|
| |
Vertoon des Sterfdaghs Vande Graef van Egmont en Hoorn. op't welck onder elcke veranderingh, dees volgende Claech-veersen ghesproocken worden.
HY wien den scepter vrees der Franschen heeft gedweecht
Ghetrouwe Campioen des oorlogs roem gebleven
Wiens vaderlick gemoet t'onlijdlijck heeft beweecht
Laet dus u Tyranny ghedult het stoute leven.
Gavere doen ghy bleeft van Egmont Lamorael
In liefd de Croon ten dienst, verwachtend op ghenade
Gheschiet u s'Prins voorsegh dit jammerlick onthael
Vergheten deucht van vroom ghesleten nutte daden.
Ghy cloecke Admirael der Nederlantsche Zee
't Verwachten op de hoop versteent van mededooghen
Wert lasterlijck gheloont, wat hulp u vrienden bee
De Vorsten moeden zijn nu vloeden voor de ooghen.
Als't Lam verwonnen duyckt onredelijck verheert
Onrechtlijck inde clau van wolven grage beten
Hy kniele voort blancke swaert, den Grave en verneert
U lichaem crijcht de aert u doot is onvergheten.
| |
[Folio I i v]
[fol. I i v]
| |
Beydt voorste des ghesin, begifticht met de staet
Des ridderlijcke oordt, u Neerlandt veel ghebroken
't Onthou nae levers cracht vergeldens vaste daet
't Geen by't ontstaend gerucht sal dubbelt zijn gewroken.
Ghewillich offer hadt u droeve borst voor 't lest
't Benaude volck ontset in claerheen van u sterven
Dat deur Trom en gheschrey ghebroken wert tot best
Uw's wreede Alba lust dat niet en cost verwerven
Het Princelijck verschey en Goddeloos bederven.
De Nederlandtsche overghebleven Princen onder verbintenisse, legghen in toegheruste wake, wiens opper hooft Wilhelm Prince van Oraengien bevest en vercoren wordt, op welcke vrije eenstemminghe verschijnt den Tijdt.
Dit wert vertoont daer op verschijnt den Tijdt.
HOe aerdtsche dapperheen die blixemt uyt den slingher
En stuyt op't bruyne schilt met dijnen kleynste vingher
V varre over-buur vant swarte Coninckrijck.
Des Solimans ghewelt en swerm soo eysschelijck.
D'omheynsels, Tyghers wreet, Jae leeuwen van ghemoede
Daer voor in Godt ghe-eedt, dees helden vanden bloede
En Staten grijs wiens goet en bloet staet vry te pant
Vyt deerelijck besicht vant lieve Vaderlandt.
Aemtocht versturven ziels, bevlijt de dienst ghesworen
Onder dees Hercules uyt duytsche stam geboren:
Bedolven slooft u Gheest int al't weemoedich leyt
Breeckt deur een Godlijck stuur dees nieu afgrijslijckheyt,
Den Hemel walcht van't quaet deucht sal u doen verwinnen
Siet nae een wijs beleyt soo recht uyt u beginnen,
De waere schickingh en opbouw tot Godes eer
Om slaen 't verwarde rot van Babilon ter neer
't Landt Melck-wit alst verwoest rootverwich was ghesteyghert
Tast aen de heylicheen, de heyrtocht ongheweyghert
Met David, moedigh grijpt den Vyandt g'loovich aen,
Veel Martelaren bloet heeft u een Heyl'ge baen
Gheopent veur de stoel, waer alle scepters knielen
Den Vader die u helmt cant groote wel vernielen.
