens bij hun tekening geschreven. Sylvia is blij. Ze is voelt zich direct een stuk beter en belooft dat ze snel weer op school zal zijn.