De heilige historie

94.
Te licht bevonden.

Eenige jaren zijn verloopen. In Babels paleis wordt een vroolijk feest gevierd. Zie, de koning, Belsazar geheeten, zit te midden van zijn gasten, mannen en vrouwen, de voornaamsten van het land. Keur van spijzen staan opgedischt; de wijn parelt in de bekers. Opgewekte muziek doet zich hooren; lachen en scherts weerklinken. Al doller en woester wordt de feestvreugde. Daar treden de knechten des konings opnieuw de feestzaal binnen. Op de tafels plaatsen ze kostbare gouden en zilveren bekers. Een luid gejuich gaat op. Ha! dit zijn de bekers uit den tempel van den God van Israël, die eenmaal door Nebucadnezar werden meegenomen en sinds zorgvuldig bewaard. De dronken gasten maken zich vroolijk bij het zien der bekers, ze spotten met den heiligen God, wiens tempel eens werd verwoest. Ze prijzen en verheerlijken hun afgoden. Het wordt een woest, heidensch drinkgelag.

Plotseling.... De koning verbleekt, zijn knieën knikken, en angstig staren zijn oogen naar een helderverlichte plek aan den wand. Daar ziet hij een deel van een hand, alléén de vingeren! En die vingeren schrijven geheimzinnige teekens!

Ineens zwijgt alles. De roes wijkt. Sidderend kijkt men elkaar aan. En geen sterrenkijker of toovenaar is in staat de raadselachtige woorden te lezen of te verklaren. Tot de moeder des konings zich Daniël herinnert. Haastig wordt deze geroepen. De koning belooft hem een hoogen post in de regeering des lands en een gouden eereketen. Daniël wijst alle belooning af. Hij zal lezen. Maar eerst houdt hij Belsazar zijn zondig gedrag voor. De koning heeft zich tegen den Heere verheven; heeft uit Nebucadnezars straf niets geleerd; maar goddeloozer dan deze geleefd. Hij heeft zich zelfs niet ontzien, des Heeren heilige tempelvaten te ontwijden, en

[p. 188]

dáárom is nu God gekomen, om te straffen. Op den wand staat 's konings vonnis in de woorden: Mené, mené, tekel, upharsin. Ze beduiden: geteld, gewogen, te licht bevonden! Uw rijk, o Koning, zal niet bestaan! Uw daden stellen u strafbaar voor den hoogen God. Uw koninkrijk wordt de buit van uw vijanden, de Meden en de Perzen!

Hoe spoedig wordt deze profetie vervuld.

Want reeds een jaar lang wordt Babel belegerd door de Meden en Perzen. De inwoners bekommerden er zich weinig om. Zelfs richtte Belsazar zijn feestmaal aan. Immers: Babel was onneembaar! zoo dacht Belsazar; en hij vertrouwde op de muren en poorten en torens!

Maar in dezen zelfden nacht gelukt het den vijanden onder de muren door, al wadend door de rivier, de stad binnen te komen. En terwijl het feest in het paleis nog in vollen gang is, dringen de Perzen er binnen. Geen tegenstand baat. Het Perzisch zwaard slaat Babels grooten neer en het druipt van bloed, van koningsbloed: Belsazar, der Chaldeën koning, wordt gedood!

Gewis daar is een God, die leeft,
En op deez' aarde vonnis geeft.