BElgicas wond'ren schrickt de aengeboren heen
Int tranen vloedigh bat behalven 't onverleen,
Dat onder 't breede ront tijdts tijden teelt verduystert
Staegh nae hun uyr ghestelt en tijdt der baringh luystert,
| |
[Folio I ij r]
[fol. I ij r]
| |
Ay soete Borgher nu in vreemde Cluysen leert
Den naem vergrooten wiens ghesicht u heeft gheweert
Van soo een Godloos helt, welcks lof onloflijck strevelt
En leyt voor hel en doodt al knarrende en wrevelt,
T'verdelcht mijn sachte schuur volspoedicht met der vlucht,
Daer ick mijn setel baen juyst tusschen aert en lucht
Int vochtich swerck omringht Olimps ghemarmer straeten
Schuyfheuvels voor de Sons aemtochtich vocht ghelaten
Den sluymer Titan nae een middachs heete strael
Becrullen t'suyder ront de borght van Phebi sael
En als vergheten sie dees ysre eeuwe woelen
In strijts vervloeckte brant, die niet is om vercoelen,
Dael neder deur dit vreemt o kleyne Lant van u
Gheleden tot een troost, soo merckt dan voort van nu
Besiet my rechtlijck aen, dees adem sal u spijsen,
Wt t'Goddelijck gheheym, de waere Haven wijsen
De slommer dijns verstants wert vierich wil ghemoet
Als ghy om hooghe recht de Lancy met de hoet
Diet al in alles is my tijdt int wesen stelde,
Die eenich Bouheer was en voeder op den velde,
Versterckt u deur dees mont mijn lippen vloyen geur
Becrachtighen den glamt uws graghe tochten deur:
O dan verwanckelt noch buycht u gheen Baal onder,
Maer trouwt vertrouwens trou die d'alghevreesde donder
Wt t'midts zijns Palmen hant stort over s Hemels vloer
Besagh t'van noot volstreen opt hooghst Godlijck beroer
Met zijn Hebreen nae langh verstrengde slavernijen
Een vet beloofde wey u erflijck toe te wijen
Het bolle Hollant dat Visrijcke Maes en Rijn
Omarmt daer sal u rust en schoonste Gosen zijn
De Babiloonsche knel ghevancklijck soo veel Jaren
Sal zijn de gront waer op ghy haeren sult vergaren
Van u Vyanden hooft; siet hier deur Godt ghestelt
Een Machabeus borst een Leeuwe op den veldt
Van Iuda: dus siet op ghy Batavieren moedich
Treckt teghen d'Antiochs bloetgieren die verwoedich
Verhonghert zijn op u onnoosel harts ghespan:
En na de tijdt als ick ter hoogher Hemel an
Int midden afghepaelt ter halver Son ghemeten
Niet licht yets openbaer: Soo suldy naemaels weten
Gheloovich Christen volck hoe lief u Gode vrijt
Als ghy verdartelt op u Goude vrije tijdt
Als u kint onghequeeckt deur weelt nau kent zijn selven
Als d'yver vant verleen men Hoovaerd siet bedelven
Als vrede bloeyt opt schoonst nae langh vervarste drangh
T'gheen Jaer op Jaer u heeft benadert even strangh
| |
[Folio I ij v]
[fol. I ij v]
| |
Denckt dan heyr helden waert en vroom nacomelingen
Wat u Heer Vaders eerst diet soo in noot aenvinghen
Meer parste als de licht gheveerde gheest van dy
Diet noodigh goet verdelght in snoode guytery
Dan wert u sorgh'lijckst te bewaeren Godes vreese,
Hy die u Heylant is mocht voort u hulper wesen:
De Huys-heer des ghewins gherechte deel int slodt
T'erkennen 't spaerwaerd' en ghebogen voor de Godt
Die zijn gheliefde schaer leydt deur d'Arabys golven,
Waer onder dat een Nyls Croondrager wert bedolven
Deur sonde vielt al g'lijck 't groot Ninive te gront
Tot puynen opghehoopt 'tgheen dat gheweldich stont
Soo spieghelt int begin: o wijsgier acht noyt ledigh,
Hoe swaer oyt was ziels pars al quaemt u naermaels vredig
