De heilige historie

58.
‘Jezus is haar ontmoet!’

Twee vrouwen naderen den hof. Specerijen dragen ze. Want ze willen het graf bezien; er in gaan en het lijk van hun geliefden Meester zalven.

‘Wie zal ons den steen afwentelen?’ vragen ze aan elkaar. Maar als ze dichtbij zijn gekomen, bemerken ze, dat hij reeds afgewenteld is. Meer: òp dien afgewentelden steen zit, als overwinnaar, een engel.

Vrees bevangt de vrouwen. Wat beduidt dit alles? Wie is die jongeling met het verblindend witte kleed?

[p. 309]

‘Maria!’ - ....... ‘Rabbouni!’

[p. 311]

‘Vreest gijlieden niet!’ klinkt het haar tegen, ‘want ik weet, dat gij zoekt Jezus, die gekruisigd was. Hij is hier niet; ziet de plaats, waar de Heere gelegen heeft. Hij heeft het u immers voorzegd? Gaat nu haastig heen, en zegt Zijn discipelen en Petrus, dat Hij u voorgaat naar Galilea, dáár zult gij Hem zien!’

O, welk een blijdschap doortrilt nu haar hart. Jezus opgestaan. Ja, leeg is het graf. Ze zièn het. Nu moeten ze voort: den discipelen dit groote geluk meedeelen; en Petrus in het bijzonder. Petrus, die zich zoo diep ongelukkig gevoelt, omdat hij zijn Meester heeft verloochend.

Ze spoeden zich weg: wie staat daar plotseling vóór haar? Kunnen ze haar oogen gelooven? Neen, ze kunnen zich niet vergissen: daar klinkt Zijn vriendelijke stem in haar ooren: ‘Weest gegroet!’ Daar vallen ze aan de voeten van haar Jezus; daar zinken ze neer in aanbidding!