Lezen doet je goed. Leerjaar 6a

[p. 40]

Les 10 David en Goliath

Iedere ochtend en avond kwam de reus Goliath aan de voet van de berg om met het leger van Israël te vechten. Goliath was de aanvoerder van een vijandelijk leger. De reus was drie meter lang en ijzersterk. Hij had een dik bronzen schild dat een speciale wapendrager voor hem droeg. Twee keer per dag daagde de reus het leger van Israël spottend uit.

‘Is er tussen de soldaten iemand die sterk genoeg is om met mij te vechten?’

Als hij aankwam, trilde de grond onder zijn voeten. De soldaten verscholen zich in de grotten van de berg. Maar de stem van de reus achtervolgde ze tot daar. Ze beefden van angst.

Ook koning Saul van Israël beefde. Hij was ook lang en sterk. Maar Goliath was veel langer en sterker. De koning was even bang als zijn soldaten. Hij geloofde niet dat hij de reus zelf zou kunnen verslaan. Hij dacht diep na. Toen kwam hij met een plan.

‘De persoon die de reus Goliath verslaat, mag met mijn dochter trouwen’, beloofde Saul. ‘Ook hoeft die persoon, samen met zijn hele familie, geen belasting meer te betalen.’

‘Wat een mooie beloning’, zeiden die soldaten aan elkaar.

Maar niemand durfde de strijd met Goliath aan. Veertig dagen achter elkaar beledigde de reus koning Saul. Hij bespotte zijn soldaten om hun zwakte en hun lafheid.

[p. 41]

[p. 42]

De soldaten begonnen de moed te verliezen. Het moest niet veel langer duren. Goliaths leger stond klaar om dat van koning Saul te verslaan.

Een van de vaders van de soldaten was bezorgd over zijn zonen in het leger. De oude vader heette Isai. Hij woonde in het kleine stadje Bethlehem. De oude Isai had geruchten gehoord. Het leger van Israël deed het niet best in de strijd tegen Goliath. Hij had drie volwassen zonen in het leger. Zijn jongste zoon woonde nog thuis. Deze jongste zoon heette David. Hij was nog te klein om in het leger te dienen.

Hij lette op de schapen van zijn vader, terwijl de oudere broers vochten in het leger. Hij kende de zorgen van zijn vader. Hij wist dat de oude man groot verdriet zou hebben als zijn zonen stierven in de strijd. Heel bezorgd volgde hij met zijn vader het nieuws over de gevechten. Ze hoorden dat de reus steeds dichterbij het leger van Israël kwam. Isai was hoogst ongerust.

‘Kun je tien broden en koren brengen voor je broers? Wil je ook een kaas brengen voor hun aanvoerder?’, vroeg Isai aan David.

Hij dacht dat de soldaten van Israël onvoldoende te eten hadden.

De strijd tussen de beide legers duurde al veertig dagen. Hun voedselvoorraad raakte zeker al op.

David ging dus op weg om voeding te brengen voor zijn broers. Hij zou dan meteen kunnen zien hoe het met hen ging. De broers waren helemaal niet blij met de komst van David. Ze vonden hem te klein om bij zo een belangrijk gevecht aanwezig te zijn. Ook vonden ze het onverantwoord dat hij de schapen had achtergelaten.

‘Waar zijn de schapen van vader?’, bromden de broers.

‘Ik heb die in bewaring gelaten bij een andere herder’, zei David verdedigend. ‘Vader is heel bezorgd over jullie. Waarom winnen jullie deze strijd niet snel? Dan kunnen jullie naar huis? Jullie laten onze oude vader te lang wachten.’

De broers lachten hem uit.

‘Zie je niet dat er een reus is. Hoor je niet welke lelijke woorden de reus naar ons toe schreeuwt. Deze reus is te sterk voor ons. Hij heeft ook veel wapens.’

‘Is er niemand die durft te vechten met de reus?’, vroeg David verontwaardigd.

[p. 43]

‘Nee’, zeiden de soldaten. ‘Ook koning Saul is bang. Hij heeft beloofd dat de persoon die deze reus verslaat met zijn dochter mag trouwen. Hij en zijn familie hoeven ook nooit meer belasting te betalen.’

‘En bij zo een vette prijs is er niemand die de reus wil verslaan? Wie is die reus dat hij God zo beledigt. Ik zal hem leren’, zei David luidop.

De broers lachten nog luider. ‘Kijk hem, hij is nog klein. Hij weet niet hoe moeilijk het is om met een reus te vechten.’

David antwoordde: ‘Het is helemaal niet moeilijk. Ik heb al met beren en leeuwen gevochten. Die wilden de schapen van onze vader stelen.’

‘Breng hem naar koning Saul’, zeiden de andere soldaten.

‘Hij heeft met beren en leeuwen gevochten. Laat hem het ook proberen tegen de reus Goliath.’

‘Deze jongen wil tegen de reus vechten’, zeiden ze tegen de koning. Saul had niemand anders die het wilde opnemen tegen de reus.

‘Weet je zeker dat je hem aankan?’, vroeg hij aan David.

‘Met de hulp van God zeker wel. Ik zal de reus een lesje leren’, zei David zelfverzekerd tegen koning Saul.

‘Vooruit dan’, zei koning Saul. ‘God zal je helpen, zoals hij je hielp bij de beren en leeuwen.’

‘De Here God zal me de wijsheid geven om deze reus verslaan’, verzekerde David hem nogmaals.

Het lukte David niet om te lopen met zware soldatenkleren. Hij pakte zijn slinger en vijf kleine stenen. Dat was zijn wapentuig. Hiermee zou hij de reus verslaan. Zo hield hij ook roofdieren weg bij de schapen van zijn vader.

De grote reus Goliath en de kleine David stonden tegenover elkaar. De reus boog zich voorover om David goed te kunnen zien.

‘Waar hebben jullie dit ventje vandaan? Hij kan niet eens een schild tillen’, schaterlachte hij.

Terwijl de reus Goliath voorover leunde, legde David een steen in zijn slinger. Hij schoot de steen precies raak tegen de zwakke plek van de reus op zijn voorhoofd. Goliath had die aanval niet verwacht. Hij viel voorover. David kon net op tijd vanonder hem wegrennen. De hele grond trilde van het gewicht van de reus. De soldaten van Israël zagen dat de reus verslagen was. Het vijandig leger sloeg op de vlucht. De strijd was nu snel gewonnen. Iedereen prees David om zijn dapperheid en zijn geloof in de God van Israël.