Chantrella haalt opgelucht adem. Dan bedenkt ze dat meneer Laurens dit natuurlijk aan mama gaat vertellen. Dan krijgt ze dubbel straf. Straf voor het missen van de schoolbus en straf voor het liften.
Meneer Laurens heeft zijn zonnebril afgezet. Hij kijkt nu ook een beetje streng.
‘Dus jullie wisten niet wie ik was’, zegt hij.
Isean en Chantrella schudden weer allebei van nee.
‘Maar dan waarom zijn jullie ingestapt? Meerijden met vreemden is toch gevaarlijk en waren jullie niet bang?’ Zoveel vragen stelt meneer Laurens achter elkaar.
Chantrella weet niet waarop ze als eerste moet antwoorden.
‘Ik was bang voor straf’, zegt ze zacht.
Meneer Laurens zegt niets terug. Hij maakt een gek geluid en hij schudt een beetje.
Wat is er nu weer aan de hand? Ineens begint meneer Laurens heel hard te lachen.
Zijn hele lijf schudt ervan; zelfs de plooien in zijn nek schudden mee. Chantrella moet er stiekem van giechelen.
Meneer Laurens is uitgelachen en wrijft over zijn kale hoofd. Zijn stem is weer heel ernstig.
‘Kijk, ik weet dat je moeder heel streng is. Aan het werk is ze ook heel strak en ik ben soms ook een beetje bang voor haar. Maar je moet geen dingen doen uit angst.
Je moet altijd eerst diep ademhalen en nadenken.’
Isean en Chantrella knikken allebei van ja.
‘Dus wat doen jullie de volgende keer?’
‘Dan ga ik mama gewoon bellen’, zegt Chantrella.
‘En ik bel mijn vader’ zegt Isean, ‘want hij werkt vlak hier. Hij komt om drie uur uit het werk.’
Meneer Laurens en Chantrella kijken hem ongelovig aan.
Had hij dat niet eerder kunnen bedenken? Meneer Laurens begint weer heel hard te lachen.
‘Zie je wel?’, zegt hij. ‘Eerst diep ademhalen en nadenken.’
Chantrella slaakt een diepe zucht. Ze luistert nooit meer naar Isean. Gelukkig zijn ze bijna veilig thuis. Dan kan ze eindelijk plassen!
Auteursrechtelijk beschermd
