Stiemer wapent zich
Maar wanneer Stiemer zo mismoedig werd, dan leek het wel of hij het licht, dat Stalma in de zee bracht, al kon zien en dan dacht hij: Neen, ik moet doorzetten. Hij verlangde er zo naar de wondervis te vinden en voor haar te vechten en haar te bevrijden en dan Stalma in het water te zien en het water licht te zien worden, dat hij nauwelijks thuis kon blijven. Hij wilde zo wel de deur uit vliegen en de zee in lopen, al was het een jaar lang, om overal maar te zoeken en na te vragen.
Hij begreep echter, dat hij daar niet ver mee zou komen. Juist het verlangen om niet te vergeefs te zoeken en werkelijk Stalma te vinden, deed hem vol overleg te werk gaan. Hij begon een bootje te maken. Een soort duikboot, waar hij zich sneller dan te voet mee onder water zou kunnen verplaatsen en die hem tevens des nachts, of wanneer hij in gevaar verkeerde, een veilige beschutting zou kunnen bieden. Het bootje, dat hij bouwde, hield het midden tussen een duikboot en een egel, wanneer die zich heeft opgerold; Stiemer maakte namelijk aan de buitenwand een groot aantal ferme pinnen. Als een groot zeedier dan een aanval op hem zou doen, zou het zich nog wel eens bedenken wanneer het met een van die pinnen in aanraking was gekomen.
Auteursrechtelijk beschermd