Geur van geestelijcke specerijen, uytgebreyt in eenige stichtelijcke rym-wercken, over verscheyde stoffe
(ca. 1690)–Frans Hoefnagel, Barent Pietersz. Kompas–
AuteursrechtvrijStemme: Wanneer het hert nu klaer, &c.1. WIe wilder mee, naer 't heyl van 't eeuwigh saligh leven?
Een leven, dat geen Mensch gesien heeft, noch gehoort.
't Is ons in Godes woort uytnemend' schoon beschreven,
Door 't zalighmaeckend' licht: het eeuwighwesend' Woordt,
| |
[pagina 68]
| |
Genaemt: een Stadt soo schoon gebouwt
Van Paer'len, Iaspis, en Smarach,
De Straten zijn van louter Goudt;
En Jesus 't Lam verlicht den dagh.
De plaets van dese Stadt, die 't vat, is hoogh hier boven.
Daerom die mee wil gaen, starooght door 't reyn Geloove.
2. Na boven dan mijn Ziel! beschouw het Hemels wesen;
Breeckt door de Wolcken heen, stijght door 't Gelove op,
En siet de Heerlijckheydt van 't eeuwigh heyl naer desen.
't Volmaeckste goet, en soet, is daer, in d'hooghste top.
t' Aenschouwen Godes Majesteyt,
En 't wesen van zijn liefste Soon
Is d' hooghste vreughd', en heerlijckheyt,
En 't blincken voor sijn Throon soo schoon;
En dan noch meer te sien: als Godt gelijck te wesen,
O! wat, sal dat, voor vreughde zijn? soo uytgelesen!
3. Gelijck te wesen Godt, en eeuwelijck te sweven
De Heem'len door, en door, met d'Engelen gemeen;
En met het heyligh Volck Godt eeuwigh lof te geven,
Dat sal wat heerlijcks zijn, wat groots, wat ongemeen.
O vreughde boven alle vreughd!
Niet voor een duysentjaer'ge tijdt:
Maer alle Zielen zijn verheught,
In Godt, en 't Lam, in eeuwigheydt.
O mocht, o mocht, o mocht, o mocht, ick daer oock boven!
Hoe sou, hoe sou, hoe sou, mijn Ziel, Godt eeuwigh loven?
4. Mijn Ziel ontfonckt, als ick maer denckend' heb ontfangen
't Gesicht van dese Stadt, wat Heerlijckheydt daer is.
Hoe dan, wanneer ick daer na soo veel herts verlangen.
Eens selfs sal binnen zijn? o Godt mijn erffenis!
O Heer! wanneer kom ick daer in?
Om uwe groote Majesteyt
Te loven, met volle min
Van vreughde, in der eeuwigheydt.
| |
[pagina 69]
| |
't Maeckt my, 't maeckt my, 't maeckt my, 't hert bly, reets in dit leven,
Hoe dan als Godt ons op 't volmaeckst eens heeft verheven.
5. O! die nu lustigh is, om in die Stadt te raecken.
Die stell' de tijdt niet uyt: maer neem van nu af, aen,
Hem van de Wereldt, en van alles los te maecken;
Langhs d' Hemels smalle Wegh, door d' enge Poort te gaen.
De Wereldt maer te sien, als niet.
Te steunen op geen dingh, hoe kleyn:
Maer oock van alles wat men siet
Sich los te maecken, als t' onreyn.
Want die, want die, want die, want die, by Godt sal hooren,
Die moet, die moet, die moet, die moet zijn weer-gebooren.
6. Ia 't weghje na die Stadt, is diep in't hart gelegen
Als een verborge Schat, voor ieder niet bekent:
Maer die het weten wil en daerom is verlegen,
Werdt door Godts Geest tot 't doen van Godes wil gewent.
Godts wil te doen, dat is alleen
De Wegh, om na die Stadt te gaen.
Hoe mach 't dan zijn, dat ieder een
Sijn eygen wegh en wil, wil gaen?
Niet verre wegh, niet hier, of daer, is het gelegen:
Maer in het hert, het hert, het hert, zijn 's Hemels wegen.
7. Daer leydt de naeste wegh, elck siet dan voor hem heene,
Of hy zijn hert in d'Aerd', of in den Hemel houdt.
Of Godt sijn 'sherten lust al is, en hy alleene
Tracht na die schoone Stadt, daer alles blinckt van gout.
O dat men eens met 't Zielen-oogh:
Wat Heerlijckheydt dat daer wel is,
Besagh! men soude naer om hoogh
Vliegen, naer dese erffenis.
| |
[pagina 70]
| |
O Heer Jesus! mijn Godt, mijn Hoop, wilt ons doch geven:
De vreughd', de vreughd', de vreughd', de vreughd' van 't eeuwigh Leven.
Die strijdt verwint. |
|