Geur van geestelijcke specerijen, uytgebreyt in eenige stichtelijcke rym-wercken, over verscheyde stoffe
(ca. 1690)–Frans Hoefnagel, Barent Pietersz. Kompas–
AuteursrechtvrijToon: Ey schoone Nimph aensiet een machtigh Koningh: Of, Mijn Ziel wat wroet ghy noch om Aerdtsche gaven, &c.1. KOm hier, kom hier gesloten oogh en ooren,
En hert versteent gemoedt,
Hier is de boor die 't herte op sal booren
Tot aen het dertel bloedt:
In dien Godts staf zijn zegen wil verlenen
Daer 't al en al van komen moet;
Ia slaet een levend' water-vloedt
Uyt doode steenen.
2. Ick hoor ghy spreeckt gestadigh by u selve,
Het is noch veel te vroegh,
En denckt, men leest daer quamen der te elve,
En quamen tijdts genoegh,
En siet de Son begint noch eerst te rijsen,
Wy zijn in't edelst van de lust,
Daer toe ons hert alreeds ontrust
Met swaer gepeysen?
3. Verblinde Mensch in d' uytterste ellende,
Die 't heerlijckst van de tijdt
Dat snel verdwijnt, ja vliegent loopt ten ende
Al slapende verslijt.
In dien ghy saeght wat krijghsluy u bewaecken,
| |
[pagina 114]
| |
Van moordt-gereetschap wel versien,
Ghy soud wel haest u rust ontvlien
Uyt hare kaecken.
4. Ick bidt, ey veeght de vaeck maer uyt uw' oogen,
Ghy sult van stonden aen
Het gantsche rot met swaerde, schildt en boogen,
Op u sien micken staen.
Maer neen, ghy wilt u weckers niet geloven,
En denckt al roept ghy noch soo fel,
Ick weet wel wie niet hooren sel,
En blijft den doven.
5. Dus sien wy u met tranen op de wangen
In d'alderhooghste noodt,
En sien vast hoe u vyanden verlangen
En wenschen om de doodt:
Dat hy u doch al slapend mach verniele,
Het geen oock even staegh gebeurt,
En dan is veel te laet betreurt;
't Verlies der Ziele.
6. O groot verlies! dat d'Aerde sou doen beven
Indien sy 't kon verstaen.
Nochtans de Mensch die eeuwighlijck sal leven
En treckt het sich niet aen,
O droevigh lot! geen droeviger gebooren,
Of ooyt beschreven met de pen
't Bedroefste dat men dencken ken
Of ooyt kan hooren.
7. O droeve worm! vol droefheydt overgooten,
Die vol van droefheydt krielt,
Hoe droevigh valt ghy die u hier verstooten,
Die sonder end vernielt,
En nooyt geen tijdt bereydt is om te sterven;
Maer leeft voor eeuwigh sonder endt,
En knaeght met pijn en hels torment
Sonder verderven.
8. Hier geldt geen tijdt van hondert duysent Iaren,
Noch duysendtmael soo veel:
Het is een nacht die nimmer op sal klaren
| |
[pagina 115]
| |
In 't alderminste deel.
Hier daelt de Son, die eeuwigh blijft gedoken,
En laet de Ziel in duysterheydt:
Verselt, met vreesselijck gekreijt
En helsche spoocken.
9. O nare nacht! o vreesselijcke kuylen!
O yslijck tandt-geknars!
O droevigh oogh dat eeuwighlijck sal huylen!
O pijnelijcke Pars!
Die eeuwigh zijt genegen om te drucken
Met d' aldervreesselijckste pijn,
Die ooyt bedacht sou kunnen zijn,
In volle stucken.
10. Hier sal 't gemoedt voor eeuwigh leggen knagen,
O Goddelijcke tijdt!
Die ghy versleet om lusten na te jagen,
Wy zijn u eeuwigh quijt.
Ach! kost men nu een uurtje van u koopen?
