De kilte in Brasilia

[p. 22]

Sectie O

Toekans rusten in de tamarinden
nu jij aan 't lateriet der dagen denkt:
het rode droge stof van onverharde wegen
is niet minder dan een steevast teken,

wijzend op het vlotten van jouw lang-
verwachte, plotselinge dood, steenhard,
in natte diepten van een weelderig
met slingerplanten overgroeid ravijn -

jij bijt van angst je lippen stuk
en zet je schrap tegen de leuning
op een onbenoemde houten trap die krakend

naar de vochtige, blinde veranda leidt. Regen
raast en wijkt wanneer de lucht, eerst grijs,
hier opklaart, ijl en bleu in hoge leegte.