Stiemer en Stalma

Het zonnige Zoönesië

Stiemer was vastbesloten niet pardoes op de Kraalbocht af te gaan, maar op een van de eilanden vlak in de buurt, Zoönesië, zijn bivak op te slaan en van daar uit zijn onderzoekingen in de Kraalbocht te doen. Dit eiland was zeer merkwaardig. Er waren alleen dieren op en vreemd genoeg dieren van alle mogelijke soorten. Als er ook mensen geweest waren, dan zou men hebben kunnen denken, dat het een dierentuin was, maar nu leefden de dieren er heel ongestoord en zeer tevreden. Stiemer had het eiland bij een vorige gelegenheid wel eens zien liggen en hij was er ook wel vlak bij geweest, maar hij was nooit aan wal gegaan. Maar nu moest hij het doen; de Corrie zou hier veilig gemeerd kunnen worden en als er

[p. 38]

eens iets gebeurde, dan had hij daar bij de vreedzame dieren altijd onderdak.

Stiemer naderde het eiland met enige behoedzaamheid, want hij wist niet, hoever de bewaking van Stalma zich zou uitstrekken en of Grommeldor niet iedereen, die in de buurt van de Kraalbocht kwam, zou aanvallen. Zoönesië had een mooi breed strand van geel zand. Achter het strand kwamen eerst wat duinen en daarna grote zonnige vlakten met palmen en nog verder het binnenland in waren bossen en een paar meren. En dan kwamen er weer zonnige vlakten met palmbomen, wat duinen, een breed geel strand en weer de zee. Het was geen erg groot eiland, maar zodra Stiemer voet aan wal zette en het warme zand voelde, wist hij, dat hij hier veilig zou zijn en dat Zoönesië een prachtig eiland was.