Papieren tijgers

[p. 137]

Nederland loopt gevaar!

Aan de Singel 261, in een pand van de nu gelukkig overleden seniele landverrader, huisjesmelker en struikrover Jan Tabak, is een ideologische beweging gevestigd, waarbij vergeleken de Jehova's Getuigen van de heer Knorr een zachtaardig stelletje bloedzuigers zijn.

Ja, een allerminst vrolijke beweging.

Scientology is de naam.

Deze beweging wordt nogal met rust gelaten, want ze heeft zich handig genoeg overgoten met een religieus en mystiek sausje, zodat de buitenstaander de indruk krijgt dat het hier gaat om de zoveelste hysterisch angehauchte commune van halvegaren, die je in de Kalverstraat folders opdringt voor een gelukkiger leven, je gehoororgaan pijnigt door, in een oude jurk gewikkeld, op bekkens te slaan, of op de tv eenmaal in de week de rechten van de ongeboren vrucht verdedigt, voor welk doel ze afgedreven foetussen op het doek projecteert die meer weg hebben van de inhoud van een Unox-rookworst dan van een schepsel Gods. De Scientology beoogt niet meer en niet minder dan de absolute macht over de wereld. Als staat binnen een staat onderhoudt zij contacten van bovenaf; onderaan mogen de zwakken van geest zorgen voor de poen.

Of je het gelooft of niet: de beweging valt alleen te vergelijken met de duivelse in-zwarte moordenaar, dat alternatieve Witte Huis dat in elke James-Bondfilm de onschuldige, zuivere burger een lelijke poets probeert te bakken door op een dodelijke knop te drukken, tegenstanders te brainwashen, de blanke radder is kwellen en te zorgen voor de gevulde knip van Sammie Goldwyn-Mayer. Ook in de tv-serie De Wrekers zag je zulke genootschappen met hun akelig vrijmetselaarsvernis en hun nog akeliger

[p. 138]

bloeddorstige inborst bij de vleet. Zo'n genootschap bestaat nu werkelijk eens geheel in het echt.

De Scientology is realiteit geworden science-fiction. Niet voor niets, en dus voor iets, is de oprichter en absolute heerser, de megalomane eigenaar van talrijke plezierjachten en valse doktertitels, Lafayette Ron Hubbard, een uiteraard uit Amerika afkomstige, gesjeesde science-fictionschrijver wiens ideeën blijk baar mét hem op hol zijn geslagen. Het geld vloeit hem uit alle delen van de wereld toe, in de vorm van percentages voor tapes waarop zijn boodschappen en dwangbevelen staan, voor brochures en boeken, en voor de cursussen die je volgen moet om een volleerd scientoloog te worden.

Eerst begin je (voor veel geld) zes maanden op proef, daarna word je leerling (kost extra), speciaal leerling (kost extra), speciaal Hubbard-leerling (kost extra), erkend Hubbard-leerling (kost extra), erkend scientoloog (kost extra), professioneel auditeur (kost extra), en dan vergeet ik nog enkele tussenstadia (kosten allemaal extra). Geheel bovenaan de trap bevinden zich de Power-mensen, die speciale bevoegdheden hebben gekregen, maar in ruil daarvoor volkomen rut zijn. Of ze zijn Clear (kost extra), maar dat betekent ook niets.

De echte elite-training vindt plaats op Sea-orgs (Org staat voor organisatie, op een of andere manier schijnt zo'n woord de dommen meer aan te spreken), besloten gemeenschappen op bozen en stoomschepen en jachten, waaruit de politiemacht gerekruteerd wordt, die mag optreden tegen iedereen die zich binnen en buiten de beweging verdacht maakt. Voor dat doel zijn de mensen in graden verdeeld: je bent bij voorbeeld een Noodgeval of een Gevaar, of nog erger: Non-Existent. Maar dat is nog het minste niet: daaronder kan je Twijfel of Vijand zijn. En het allerergste is de status Verraad, in welk geval je vogelvrij bent, of zoals deze aan het gekkenhuis ontsnapte spitsboeven het zo aardig zeggen Fair Game: je bent dan suppressive verklaard en je mag ‘bedrogen, achtervolgd, aangeklaagd of vernietigd worden’. Ook de lijst van Disconnections in hun angstwekkende blaadjes is elke week zeer groot: verklaringen dat je je met iemand niet meer mag bemoeien, dat die nooit bestaan heeft en ook nooit zal bestaan, al gaat het om je eigen moeder.

[p. 139]

Het is er, zoiets.

Zeg zelf: James Bond, wat anders?

Alleen vertolkt door zielepoten, geflipte Amerikaanse hippies, ondermaatse dommekrachten en Hollandse stormgroepleiders.

Allemaal hebben ze ook veel extra's neergeteld voor hun machtigste apparaat, dat ze met stomheid treft en waar ze de godganse dag mee aan het ‘auditeren’ zijn (de biecht afnemen, zou je zeggen), de E-meter, een waardeloos kwakzalvertoestel, waar in de negentiende-eeuwse salons al spelletjes mee gedaan werden, en waarop een wijzertje uitslaat als je emotioneel aan iets denkt, of als een obsessie uit je verleden of uit een van je talloze vorige levens in de vorm van een engram aan het licht komt. Mooi meegenomen, een wijzer die uitslaat als je wat op je geweten hebt, in miljoenen biechten heeft nooit één God ook maar één woord teruggezegd, zeg zelf weer.

Die E-meter zij ze dan ook van harte gegund. Maar het optreden tegen suppressive persons is minder gezellig. L. Ron Hubbard zei het en ik citeer het: ‘Als je ons met rust laat, laten wij jou met rust. Zo eenvoudig is het. Zelfs een idioot kan dat nog begrijpen.’

