De heilige historie

98.
Esther (Vervolg).

Ahasveros zit op zijn troon. Wie nadert daar, ongeroepen? Ha! het is de schoone Esther, zijn gemalin. Hij wijst haar niet terug, neen, maar den gouden scepter reikt hij haar toe: dit is het teeken, dat zij geen kwaad heeft te vreezen. En vriendelijk vraagt hij: Wat is uw bede, o koningin Esther, en wat is uw verzoek? Het zal u gegeven worden, ook tot de helft mijns koninkrijks!

Esther vraagt slechts, dat de koning met Haman dezen middag bij haar aan den maaltijd zal aanzitten. Nog is het de tijd niet, om met haar verzoek voor den dag te komen. Eerst moet zij zeker weten, dat zij haar doel bereiken zal.

De koning stemt toe. En 's middags zitten Ahasveros en Haman aan Esthers maaltijd. Als de wijn rondgaat, vraagt de koning opnieuw: Wat is nu uw bede, o koningin Esther?

Maar nog is het de rechte tijd niet, denkt Esther. En daarom antwoordt ze: Laat de koning met Haman morgen weder op den maaltijd komen: dan zal ik morgen mijn begeerte bekend maken.

Weder vindt de koning het goed.

Vol trots keert Haman huiswaarts. Hij zwelt van hoogmoed. Wie is zoo hoog verheven als hij? Met den koning is hij gelijk gesteld; welk een eere. Maar.... zijn gelaat betrekt. Is daar niet Mordechaï, de Jood? Neen, nòg buigt hij niet. Hij beweegt zich zelfs niet. Grimmigheid vervult zijn hart. Maar zijn vrouw en zijn vrienden monteren hem op. Vraag den koning, dien Mordechaï, dien Jood, te mogen ophangen. Zeker, dat zal hij doen; de koning zal hem dit verzoek niet weigeren. Hij laat al vast de galg oprichten, een galg van vijftig ellen.

De mensch wikt, God beschikt. In dien nacht kan Ahasveros den slaap niet vatten. Daarom moet een zijner dienaren hem voorlezen uit de kronieken, de gedenkboeken der dingen, die den laatsten tijd zijn voorgevallen. Hij leest ook van den moordaanslag van Bichthan en Theres, en hoe Mordechaï 's konings leven redde. ‘Wat eer is Mordechaï hierover gedaan?’ vraagt opeens de koning. ‘Niets, o koning!’ luidt het antwoord.

Dat mag zoo niet blijven. Mordechaï moet openlijk geëerd worden. En wel dadelijk. Haman is in den vroegen morgen al in het voorhof, om den koning zijn verzoek te doen, omtrent Mordechaï. Hij moet binnenkomen. ‘Haman,’ zoo spreekt de koning, ‘er is een man, wien ik op bijzondere

[p. 194]

wijze wil eeren. Hoe zal dit het best geschieden?’ ‘Ha,’ denkt Haman, ‘die man ben ik.’ En opgetogen antwoordt hij: ‘Dien man zal men het koninklijk kleed brengen, en het koninklijk paard en de koninklijke kroon. Dat kleed moet hem aangetrokken worden, dat paard moet hij berijden, die kroon moet hem opgezet worden. En één van de grootste vorsten moet als heraut vóór hem door de straten loopen, en roepen: Zoo zal men den man doen, tot wiens eer de koning een welbehagen heeft!’

In zijn gedachten ziet Haman zich reeds rijden. Hij zal dan toch voor eenige uren koning zijn! Hoe wordt hij ontnuchterd! ‘Doe dit alles aan Mordechaï, den Jood! Loop gij dan voor hem heen! Laat niet één woord vallen, van alles, wat gij gesproken hebt!’

Ja, hij mòet. En in plaats van Mordechaï aan de galg te doen hangen, moet hij meehelpen om hem te eeren. Treurig keert hij huiswaarts. En ook daar vindt hij geen troost. Donker zien zijn vrienden de toekomst in. Tegen Mordechaï moet gij het afleggen, voorspellen ze; want hij is uit het volk der Joden; en màchtig is hun God! Daar zijn 's konings dienaren. ‘Haast u!’ waarschuwen ze. ‘De koning wacht u!’ Weldra zijn de koning en Haman op den maaltijd bij de koningin. En als nu Ahasveros opnieuw aan Esther vraagt, wat haar bede is, antwoordt ze, ernstig, met trillende stem: ‘Geef mij, o koning, mijn leven! spaar mijn volk! Want ik en mijn volk zijn verkocht, om gedood en omgebracht te worden!’

Daar bruist de koning op. ‘Wie heeft dat gedaan! Wie zou u naar het leven durven staan? Wie?’ Nu krimpt Haman ineen van angst. Want vol toorn wijst Esther op hèm en zegt: ‘De man, de onderdrukker en vijand is deze booze Haman!’

God regeert! Dat ondervond Esther; dat ondervond Mordechaï, dat ondervonden de Joden. En dat ondervond ook Haman. Spoedig bengelt hij aan de galg, die hij voor Mordechaï liet oprichten. Mordechaï wordt de gunsteling des konings. En de Joden mogen zich wreken aan hun vijanden.

Nog vieren de Joden elk jaar feest ter gedachtenis aan deze wonderlijke uitredding. Haman had het Pur laten werpen, het lot, om den goeden tijd te weten, waarop hij zijn slag kon slaan. Maar op het Purimfeest dankten de Joden den Heere, dat hij te rechter tijd den aanslag verijdelde.