De heilige historie

54.
Een wonderpad.

Eenige dagen later trekt het gansche volk van Israël op naar den Jordaan. Vóórop loopen de priesters in hun smetteloos wit kleed. Op hun schouders dragen ze de gouden ark. Dat is een teeken, dat God de Heere mèt Zijn volk is. Tweeduizend ellen achter de priesters komt het volk. Ze moeten het goed beseffen, dat de Heere, hun God, heilig is, en dat zij met diepen eerbied voor Hem vervuld moeten zijn.

Zie, de voeten der priesters raken aan het water! Zullen ze niet halt houden? ... Neen, voorwaarts gaan ze! Op Gods bevel! En ... de wateren

[p. 92]

De priesters met de ärk des verbonds des Heeren

wijken! De Jordaan keert achterwaarts! Als een muur staat het water, en vloeit niet verder. Zóó baant God door den breeden stroom hun een pad. In de diepte van de rivier dalen de priesters af. En daar blijven ze staan; onverschrokken; in vast geloof op de almacht des Heeren!

Heel het volk volgt hen. Mannen, vrouwen en kinderen; hun lastdieren en wagens; alles! En terwijl de priesters stand houden op den bodem der rivier, trekt Israël rustig en veilig naar de overzijde. Ja, waarlijk, de Heere leeft! Hij is nog dezelfde, die veertig jaar vroeger de wateren van de Roode Zee kliefde!

De tienduizenden hebben den overkant bereikt! De Israëlieten betreden het Beloofde Land! En de volken van Kanaan voelen zich den schrik om het hart slaan!

Nog staan daar in de diepte de priesters.

Twaalf mannen, uit eiken stam één, dalen weder af tot de plaats, waar de ark is. Ieder hunner neemt van den bodem der rivier een grooten steen, en draagt dien op den oever. Dââr worden de twaalf steenen op elkaar gestapeld. En die steenhoop is een gedenkteeken, een monument! Van de trouw en de macht des Heeren. Nog eeuwen later zullen deze steenen spreken!

[p. 93]

trekken temidden van het leger rondom Jericho

En diep in het rivierbed heeft Jozua óók twaalf steenen opgericht daar, waar de priesters stonden met de ark.

Dââr treden ook deze voort. Terwijl het volk toekijkt, beklimmen zij den oever. En nauwelijks heeft de laatste priester zijn voetzool op den oever gezet, of met donderend geweld storten de watermuren in, en schuimend en kokend vervolgt de Jordaan zijn loop!