Lezen doet je goed. Leerjaar 5b

[p. 31]

Les 10 Het juiste cijfer

Door de week staat Ivano heel vroeg op. Hij woont in een dorp langs de Saramaccarivier en gaat met de boot naar school. De schoolboot is van zijn oom. Die brengt kinderen naar school en haalt ze ook weer op.

Mama Kesia wordt het eerst wakker. Zij zorgt ervoor dat Ivano ontbijt voordat hij naar school gaat. Een stevige kom kwak houdt hem goed tot de pauze. Ze let er ook op dat zijn uniform netjes is.

Tegen zes uur staat Ivano bij de steiger om op zijn oom te wachten. Er zitten al kinderen in de boot als oom aankomt. Hij moet er nog drie ophalen. Vanuit Ivano's dorp is het een half uur varen naar zijn school.

Ivano geniet altijd van de tocht over de rivier. Hij ziet kleine kinderen die nog niet op school zitten langs het water met hun moeder. Sommigen spelen in het water, anderen in het zand. De vrouwen wassen hun vaat.

Vandaag is het vrijdag. Er is een snoeppauze op school. Ivano heeft geld gehad van zijn moeder om lekkers te kopen. Als de bel van de pauze gaat, rennen de kinderen naar buiten. Er is veel lekkers te koop.

Na de snoeppauze haalt de juf van Ivano de rekenrepetitieblaadjes tevoorschijn.

Ze heeft ze gecorrigeerd en nu zullen de kinderen hun cijfers horen. ‘Ivano, vijf!’, roept ze.

‘Dat is een onvoldoende.’ Ze geeft hem het blaadje. ‘Je moet je moeder laten tekenen’, zegt ze. ‘Maandag wil ik het blaadje weer terug hebben.’

Ivano is teleurgesteld. Hoe kan het dat hij maar een vijf heeft? Hij heeft de sommetjes nog zo met ma geoefend. Wat zal ze boos zijn!

Op weg naar huis kan hij niet genieten van de boottocht. De hele weg denkt hij erover na hoe hij dit aan ma moet vertellen. Thuis zet hij zijn tas in een hoek.

Hij laat het repetitieblaadje erin zitten en zegt niets.

Als hij de volgende ochtend wakker wordt, ziet hij dat de tas is verdwenen. Ma moet hem hebben genomen. Ze heeft vast zijn blaadje gezien. Langzaam loopt hij naar de rivier, waar ma Kesia de vaat doet.

[p. 32]

Ivano gaat op een rots in het water zitten. Hij kijkt hoe zijn moeder de potten schuurt.

Plotseling vraagt ze: ‘Heb je honger?’

Ivano antwoordt: ‘Ja, mama’.

[p. 33]

‘Er is cassavesoep op tafel. Poets je tanden en baad eerst, dan ga je eten.’

Ivano blijft op de rots zitten.

Ma Kesia stopt met haar werk.

‘Ivano, moet je me iets vertellen?’

Ivano slaat zijn ogen neer.

‘Ja, mama... ik heb gisteren een papier gehad om te laten ondertekenen, maar ik was het vergeten... en vanmorgen was mijn tas weg. Heb je iets in mijn tas gevonden?’

Zijn moeder tilt zijn kin op.

‘Ja Ivano, ik heb je cijfer gezien. Ik heb je zo vaak geholpen met je huiswerk, maar je cijfers worden niet beter.’

Ivano weet niet wat hij moet zeggen. Hij voelt zich dom.

Ma Kesia strijkt hem nu over zijn hoofd. Ze zucht. ‘Misschien doe ik het niet goed, Ivano.

Ik ga tante Jenny vragen om je te helpen met je huiswerk. Zij heeft een mulodiploma.’

Tante Jenny is de jongste zus van ma Kesia. Zij kreeg altijd goede cijfers op school.

Nog dezelfde dag mag Ivano naar tante Jenny gaan voor extra rekenlessen.

Ze woont in een dorp verderop. Tante Jenny is blij om hem te zien.

‘Zo, jongeman’, zegt ze. ‘Laten we eerst naar je repetitie kijken. Dan kan ik zien wat je fout hebt gedaan.’

Ivano haalt het blaadje uit zijn tas. Zijn tante kijkt aandachtig naar het papier.

Dan komt er een brede glimlach op haar gezicht.

‘Ivano, dat cijfer van je klopt niet. Juffrouw is vergeten om de punten te tellen die op de achterkant van je blaadje staan. Als je die erbij telt, kom je op een acht!’

Ivano kan zijn oren niet geloven. Hij keert het blaadje om en om. Hij telt samen met tante Jenny. Ze heeft gelijk. Hij moet een acht krijgen.

Tante zegt: ‘Ivano, ik ga maandag met jou mee naar school om het met je juffrouw te bespreken.’

Ze belt ma Kesia op om het goede nieuws te vertellen. Ze zegt: ‘Kesia, je hebt de sommen goed uitgelegd, hoor. Je jongen heeft een acht. Maar als hij wil, mag hij altijd nog bij me komen voor extra hulp. Dan krijgt hij de volgende keer een tien.’