Terwijl hij hardop telde: ...zestig, zeventig, tachtig, negentig... keek hij door zijn vingers waar Sherwin zich verstopte. Die dokte achter de heg.
‘Honderd!’, riep Dino en hij rende rechtstreeks naar de heg, waar hij Sherwin vond.
‘Dino, je hebt gekeken!’ riep Sherwin uit. Hoe kon Dino hem zo snel hebben gevonden?
Dino zei: ‘Jij moet hem nu zijn.’
Nijdig antwoordde Sherwin: ‘Ik wil hem niet zijn, want jij hebt stiekem gekeken en je zag waar ik heen ging.’
‘Nou, dan ben ik hem wel’, zei Edje met een lachje tegen de anderen. Hij begon te tellen.
Hij keek ook door zijn vingers en zag dat Sherwin achter het kippenhok kroop.
‘Honderd!’ riep Edje en hij rende direct naar het kippenhok. Hij vond Sherwin en hield hem stevig vast.
‘Edje, je hebt gekeken’, protesteerde Sherwin. ‘Het is niet leuk als er schurk gespeeld wordt. Ik doe niet meer mee.’
Saskia wuifde hem weg. ‘We kunnen wel zonder jou, hoor.’
Sherwin keek beteuterd.
‘Ik wil niet in mijn eentje spelen’, zei hij. ‘Ik wil met jullie spelen. Maar ik wil niet dat jullie schurk spelen. Niemand kan echt winnen of verliezen als je vals speelt.’
Een valsspeler bederft alle pret van het spel.
Maar jij speelt altijd vals. Dus dachten we dat jij het misschien wel leuk zou vinden als we allemaal vals speelden.’
‘Nee, hoor’, zei Sherwin en hij wreef over zijn ogen. ‘Ik vind het vreselijk. Het is zo gemeen.’
‘Luister, Sherwin... we geven je een kans’, zei Saskia. ‘Wij spelen met je als jij eerlijk speelt. Maar als jij vals speelt, spelen we allemaal vals.’
‘Laten we eerlijk spelen’, zei Sherwin kleintjes. ‘Ik zal het niet meer doen.’
‘Gelukkig!’, zei Saskia opgelucht.
‘Wij hebben alleen maar vals gespeeld om het jou af te leren.’
Met zijn vieren gingen ze naar binnen. Daar zetten ze het mens-erger-je-nietspel weer op tafel. Ze speelden zonder dat iemand vals speelde. En het was heel gezellig.