Lezen doet je goed. Leerjaar 5b

[p. 40]

Les 13 Dag mama poes

Claudy ligt op de sofa. Zij kijkt naar haar broertje. Hij zit op zijn wipstoeltje op een matje.

Ze kietelt hem onder zijn voetjes. Hij knippert met zijn oogjes en schaterlacht.

Mama is in de keuken. Zij kookt vandaag rijst met bruine bonen.

Claudy hoort vanaf gisteren ‘miauw, miauw’. Het begon eerst heel zachtjes. Ze hoort het om de zoveel tijd. ‘Miauw, miauw’. Het klinkt vandaag net iets luider. Gisteren heeft ze op het erf lopen zoeken. Tussen de planten zag ze twee kikkers en veel mieren.

In de bomen speelden grietjebies, maar geen poes. Onder de auto keek ze wel tien keer.

Geen poes te zien. Ze moest even denken aan vorig jaar. Zij zagen toen een kleine poes op straat. Terwijl ze naar haar toeliepen, rende de poes de garage in. Papa en Claudy stonden op vertrek. Papa keek onder de auto, maar zag niets.

Na het starten reed hij heel langzaam. Zacht gemiauw leek met hen mee te gaan.

Papa stopte. Claudy keek op de achterbank, maar zag niets. Papa keek weer onder de auto. Ook daar niets te zien. Hij deed de motorkop open. Daar zat het poesje te miauwen.

Papa heeft haar toen weggejaagd.

‘Ik ben bang dat ze anders doodgaat’, zei hij.

Claudy maakt een raam open. Ze ziet een oranje-wit gestreepte staart snel langsgaan.

Dat lijkt op een grote poes. Het dier rent naar achteren.

Voordat ze kan zien waar het naartoe gaat, roept mama: ‘Houd op met dat gemiauw, Claudy. Anders denken we dat er een poes is.’

Claudy loopt naar de keuken.

‘Ik ben het niet mama’, zegt ze. ‘Er is echt een poes. Ik zag zonet een oranje-witte staart buiten rennen. Ik heb niet kunnen zien waar die naartoe gaat.’

‘O’, zegt mama. ‘Sorry schatje, ik dacht dat je grapjes maakte. Na het eten kunnen wij even gaan kijken. Misschien is die poes in het berghok.’

‘Ja, dat is een goed idee’, antwoordt Claudy. ‘Gisteren heb ik overal gekeken. Alleen in de garage en het berghok ben ik niet geweest.’

[p. 41]

‘Dat is heel flink van je’, antwoordt mama. ‘Slaapt je broertje al?’

‘Ja, hij is net in slaap gevallen’, zegt Claudy.

Mama, papa en Claudy genieten van rijst met bruine bonen. Wanneer ze klaar zijn, klinkt zachtjes het gemiauw weer.

Claudy vraagt: ‘Hoor je dat, papa?’

Papa spitst de oren. Het is even stil. Daarna klinkt weer: ‘Miauw, miauw’.

‘Inderdaad, ik hoor het ook’, zegt papa.

Hij zit met zijn rug naar het raam. Mama en Claudy zitten tegenover hem aan tafel.

[p. 42]

Het is een warme zaterdagmiddag. De hoge ramen achter papa staan wijd open.

‘Hé’, roept mama opeens. ‘Zag jij dat ook, Claudy?’

‘Ja, die oranje poes is er weer’, roept ze.

‘Waar?’, vraagt papa, terwijl hij zich omdraait.

‘We zagen een oranje-witte poes naar achter rennen’, antwoordt mama. ‘Kom, we gaan gelijk kijken. Claudy, let jij even op je broertje. Als hij wakker wordt, roep je ons.

Misschien heeft de poes kleintjes. Dan moeten wij heel voorzichtig zijn.

Ze zal haar kleintjes altijd willen beschermen.’

Claudy wil alles zien. Ze blijft in de deuropening van de achterdeur staan.

De babymonitor heeft zij bij zich. Daarop kan zij zien hoe haar broertje slaapt.

Het gemiauw klinkt hier wat luider dan binnen, maar het is nog steeds zachtjes.

Mama en papa lopen de garage in. Ze kijken om zich heen. De auto staat op het erf, dus de garage is leeg. Aan de garage grenst het berghok. In het berghok staan blikken verf en tuingereedschap. Daarnaast staan stapels reservetegels. Geen dier te bekennen.

Er staat ook een grote houten kast met veel oude spullen erin.

Papa maakt de kast voorzichtig open. In een hoekje staat een oude rieten mand.

Daarin zit de grote oranje-witte poes. Vijf kleine witte bolletjes lopen om haar heen.

Ze miauwen flink. Moeder poes likt haar jongen. Ze kijkt vragend op naar papa.

Heel zacht praat hij met haar.

‘Je zocht een rustige plek voor je kleintjes, hè?’, vraagt hij. ‘Je mag voorlopig hier blijven.

Wanneer ze wat groter zijn, zoeken we voor elk een thuis. Vanmiddag zullen we je wat melk geven, hoor moedertje.’ Papa aait haar over haar kop.

‘Kom maar erbij, Claudy’, zegt papa.

Claudy loopt naar hen toe. De jongen hebben net gedronken. Ze gaan nu heel dicht tegen hun moeder aan liggen. Vier kruipen tegen haar buik en eentje tegen haar kin.

Ze worden stil.

‘Dag mama poes’, zegt Claudy zachtjes. ‘Wat heb je mooie kleintjes.’