|
| |
| |
[Folio Biiijr]
[fol. Biiijr]
| |
De tvveede Handelinghe. 1. VVtkomste.
Achab, Iosaphat, Sedekia, Ripa, Mathanja, Heman, Elida Kamerlingh.
SIet Broeder, wt 'tghetal van vier hondert Propheten
Vergadert zijn dees vier, om volghens Godes Wet,
En u hertigh begheer, de rechte antwoort te weten,
Wat ons' verzaemde macht te hind'ren noch belet.
Sedekia, Ripa, Mathanja, Heman, hoort,
Spreeckt en propheteert voor ons wt Godes Name,
Zal ick op-trecken (inden strijdt) met re'en verstoort
Op Siriers Adat, die onred'lick zonder schame
Myn Stadt Ramath onthoudt: of zal ick't laten staen?
Gh'luck en heyl de Koningh.
Treckt op, tzal u wel gaen.
Den Sirier moet voor Israels wapenen beven,
En Godt die zalse in des Konings handen gheven.
Den Hemel jont u heyl, gaet, keert kloeck en ghesont.
Want siet, ick lief den Achab, spreect des Heeren mont.
En synen Gheest die heeft tot ons allen ghesproken.
De eere myns Knechts en zal nyemant kroken,
Spreeckt Godt, en siet, ick wil noch Achabs Throon
Eeuwich verhooghen, om dat hy houdt myn gheboon,
En de Heydenen zal hy (die my niet eeren) drucken.
Ghelijck een aerde Vat zal hyse slaen aen stucken,
En syn macht d'Aerd bedect, als Sprinchanen doen 'tVeldt,
Hun Goden zijn maer steen, en al hun groot gheweldt
Bestaet maer in het vleesch; maer u bestaet in Gode:
Ghezeghent is u Landt, verkoren zijn de Joden:
V daghen zijn ghetelt, dat ghy nerghens en sneeft,
De Heer is Israels Godt, die hy verkoren heeft
Tot synen Eyghendom, als een Snoers syner Erven.
Israël treckt op, u Vorst zal heyl verwerven,
'tGheluckt u heden wel, 'twert u ghepropheteert.
Nu Broeder, het wort van u vriendelick begheert,
Dat dees vertrecken wat, ick heb u yets te vraghen.
Vaders gaet wat binnen, na 'sKonings wel behaghen;
Doch niet langh en traeght, of komt my wed'rom hier.
De Propheten gaen binnen.
Loghen is veyl ghenoech, maer d'waerheyt is wel dier.
Ick twijffel aen dit Volck, hun reden ick wantrouwe:
| |
[Folio Biiijv]
[fol. Biiijv]
| |
Lieve zeght my doch: hebdy noch een behouwen,
'tZij een Propheet, of een diemen oock vraghen kan?
Ick hebbe tis wel Ja, waer, noch erghens een Man,
Hy zucht.
Als Micha, den Iemlás Soon, maer wat kan't my wesen:
Siet, ick ben op hem verstoort, dies moet hy my vresen,
Inde Kerreker, daer hy leyt ghesloten vast.
Hy zeyt my quaet, syn re'en zijn m'een last,
Altijt roert hy den mondt van tgheen dat my mach quellen:
De Koning te Sirien (zeght hy) zal my noch vellen
Door't Swaerdt, en schandich moet ick blijven int ghevecht.
Lieve en spreeckt zoo niet van Godes trouwe Knecht,
Spreeckt hy door Godes mondt; wie kan syn reden keeren?
Ay, datmen hem eens haelt! laet hem mé propheteeren:
'kHoor noode wat hy zeyt.
Wat ghelieft syn Majesteyt?
Gaet henen, en haelt my Micha des Iemlás Soone,
En dat hy datelick verschijnt voor mynen Troone:
Tis (zeght hem) mynen wil, en die moet flocx gheschien.
Wel, dit zij alzoo, ghy zult hem nu daetlick sien,
En zo't syn Hoocheyt lust, kan hy hem zelver spreken.
In.
Wat mach myn machtich Heir met dees Princen ghebreken,
Te rucken zoo een Stadt wt Siriers krijgle handt?
Adat ist niet ghenoech, u rots-begrensde Landt,
Beheyt op steenen grondt, en van Mediterrane
Beschuymt aen d'eene zijd? Neen, zoo ick wijs'lick wane,
Ramath niet alleen vernoeght u; maer myn Kroon:
Ondanckb're Vorst, dyn Elpenbeenen Troon
Bezitty maer wt gonst, wt myn eenich medooghen:
Als u ghestropte volck met droeve natte ooghen
My voor u leven badt; schonck ick u alles niet?
Siet, u leven was myn, u Rijck en u Ghebiet:
De zeghen my op-droegh, tgheluck my blijdlick jonden;
Wast al myn eyghen niet? Ja: maer ick heb u ghezonden
Met vreden wederom thuys, en 'knoemde u myn Broer:
Ghedenckty niet den eedt die uwen mondt zelfs swoer,
Dat ghy u als Vassael tot my zoudt eeuwich draghen,
En keeren wederom al tgheen myn eyghen was.
Den tijt Broeder, baert wraeck, verloopen is het Glas
Van Adat langhe wijl, dus moet syn val nu naken:
Den Sondaer is gherust, en moeyt hem met gheen zaken;
Maer die int gulde Choor syn wijd' Tapijten schuyft,
Die ooght opt godloos doen: en ghelijck den windt verstuyft
Het witte duynich Zandt, alzoock mé syn jaren
| |
| |
Vervlieghen, als Godt spreeckt; tis Pharao weervaren,
Wiens Ziel 'troo Meir verswolgh: als hy Godt niet en vreest.
Ick dacht onsen Scholier had nu al hier gheweest:
Maer 'tvoeght hem misschien wel, dat wy wat na hem toeven:
Gaen wy na binnen Heer, ick sie men zal behoeven
Te stueren noch een Bood', eer dat hem 'tHeerschap spoet.
Pause.
|
|
Auteursrechtvrij