Een van de idioten die dat een beetje te laat begrepen was bij voorbeeld Johan Phaff, in leven redacteur van een links opinieweekblad. Hij had een cursus ‘in het hol van de leeuw’ willen volgen, in East-Grinstead, in het voormalige buitenhuis van de maharadja van Jippoer of zo iemand, door Hubbard aangekocht, om daar vervolgens over te schrijven. Die cursus duurde maar kort, maar het artikel kwam er. Er bestaan trouwens een hele reeks boeken en artikelen van mensen die zo verbitterd en perplex uit de beweging zijn gestapt, of liever, konden vluchten, dat ze alles wat ze wisten moesten meedelen, feit voor feit, omdat anders geen hond ze geloven zou. Toen in Engeland een van die boeken verscheen schreef de Scientology op het briefpapier van de uitgever alle boekhandelaren aan met het bericht dat de uitgever failliet was, waarop de winkeliers niet alleen het Scientology-boek maar in hun schrik meteen het hele fonds terugstuurden, waarop de uitgever inderdaad failliet ging, zoals spreekt. Eenzelfde truc op niveau werd na het artikel van Phaff door de Nederlandse tak uitgehaald. Met behulp van een advocaat van kwade zaken en na speurwerk van ingehuurde detectives (spanning! sensatie!) werd

[p. 140]

hij voor de Raad van Journalisten gedaagd om iets wat hij geschreven zou hebben en wat niet door de ethische beugel kon, maar wat eerst geschreven was door de Scientologen zelf.

Die affaire was vernederend en maakte Johan P. vroeg grijs. Zoals iedereen weet deugen journalisten niet, al hoor je daar nooit iets van, omdat toevallig zij de krant volschrijven (bijzonder ondeugdelijk zijn bij voorbeeld filmjournalisten - F.Z. die een tijdlang non plus ultra-marxistische recensies schreef voor de Volkskrant, maar nog op dezelfde dag dat hij door de nrc in dienst werd genomen de burgerlijk-realistische aanpak prefereerde - , en sportjournalisten - voetbalverslaggevers van De Tijd die in het café elke dag in het hol kruipen van die van De Telegraaf, in de hoop meteen in te kunnen springen wanneer een Telegraaf-journalist achter het doel een hartverzakking krijgt of de moord steekt door een tennisbal in zijn bek), ze deugen dus niet, maar de Raad van Journalisten deugt nog minder. De meeste leden daarvan hebben zich in die periode de door de Scientology aangeboden rijkelijke maaltijden in prachtrestaurants gretig laten opvoeren. Het mag dus een godswonder heten dat Johan Phaff op het nippertje en niet eens voor honderd procent werd vrijgesproken.

Daarna begonnen de Scientologen zijn huis leeg te halen en hem bij thuiskomst op te wachten met minder fris wapentuig. In die tijd had ik een gesprek met hem, rijdend in een auto, de blinden neergelaten, zoals je dat alleen ziet in misdaadfilms of documentaires over stoute landen, in een sfeer van de vrolijke, niets-vermoedende boerenjongen die door een paranoïd genootschap inenen knettergek is geworden. Hij gaf me een groot pak documenten en tijdschriften, want ik geloofde van zijn ervaringen geen zier. Binnen zeven dagen zou ik ze terugbrengen. Binnen drie dagen was hij aan een hersenbloeding overleden. De documenten gezien hebbende en de getuigen gehoord, wist ik dat de Scientologen niet indirect schuldig waren aan zijn dood, maar hem regelrecht hadden vermoord.

Wie hun methoden nog eens rustig wil nalezen kan terecht in het boek Cults of Unreason van Christopher Evans (in het Nederlands: Jezus leeft en woont op Venus); een goed boekwerk, al is Evans nogal mild in zijn eindoordeel, maar hij móét wel, want hij voorspelt de Scientology een grote toekomst en noemt het ‘de

[p. 141]

religie van deze eeuw’. Dat predikaat ‘religie’ is het hele foefje! Dat is, zoals altijd, de kunst! Dan mag veel, zo niet alles! Het biedt fiscaal voordelen en geen staat kan het verbieden, behalve dan de gezonde staat, die uitgaat van vrijheid van pers, vrijheid van meningsuiting en verbod van godsdienst.

J.P. was als Fair Game ‘vernietigd’.

Er werden meer mensen gedisconnecteerd of onder druk gezet.

Anderen werden, ik hou het netjes, gemolesteerd.

Ik ging bij de Scientology.

Op een geheime plaats bewaar ik nu honderden documenten. Beste heer A., die na je schamele begin in Leiden nu groots te Amsterdam zetelt, geheel naar believen van commodore Hubbard, heer A. met je mooie titels en je rattige kop, leider van je ellendige groep, er is iemand in de buurt die jou in de gaten houdt en die jij nu vertrouwt, die jij véél te véél vertrouwt: sidder! Uit een onverwachte hoek zal op een dag voor jou de wind waaien dat het een lieve lust is. Waaien, waaien zal het over je! Verschrikkelijk moet het zijn, heer A., in je wereld van militaire cellen, ondraaglijk dat je niet weet wie ik ben, die daar bij je is. (Gelukkig was Gerrit Komrij, die dappere, dappere prachtkerel zo vriendelijk mij voor dit verhaal zijn naam als dekmantel af te staan.) Driewerf: sidder!

Maar misschien kan ik je binnenkort ook stilletjes ‘wegauditeren’, zoals jelui zo graag doet, of ik zet je E-meter onder stroom. Dat wordt me het dagje!