Lezen doet je goed. Leerjaar 5a

[p. 66]

Les 22 Oma's huisje (1)

J = Jason C = oom Clifford K = Kayley (zusje van Jason)

Oma Dulder is al een tijdje overleden. Haar huis staat leeg en begint te vervallen.

J: Oom Cliff, wat gaat er met oma's huis gebeuren? Gaat het verhuurd worden?

C: (Oom zucht.) Dan zal er wel het een en ander aan moeten gebeuren. Het huis is in een monumentale stijl gebouwd. Het vertelt ons over de geschiedenis van Suriname.

Die bouwstijl moeten we behouden.

K: Waarom wordt het huis niet afgebroken? Het ziet er zo vervallen uit. Bovendien is deze stijl niet meer in de mode. Niemand bouwt meer zulke huizen.

C: Opa heeft dit huis zelf gebouwd. Zoals ze dat vroeger deden. Hij en oma hebben hier tachtig jaar gewoond. Ik ben hier groot geworden. Het huis heeft ook emotionele waarde voor onze familie.

J: Ja, snap ik. Maar kijk hoe die verf afbladdert. Ik zie daar ook een houtluizengang op het hout.

K: Die komt van die manjaboom op het erf. Er is een houtluizennest in die boom.

(Ze lopen naar de manjaboom.)

C: Het erf staat vol vruchtbomen: manja, olijf, knippa, man van woord, kersen en appel.

Als kind heb ik genoten van de vruchten.

K: (Kijkt met een vies gezicht om zich heen.) Er is hier in geen tijden geharkt.

Zoveel bladeren op de grond. Er kunnen wel slangen onder liggen.

(Ze gaat snel terug naar het huis.)

J: Als u een stenen huis hier neerzet, wordt alles veel makkelijker. Dan hebt u geen last van die houtluizen en u hoeft ook niet elke keer te schilderen.

C: (Oom Clifford lacht even.) Wie heeft je dat gezegd? Elk huis heeft onderhoud nodig.

Het maakt niet uit of het van hout of steen is.

[p. 67]

[p. 68]

K: Ik zie echt niet wat zo bijzonder is aan het huis. Die houten ramen zijn onhandig.

Zodra het regent, moet je ze dichtmaken. En hun groene kleur... net een schoolbord.

J: Oom, u kunt een stenen flat laten bouwen, met kamers voor toeristen.

We zijn hier dicht bij het centrum van Paramaribo. Die toeristen kunnen van hieruit makkelijk overal naar toe.

C: Je hebt gelijk, Jason. De plek waar het huis van oma staat, behoort tot de historische binnenstad van Paramaribo. De geschiedenis van ons land is een trekpleister voor toeristen. Daarom moeten we die oude stijl behouden.

J: Moeten we die oude plee op het erf dan ook laten staan?

C: Dat was al een museumstuk toen wij klein waren, hoor. Maar dat badhok gebruikten we nog wel als er veel kinderen waren. De familie Dulder is groot. Niet iedereen kon tegelijk binnen baden.

K: Daar heeft mama het altijd over. Ze wilde niet buiten baden. Vooral niet als het donker begon te worden. Ze werd bang van al de geluiden. Eerst die kikkers en later sprinkhanen en uilen.

C: Je moeder hield niet van dat badhok buiten. Die zat vol met plaktodo's, kikkers.

Ze gilde altijd huizen ver als er één op haar sprong.

(Ze schaterlachen.)

J: Oom, kunnen we geen museum van het huis maken? (Ze gaan het huis binnen.)

Al die oude spullen kunnen worden tentoongesteld.

Dat bordenrek in de keuken is echt mooi.

K: Die steile trap is ook een belevenis. Boven kunnen ze vanuit oma's slaapkamer door de dakkapellen naar buiten kijken.

J: Die schommelstoel van opa is er nog.

K: En oma's trapnaaimachine.

C: Dat is een prachtig idee van jullie. Ik ga het met de andere ooms en tantes bespreken.

J: Ik zie het al helemaal voor me. Het houten huisje van oma als museum.