De heilige historie

46.
De eeredienst.

Ziet ge daar dien man staan, met de opgeheven handen? Dat is Aäron, de Hoogepriester. Hij zegent het volk.

Hoe prachtig is hij gekleed. Op den gouden band, dien hij aan het voorhoofd draagt, leest ge: De heiligheid des Heeren! En op zijn borst is een vierkante lap bevestigd. Daarop zitten 12 edelsteenen. En op elken steen staat de naam van één der stammen.

Vóór hem staat het koperen waschvat en vlak daarbij het brandofferaltaar, aan welks hoornen de offerdieren worden vastgebonden. Het offeren geschiedt door de priesters, Aärons zonen; en de Levieten helpen daarbij.

Achter Aäron ziet ge fraaie pilaren en daartusschen gordijnen. Dat is de ingang van den tabernakel, dien Bezaleël en Aholiab hebben gemaakt. God heeft aan Mozes gezegd, hoe dat alles moest vervaardigd worden. Gaat eens mee naar binnen. Maar neen, dat màg niet. Alléén de priesters mogen er in.

Het eerste, langwerpige vertrek is het heilige. De wanden blinken van goud, waarin beelden van bloemen en engelen zijn gedreven. Vensters zijn er niet. Kostelijke gordijnen bedekken het van boven. Een gouden, zevenarmige kandelaar verspreidt een helder licht. Die staat links. Rechts staat een met goud overtrokken tafel. De tafel der toonbrooden. Elke week worden versche brooden er op gelegd. Van U, o Heere! is onze spijze! beteekent dit. En achterin staat een gouden altaar. Een zacht vuur gloeit er in. En reukwerk wordt hier door den priester aangestoken. Zóó stijgen de gebeden omhoog van het volk.

Achter dat zware voorhangsel is een volkomen vierkant vertrek. Dat is het Heilige der heiligen. Hier geen kandelaar, geen altaar. Alleen een

[p. 78]

gouden kist. En uit het gouden verzoendeksel, dat er op ligt, rijzen twee gouden cherubs. Engelen met uitgespreide vleugels; hun aangezichten zijn op het deksel gericht.

Hier mag alleen de Hoogepriester komen.

Eén dag in 't jaar heet de groote Verzoendag. Zie, daarbuiten staat al het volk in den voorhof. En de Hoogepriester, nu in een eenvoudig, rein wit gewaad gekleed, treedt den tempel binnen, gaat het voorhangsel door naar het Heilige der heiligen en sprengt het bloed van het zondoffer uit een gouden bekken op het verzoendeksel. Zoo doet hij verzoening voor de zonden van zichzelf en van het volk. Want de Heere vergeeft, om den wille van dàt bloed, dat éénmaal gestort zal worden op Golgotha.

In de ark liggen de twee steenen tafelen der wet; daar staat ook de gouden kruik in, gevuld met het wonderbrood der woestijn, het manna.

Tusschen de gouden cherubs woont de Heere bij Zijn volk.

God, de Heer, regeert,
Beeft gij volken, eert,
Eert Zijn hoog bestel,
Die bij Israël,
Tusschen Cherubs woont,
En Zijn grootheid toont.
Dat zich d' aard bewege:
Hij is Isrels zege!