7. De Zeventigers
Terwijl de heersende klasse zich in de zestiger jaren door middel van aan elektronische wetmatigheden gebonden betekenissen nog meer aan de controle van de massa onttrok dan al het geval was deed de burgerlijke literatuur in Nederland hetzelfde aan de hand van volmaakt onherkenbaar taalgebruik en alleen vanuit zeer ver doorgevoerde abstracties mogelijk nog te pruimen gedreutel over elastiekjes, dirigentenkledij en tafels. Terwijl hele gebieden van de wetenschap in dezelfde tijd tot literatuur verklaard moesten worden was het de voornaamste bedoeling van de burgerlijke literatuur in Nederland om de gekunstelde literaire teksten een wetenschappelijke basis aan te wrijven. En terwijl iedereen en alles in de afgelopen tien jaar in angstzweet veranderde bleef de burgerlijke literatuur in Nederland wat zij na Multatuli altijd geweest is, een van de mensen geïsoleerde taalbrij, geproduceerd door ijdele praalhanzen, gelezen door volgzame kinderen en bedoeld om de onsterfelijkheid van de schrijvers onder gelijken te bewijzen.
Wij, de ondertekenaars van dit Manifest, hebben het begin gevormd van een open groep, die vanaf nu De Zeventigers zal heten. Wij willen de lezer terugwinnen door leesbare teksten te schrijven. Ook de dames en heren letterkundigen die nu nog de dienst uitmaken zullen wel onsterfelijk worden. Maar wij en met ons alle aankomende schrijvers in Nederland kunnen daar niet op wachten. Wij zullen hen rechtstreeks aanvallen. Nu, in het begin van de jaren zeventig, willen wij schrijven. En wij willen, godbetert, door domme en slimme en bange en geile mensen gelezen worden!
Amsterdam, juni 1970
Peter Andriesse
Hans Plomp
Heere Heeresma
George Kool
Auteursrechtelijk beschermd