Looft dien op't hoogh verwelf de gulde saelen spant
En spalckt de groote zee met leden omgherant
Van daer den Horizont vertoont de morghen randen
Tot over 't wyde dal by afgeloopen stranden
Op 't grijs asure velt Vrouw Hesperus ontmoet
Als langs de vochte plas u Luna 'thooft begroet
Vergheet lichtvaerdigh niet o Neerlandt die Vriendinne
Wien veurt verdruckte volck in noot deur reyne minne
Haer Bruydegom omhelst en toont een open borst,
G'lijck als den Pellicaen, wanneer haer Jonghen dorst:
Tijdt hanght u over 't hooft veel vyantlijcke strijden
Eer ghy so grooten Vorst sult brenghen u ter zijden
So min zijns stoute moets u wercklien ande wal
Dat die u kind'ren noemt u mannen achten sal,
Dat die u nu bespot met Vossen veur te jaghen
Ghenoech mocht vinden noch voor reddingh zijns en magen
Die u bloet schandigh eyscht en tart voor snoode schent
Deur dijn manhaft, u weer voor vrije landen kent
Dat dies zijn groote Croon moet teghen 't roernest spelen
Deur voorsicht wert gheleyt recht met u 't rijck te deelen
O wonder deelt wat haelt ghy Spaengien in so waert
Deur 't Godloos monster dwanck een tweed Troyaensche paert
Selfs opgheworpen by u Gheesteloose Vliesen,
Verwaent int groots sal dy de setel doen verliesen
Dit volckrijck Neerlant: segh ick eergiers helden, jae
Langh heugers tot vergelt der Vaderlijcke schae
Aen hun voorouders diet rechtvaerdigh wilden vryen
Siet Hollant 't laegh dat sich uyt kleyne visscherijen
Van Bato stelt nu heeft deur Gods regeringh me
Verovert menich wel bewoonde schoone Ste
En steyghert teghent Oost, in meerder t'haerder spoeden
Met vloten op de rugh der Oceaensche vloeden
| |
[Folio I iij r]
[fol. I iij r]
| |
Nieu vintsels porren aen ontsien van landt en stadt
Vercieren met de roem haer wel gheseghent schat
Seer trou hun overheers, doen rechte daeden blincken,
Dit suldy voor ghenoech aennemen en ghedincken
Voor veel der Eeuwen dat dijn draf vergaet te niet
Dijn een'ge glorie wart, en noodigh is gheschiet
Om uyt den Diensthuys uw's ghedwonghen moets onheylich
Te leven, dies de strijts vervolgingh bet onveylich
Keert met ghenoeghen 't hooft, u schermheer siet nae wins
Ghy recht vercoren hebt Wilhelmo uwen Prins
Vyt d'huyse van Nassou erfheere op Orangien
Behoeder uwer thuyn, teghent vernielent Spaengien.
Adolf leyt, Lodewijck, 't huys van Brederoode staet
Graef vanden Bergh d'Marquis en Grave van Hooghstraet
Mansvelt van Culenborgh de Graven in verdraghen
Die door de vrijheyts crans nu staele leden draghen
Aen tempel recht waer dat Bellona sal te wraeck
V rechten seghes palm der Vaderlijcke saeck.
Vyt Nassou dubbel heyl verwacht deur 's Hemels gaven
Op d'onvergheten moort tot Brussel heen begraven
En of dick 't wreet verargh, verraets soo schelms berooft
Een Borght, vertrout te meer op alder Princen hooft,
Die by gherechte pleyt verwint en hout victorie,
Deur een uytspruytend loot, die voor veel eeuws memorie
De Vorstelijcke deucht niet min zijn eyghenschap
Noch achter treden stout de Princelijcke stap.
Dus hier op zijt ghetroost Batavia niet swacker
Maeckt't laest herdencken dy tot Brussel met versaegh,
Dat erft den Lauwer op ghehelmt u Hollants Haegh:
Hy die tot drijwerf heeft het Fransche rijck doen beven
Liet deur een snoo Tiran onnoosel 't stoute leven,
Onschuldigh veur een al te trouwe dienst Vassael
Gaveere moedigh Prins, van Egmont Lamorael.
