Achabs treur-spel
(1618)–Abraham de Koning–
Auteursrechtvrij
[Folio Aijr]
| |
Achab.
GHy Mannen Israels, ghy Vorsten wijdt berucht,
Ghy Princen Achabs, die des Hemels blauwe lucht
Zoo dick verduystert hebt, met u gheveerde Pijlen,
Ghy die int bruyne stael zoo men'ghe stoute mijlen
Met haest, tot 'sVijants schric, zo moedich deed in-tocht,
Tot u eer, en myn lof, dies u vroomheyt verzocht
Den Hemel hooch bewaert, daer't gheen Nijdt en kan slechten:
Een groote Benhadad vermat veel wt te rechten
Teghen strijdtbare Volck in Israel ontsien;
Maer (laes!) hy viel te kort, met schand' zoo moest hy vlien,
Den Trotser die myn Heir, en Godes Volck zoo terghde,
Dien op gheblasen Sot, onder myn vleughlen berghde
Syn toeghewonden hooft, van gulde Croon berooft:
Ziet desen grootsen Prins, door eersucht zoo verdooft,
Ootmoedich knielt voor my, en bidt maer voor het leven,
Daer myn mewaerdich hert hem zoo noch heeft verheven,
Dat ick als Broeder hem deed' zitten aen myn zy,
In myn zelfs eyghen Koets: daer voor zoo heeft hy my
Als Ondersaet belooft, dat Rijcx beheerde Steden
Myn werden weer vereert, door dees myn goedicheden:
Maer neen, tblijckt al te veel de ontrou voor en naer.
Dus ghy myn Krijghs-raedt hoort een reden wijs en waer,
V Prins d'Histori neemt en u ghedenck tot Tuyghen,
Dat Ramat onse Stadt zoo langh heeft moeten buyghen,
En noch onder den Staf van Sirien wert ghedruckt,
Dewijl daer niemant is die't wt haer handen ruckt:
Den Krijgh myns Vaders was met hun nau eerst beghonnen,
Of Adats Vader heeft hem die flucx afghewonnen.
O wel gheleghen tijt! dat ick tot Rechter kom,
Den sluymerighen dach, van drie Jaer, is al om,
Den wraeck-dach die verschijnt, om het onrecht te wreken:
Met Judas wijse Vorst denck ick hier van te spreken,
Ken twijffel niet dat hy syn hulpe my af slaet
Tot vord'ringh van den Krijgh: u wijsheyt gheeft my raet,
Zal mynen Scepter niet in Giliad kunnen reycken?
Wert dees ghepeerlde Kroon, tot Overwinners teycken,
In Sirien niet ghevrucht, tot wel verdiende schuldt?
Wy hebben langh ghenoech ja al te langh gheduldt
Dees groote smaetheyt snoo, en bloode kleynicheden
Van onsen Vijandt, die nu fijntjens zit in vreden,
En vult syn Schat-Kist vast door't bruycken van ons goedt.
Neen, zeker, neen: Ick sweer, ick sweer, ick zal myn bloedt
Zelfs storten voor de Wal, oft ick zal haer noch hechten
Aen myn schoon bloeyend' Rijck, en een Kroon zalmen vlechten
| |
[Folio Aijv]
| |
Van Venckel-blaeu, die eerst om zeghe hem verstout
Te klimmen op haer Wal, en 'kwil datmen hem hout
Voor Hooftman van het Heir, tot eeuwich lof ten loone.
Meladon, Hado, Sophar, Beschermers van de Kroone,
Beantwoordt uwen Prins, Amon gheeft wijs bescheyt.
Meladon.
O hoogh-gheboren Vorst, u hooghe Majesteyt.
Volbrengh syns herten lust, int wreken van syn schade.
Hado.
Wy zijn u Knechten Heer, en tgheen dat u Ghenade
Van ons te zaem begheert, wert willich dra volbrocht,
Den Krijgh van herten wert van u Dienaers ghezocht,
Dees luye slappicheyt streckt ons tot schand' en blame.
Sophar.
Wy trecken moedich op, in God en 'sKonincx name,
Omscheuren van het Jock der Siriers dese Stadt.
Amon.
De Koninck heeft ghenoech, ja groote reen ghehadt
Om syn groot-moed'ghe borst met hart stael te bekleede,
En om 'twraeckghierich swaert te trecken wt de scheede:
Dus, ô ontsiende Prins, u Knechten gheven raedt,
Dat na u wijs verstant den Krijgh wert metter daedt
Opt spoedichste begost, en Ramath zij beleghen.
Meladon.
Men dient tot 'sKonincx raedt dit oock wel t'overweghen,
Of wy zijn sterck ghenoech teghen Adats ghewelt,
Van Dan tot Barsaba werd' Israel eerst ghetelt,
Zoo willen wy met kracht ons teghen Siriers rusten.
Verkeert Oordeel.
Ghy siet myn Heeren, dat de Koninck is met lusten
Bevanghen tot den Krijgh, dus maeckt hem thert niet swaer,
En Ramath wert doch syn, oft hy zal zelfs voor haer
Off'ren syn dierbaer Ziel, zoo syn tongh heeft ghesworen:
V trotse Majesteyt, en Hoocheyt hooch-gheboren
Wert veel ghelucx ghewenscht, zoo ghy den strijdt beghint.
Achab.
'tVoorsichtich wijs beleydt alleen de kracht verwint,
En macht van Volck oft raedt en zal my niet ontbreken,
Oft 'tscherp-snijdend' swaerdt zal ick in schee niet steken
'tEn druypt van't roode bloedt van snoo Siriers ontzielt;
Hun Gode-bode dan, die vleughel-snel ghehielt
Is, zoo sy droomen, mach haer dese boodtschap draghen,
Dat Israels Koningh wreeckt, of hy blijft zelfs verslaghen,
Aen Siriers Adat, die ondanckbaer hem onthout
Syn eyghen Ramath, by syn Vaders tijt ghebout,
Daer over hy u doet als Vijandt krijgh aen-zegghen:
'tLandt salicht een Vorst int ghemeyn nut t'overlegghen.
Gaet in.
|
|