Hoe heerlijck sou men 't nu bestee'n
In yver brandende gebee'n
Van vaste hoope.
11. Maer al vergeefs, hier baet geen anghstigh steenen
Hoe deerlijck dat men klaeght,
De goude tijdt die is en blijft verdwenen,
Die slapendt is verjaeght,
Ghy zijt genoegh gewaerschouwt van te voren,
Dus schreeuwd nu vry met ongeduldt
Gelijck een Leeuw, die grouw'lijck bruldt,
Men sal 't niet hoooren.
12. Dus blijft de Ziel in eeuwigheydt verschoven
Van Godes aengesicht,
Om dat sy niet in tijdts en wou geloven
Het salighmaeckend' licht:
't Geen haer gestaegh de duysterheydt quam toonen
En wees haer 't spoor des levens aen,
En is haer dickmaels na gegaen,
Om by te woonen.
13. Sal dit uw hert dan nimmermeer ontvoncken
| |
[pagina 116]
| |
Bedroeft ellendich Volck,
Die liever blijft in sonden leggen roncken
In d' eeuwig' duyst're kolck;
Als dat ghy 't licht 't geen u gestaegh komt wecken
Eens na soud volgen, t' u geluck:
Want 't soeckt u eeuwigh uyt den druck
In vreught te trecken.
14. Ghy sult dan noch in desen tot my spreecken,
Het geen mijn 't licht gebiedt
Is lastigh werck daer menigh in blijft steecken,
Gelijck men daeg'lijcks siet.
De Wegh is smal, gelijck daer staet te leesen.
Ick antwoordt: sal de helsche pijn
In 't dragen dan veel lichter zijn?
Dat kan niet wesen.
15. Ellendigh Kindt ghy laet u maer bedriegen
Van hem die t' aller tijdt
Genegen is om grouwelijck te liegen.
Hoort wat de Waerheydt seydt:
Mijn Iock is soet en lieflijck om te dragen
Indien ghy 't maer met vreught besocht,
't Souw anders wesen als ghy 't docht,
En soud niet klagen.
16. Vraeght al het Volck die dese Wegh betreden,
Het sal uyt eenen mondt
De soetigheydt van desen Wegh ontleden,
Met reden wel gegrondt.
Dies leyt het maer allenigh aen 't geloven,
Al is het Weghje engh en smal,
't Is enckel honingh sonder gal
En 't leydt na boven.
17. Wat staet ghy noch hier over te beraden,
't Verschil is al te groot.
Valt uwen Godt in d' armen van genaden,
Kiest 't leven voor de doodt,
Het eeuwigh licht: voor eeuwigh duysterheden,
En eeuwigh vriendtschap voor den haet,
En 't eeuwigh goedt voor 't eeuwigh quaedt,
't Werdt u gebeden.
| |
[pagina 117]
| |
18. Ey wilt het Kruys op uwe schouders laden,
Het is een suycker riedt,
't Is licht en soet en 't kan de Ziel versaden
In 't midden van 't verdriet.
't Is langh genoegh Godts goedigheydt vertreeden
En 't heerelijck gedult veracht,
En 't smeeckende Gebedt belacht
Met quade reeden.
19. Her op, her op 't is al te seer nootwendigh,
Ghy moet doch saligh zijn,
Ghy leght hier al te jammerlijck ellendigh
Gedoocken in de pijn.
Daer werdt u Kroon en Scepter toe gereecken,
Daer werdt u 't leven toegeseydt;
Hier dient in dese gulden tijdt
Doch niet geweecken.
20. Dat aen, vat aen, ick kan niet langer swijgen,
Dit is het laetste bot.
Sie soo, ick sie ghy reyckt en sult het krijgen:
Wel hoogh gelooft zy Godt,
Die u ontfermt in dees bedroefde tijden,
En soo genadigh heeft gespaert,
Daer ghy niet anders waerdigh waert
Als 't eeuwigh lijden.
J.D.R. |
|