En ghy o Admirael deur 't g'welts rumoer ontdrongen
Vyt noodes bort'len dijns ziels claechelijcke tonghen
Van Trommels en ghetier, ghy baenderheeren kloeck
Vyt Batenborch; ghy dwonght, uw's Godtvergheten vloeck
Tholedo; daer toe deet. de sestien Edelinghen
Op 't Paerde Velt in noot een droevich clagh-liet singhen,
O wreetheyts gruwel, dier uyt Roomsch list, macht ons sijt
Des Lants gesworen smaet van staet en volcken nijt,
Hebt ghy niet 's Coninckx soon vermoordet en verslonden?
De Vroomste Vorsten die legaeten zijn ghesonden
Vyt cracht des droeve eeuws, tgheen aende voetbanck schreyt
Clagh tranen Godt beweeght, nu deur ghenadicheyt
| |
[Folio I iij v]
[fol. I iij v]
| |
G'lijck mits int even wick der Sonnen recht u claerheyt,
En stuurt der tijden tijdt te duyden metter waerheyt
't Gheen onghelooflijck scheen, volspoedight: Dus ghy Rijcks
Ghedeelde staet siet op en ant onmoghelijcks
Slaet klauwen aende want ghy blixems onder't vechten
Ghy Oorloghs-gruwlen om Godt Mars een beeldt te rechten
Voorsichtich kleyn ghesin groot werdt u aenhangh noch
Daer niets op hechten sal noch wreetheyt noch bedroch,
Al is u Zee-Godt selfs van Hoorn-Graef verslaghen
Ghy sult 't ontsich der vloen Neptuni Croone draghen,
Als wolcken deur de locht heen streven op de Ree
En dwinghen 't Moorsche landt, ghy vooghden vande Zee
Gheen t'saem gheschraepte list noch vreemt verbondt sal schaerden
V Eendrachts-bintsel, noch't ghebrijs van veel Spaengaerden
Noch dubbel-loogh deurtrapt, van die u schijnen vreucht
Nassouwe zy u roep, niets overtreft de deught,
Die langhs de blauwe rugh der vloeden schrickt u dwinghers
En aen de Westerkant maeckt hier de kleynste singhers,
Den stam die int ghestaelt van my staet vast ghegrift
Deur ware schickingh Godts en eeuwigh heyl begift,
Sullen van't Oost tot West, soo wijt de Globe spande
Van Noort ten Suyden weer hem vruchten alle Landen,
En u o kleyn ghedeelt doen kennen voor Manhaft,
Die laet't ghedenckwaert werck 't Lant d'eer, u lichaem 't graft
En't leven vol ghenoech hebt Princelijck ghequeten
Op d'onversturven moort uws Ouders onvergheten:
Dus aertsche wondren slaet de handen aent gheweer,
t'Is al ontworstelt daer's vertrouwens tijdt gheen meer,
V bintnis zy in Godt, wiens heyl u socht te baenen
Een wel gheseghent spoor: Soo keert u vyants vaenen
En 't opghesworen, leyt u soete Borgher hart
Te voeden zijns ghenoech, en wrevelighe smart,
Den Alba treckt ghereet // int Nederlandt te vallen
Nu recht nu vast gheeedt // den standert onder allen,
Voor 't vast gheheyde Lof, van s'Hemels clare licht
Die u, een Monarchi des vruchtbaer leven sticht,
Dat noyt gheen roem verrijckt van stout gheweldich roemen,
Van vry ghestreden Eelt, sal u Batavi noemen:
Die doet t'Gods eere recht welck u volstandigh vrijt,
En schenckt u nae't verdruck de loon der gouden tijdt:
Verdartelt nummer soo als wars verwaende Christen
Tot strijts onheylghe vrock, om noodloos bitsich twisten
Ick gae en vliegh int midts der Sonnen reyse heen
Ghedenckt tijt't s'Hemels eer, alst g'luckich verleen
Den Tijdt gaet in.
|
|
Auteursrechtvrij