Stiemer en Stalma

Een onvoorzichtigheid van Stiemer

Op het laatst waren er zoveel Boeglandse schepen en vaartuigen aan het zoeken naar Stiemer, dat het er werkelijk druk van was op zee. Maar Stiemer was niet te vinden. Hij voer onder water en hij was heel tevreden. Hij vond het wel niet prettig om de hele tijd onder water te blijven, maar hij durfde toch ook niet goed naar de oppervlakte te komen, want hij achtte het helemaal niet onmogelijk, dat de Boeglanders hem achterna waren gegaan. Op een goede dag kon hij echter de verleiding om de zon weer eens te zien, niet weerstaan en met een plotselinge haal steeg hij naar de oppervlakte en onmiddellijk opende hij het deksel en in een tel was hij op het dek van de Corrie. De zon scheen heerlijk, het was warm weer, de zee glad en effen en met elkaar was het een heerlijk schouwspel en het enige wat stoorde, was.... geronk van een vliegtuig boven zijn hoofd.

Stiemer vond het zo zalig in de zon, dat hij daar eerst nauwelijks acht op sloeg, maar plotseling schrok hij toch zeer, want wat moest dat vliegtuig hier doen, dicht in de buurt van de Kraalbocht? Om nu plotseling weer onder water te ver-

[p. 37]

dwijnen had geen zin, want het vliegtuig verwijderde zich reeds. Aan boord ervan had men Stiemer inderdaad gezien en de marconist had onmiddellijk naar Schegbuurt getelegrafeerd: Kleine duikboot gesignaleerd omtrek Kraalbocht, en dit bericht was van Schegbuurt weer doorgegeven aan de Diepduiker C en de Onderzoeker Q en deze spoedden zich thans in de richting van de Kraalbocht.