Lezen doet je goed. Leerjaar 5c

[p. 48]

Les 12 Het drakenbootfeest

Heel, heel lang geleden woonde er een wijze man aan de andere kant van de wereld.

Nu zouden we zeggen dat hij in China woonde. Maar in die tijd bestond China nog niet. Wel waren er zeven grote koninkrijken.

De legers van de zeven koninkrijken voerden steeds oorlog met elkaar.

Elke koning probeerde zijn koninkrijk te vergroten door land van het andere koninkrijk in te pikken. Dat kostte veel geld.

De soldaten hadden wapens nodig, uniformen en paarden. Natuurlijk moesten ze ook eten en drinken. Het gewone volk vond oorlog niet leuk. Ze moesten belasting betalen aan hun koning om het leger te bekostigen. Hun zonen moesten in dienst.

Tijdens de gevechten sneuvelden veel soldaten. Steeds was er daarom verdriet.

De wijze man leefde in het koninkrijk Chu. Zijn naam was Qu Yuan.

Hij kon prachtige gedichten schrijven. Die gingen over het mooie land Chu en het verlangen naar vrede.

Waarom, o waarom kan er geen vrede zijn?

In mijn mooie land, waar de fraaiste bloemen bloeien?

En bergen, bossen en rivieren het landschap versieren.

Het volk hield veel van Qu Yuan en ook de koning van Chu las zijn gedichten vaak.

Hij mocht aan het hof komen. De koning luisterde graag naar zijn adviezen.

‘Sire, probeert u te onderhandelen met de andere koningen. Stuurt u hen geschenken om uw goede wil te tonen. Als ieder zich bezighoudt met zijn eigen koninkrijk, kunnen we allen in vrede leven.’

Dit viel niet in goede aarde bij de generaals van de koning. Als er vrede was, zouden ze niets te doen hebben. Dan zouden ze als boer op het land moeten werken.

Wat een afschuwelijke gedachte vonden ze dat. De hoogste generaal ging naar de koning. ‘O, koning van Chu. Weet u dat de koning van Qin een groot en machtig leger heeft?

Hij is al vijf koninkrijken binnengevallen.

[p. 49]

Hij wil van de zeven koninkrijken een groot keizerrijk maken. Dan kan hij keizer worden. Hij staat op het punt uw rijk binnen te vallen.’ Koning Chu schrok.

‘Wat moet ik doen, heer generaal?’

‘Sire, u bent de opperbevelhebber van het leger.

Wij, generaals, staan klaar om u te dienen. We zullen het leger van Qin zeker verslaan.’

‘Heer generaal, is het niet beter om eerst met de koning van Qin te onderhandelen? Oorlog is duur en al dat bloedvergieten is zo naar.’

De generaal werd kwaad. ‘U luistert te veel naar die domme Qu Yuan. Die man kan niets anders dan gekke rijmpjes maken. Daarmee zullen we nooit de vijand verslaan.’

Koning Chu twijfelde. ‘Maar Qu Yuan is geliefd bij het volk. Overal waar hij zijn verzen voordraagt, worden de mensen blij. Ik geniet zelf ook van zijn poëzie.’

De generaal had zoveel tegenstand van de koning niet verwacht.

‘Sire, door zijn toedoen beginnen de boeren te morren. Ze vinden dat ze te veel belasting betalen voor het leger.’

De koning herinnerde zich dat Qu Yuan hem had gevraagd de boeren te ontzien.

Ze moesten meer dan de helft van hun oogsten afdragen om de soldaten van zijn leger te voeden. Met wat overbleef, verdienden ze nauwelijks genoeg om hun gezin te onderhouden. De generaal ging verder.

‘Jaag die opstoker van een Qu Yuan weg uit uw paleis. Het leger van koning Qin is heel sterk en wreed. Als we ze niet kunnen tegenhouden, bent u de eerste die onthoofd wordt als zijn leger binnenvalt.’

De koning werd bang. Daar zei de generaal wat. Zijn leger moest in de eerste plaats hem, zijn vrouwen, zijn kinderen, zijn hele hofhouding beschermen. Zijn paleis was het eerste doelwit van de heerszuchtige koning van Qin. Als het leger van Qin hem kon doden, was het koninkrijk van Chu voor hun opperbevelhebber.

Dat was de koning van Qin. Dat mocht niet gebeuren. Hij moest doen wat de generaal zei.

[p. 50]

[p. 51]

Hij gaf opdracht Qu Yuan uit het paleis te verjagen. Verdrietig verhuisde de dichter naar een hutje naast een grote rivier. Daar woonde hij onder het gewone volk.

De mensen hielden nog steeds veel van hem. Ze hielden hem verborgen voor de kwade generaals. Die wilden hem het liefst uit de weg ruimen.

Het leger van Qin viel het koninkrijk Chu binnen. Er werd zwaar gevochten.

Er vielen heel veel doden. Helaas was het leger van Chu niet bestand tegen dat van de oorlogszuchtige koning Qin. De koning van Chu werd onthoofd. Zijn koninkrijk werd ingelijfd bij dat van Qin.

Toen Qu Yuan dat hoorde, was hij diepbedroefd. Hij pakte zijn bootje en voer de rivier op. In het midden van de rivier sloeg hij een gat in de bodem van zijn boot.

Zo verdronk hij zichzelf. Nu was het zo dat in de rivier een grote draak woonde die af en toe over het land vloog, maar verder niemand kwaad deed. De draak leefde van wat hij in de rivier vond.

Toen bekend werd dat Qu Yuan in de rivier was verdronken, waren de mensen bang dat de draak zijn lichaam zou oppeuzelen. Met tientallen bootjes gingen ze de rivier op om het lijk te zoeken. Ze maakten lawaai door op grote drums te slaan. Ze kieperden kruiken met wijn in het water. Ze gooiden pakketjes met lekker eten in de rivier. Dit allemaal om de draak af te leiden.

Het is niet bekend of het lichaam is gevonden, maar elk jaar nog vieren de Chinezen het drakenbootfeest ter ere van Qu Yuan. Ze doen dan botenraces, ze slaan op drums, drinken lekkere wijn en gooien pakketjes met zoete rijst in de rivier.