Stiemer en Stalma

Een paar grote kringen en verder niets

Stiemer vroeg toen verlof om in het water af te dalen om te zien, of er van de Corrie nog iets was overgebleven en om te proberen die geheime kaart te vinden, waar hij over gesproken had. De leden van de commissie vonden het direct goed, want zij waren plotseling zeer begerig geworden naar die kaart en zij herhaalden al maar door, dat het hun toch zo speet, dat de Corrie gezonken was en dat men niet wat oplettender te werk was gegaan bij het losmaken van het scheepje. Er was bijzonder veel belangstelling van de zijde van de bevolking, toen Stiemer des middags met een laddertje in de haven van Schegbuurt af daalde, op zoek naar het ‘wrak’ van de Corrie en de geheime kaart. Stiemer draaide zich, vlak voor hij met zijn helm onder water verdween, nog eens om, keek naar de commissie, die nieuwsgierig toekeek, groette plechtig, platste toen een keer hard met zijn hand in het water, zodat het hoog opspatte, en verdween onder de oppervlakte. Er kwamen een paar grote kringen op het water en verder gebeurde er niets.

[p. 32]

De leden van de commissie voor de zeevaartkunde en andere inwoners van Schegbuurt bleven ongeveer een uur rustig in het water kijken. Maar toen zij na dat uur nog steeds niets boven zagen komen en ook nooit eens een luchtbel ontdekten, werden zij ongerust. De leden van de commissie begrepen, dat zij in hun begerigheid naar de kaart alle voorzichtigheid uit het oog hadden verloren. Zij begonnen onrustig te worden en keken elkander eens aan. Toen nam de voorzitter een besluit en hij gebood de commissaris van politie om in het belang van het onderzoek de haven te ontruimen en alle toeschouwers naar huis te zenden. Daar moesten ze die dag blijven en ze mochten tot de volgende ochtend niet op straat komen. Op die manier ontging het de Boeglanders, dat de commissie bij de neus was genomen. Alleen de leden van de commissie bleven nog wat in het water kijken, maar hoe ze ook keken, ze zagen niets. Dit is een raar geval, zei de voorzitter en hij krabde zich hard achter het oor.