Eer-dicht oft Liedt,
Op de voys: Fortuyn eylaes bedroeft.
1
GHy Rijmers die wel eer, den naem van rijmen kreeght,
En met een hefticheyt, de volckeren beweeght
Door bly oft droef ghedicht, ziet hier bekent met my,
Ons Koning v vertreft, in heyl'ghe rijmery.
2
Ghelijck de Goude Son, syn blick'rent aenschijn toont
Tot volck en volck'ren al, dat hier op Aerden woont,
Zoo en noch meer hy toont, syn treffelijck ghedicht,
Waer me Hy tweede Son ons Moeders tael verlicht.
3
Wel prachtich Amsterdam 'tgheluckichst onser tijt,
Die zoo wel zijt versien, die staegh wert toeghewijt
Verstanden in v stadt, van Rijmers, die met een
Beschamen den Romeyn, de Griecken, en d'Atheen.
4
Lust het de groote zelf, een proef daer van te zien,
Sy zien dat Konings werck, van Iephta, en by dien
Een Simson die zoo bralt, hier Achab die v leert:
Die 'smorghens 'thooghste zit, is 'savonts wel verneert.
5
Den Achab neycht syn oor, al naer een valsch Propheet,
En gheeft de loghen plaets, Godts Waerheyt hy vergheet,
Waer door hy raect ten val, zoo eender spant syn boogh,
En schiet hem by 'tpantsier, dat in syn herte vloogh.
6
O Rijmer ider een, die Lauweriert v Hooft,
Waerom zoo'ck't me zou doen, myn doen zou zijn verdooft,
Want daer geen plaets meer is, 'kwensch op v hooft een Kroon,
Als Koning en Poët, voor v verdiende loon.
Gerrit Martens.
|
|
Auteursrechtvrij