De kilte in Brasilia

[p. 20]

Paarden en leeuwen

Zal ik vannacht tóch hout van paarden
of de stenen geur van leeuwen mogen ruiken?
Wars gezind denk ik mijzelf omringd: hof,
cirkel kaarsen, walmend rond dit bed van vuil.

Begoocheld rouwend in stads ochtendgloren
rook ik nimmer hout en paard of steen en leeuw.
Vals lieg ik langs de vijver tegen spiegelingen,
straks, in de vette balsem van mijn slaaptekort,

doorsta ik bij het Moorse krieken storm na storm
van arabeske zinnen; als de stad uit zwijgend wit
tot roezemoezend leven is verhit, treed ik vermoeid

in de vervlogen reuk van houten paarden, stenen
leeuwen: zoek ik dan nóg in halfslaap antwoord,
tastend langs hiërogliefen van mijn eigen taal?